Thursday, August 30, 2012

Γιάννης Χαρούλης / Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Μαγγανείες



Γιάννης Χαρούλης
Μαγγανείες
(Minos/Emi, 2012)
Παρένθεση πρώτη: Κρατάω σημειώσεις αρκετό καιρό τώρα για τους Slug Guts και τον υπερδίσκαρο Playin' in Time With the Deadbeat και έρχομαι να γράψω εδώ για την ομορφότερη σκοτεινιά που άκουσα το τελευταίο καιρό και συνέχεια έχω στο μυαλό μου δύο τελείως διαφορετικούς δίσκους. Σε κάθε λέξη που πάω να γράψω: Τις ΜΑΓΓΑΝΕΙΕΣ του Χαρούλη με μουσικές του Θανάση Παπακωνσταντίνου αλλά και το ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΔΕΡΝΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ, του Ψαρογιώργη με την σύμπραξη του Αγγελάκα και του Βελιώτη. Τελικά θα καταφέρω να γράψω για τους δυο τελευταίους παίρνοντας για αρχή τις σκέψεις μου για τον δίσκο που άκουσα πιο πρόσφατα: τις Μαγγανείες.

 Τώρα γιατί γράφω για αυτόν τον δίσκο, η πρώτη δικαιολογία που βρίσκω είναι γιατί είναι μάλλον πιο εύκολος να μιλήσεις για αυτόν.Δώδεκα κομμάτια κλασικού θανάση με μια όμως διαφορετική φωνή. Αυτή του Χαρούλη. Είναι πολύ περίεργο να ακούς τραγούδια της κεντρικής ελλάδας με μια (απειροελάχιστη/ μπορεί και να είναι του μυαλού μου) κρητική προφορά που θεωρώ πως πετυχαίνει απόλυτα. Πετυχαίνει γιατί η φωνή του Γιάννη είναι καταπληκτική, δωρική μα συνάμα μελωδικά ρομαντική. Ένα - ένα τα κομμάτια μπορούν να αναλυθούν με πολλούς τρόπους και να βρεθούν άλλα απιστευτα δυνατά και δυναμικά (άγιοι, ανεμόσκαλα, μαγγανείες, ραμον) και άλλα αδύναμα (ο ακίνητος, η πρώτη άνοιξη, μια μάνα που' χε ένα γιο)όμως τίποτα από αυτά δεν έχει και πολύ νόημα όταν μπαίνουν όλα μαζί σε μια σειρά και γίνονται συνέχειες μια ιστορίας.

Παρένθεση Δεύτερη: Της ίδιας ιστορίας που ακούς και κατανοείς όταν βάζεις τον δίσκο του Ψαρογιώργη. Κι ενώ γνωρίζω πως δεν μπορώ να καταλάβω πότε είναι χανιώτικος συρτός ή πηδηχτός ή πεντοζάλης, βρίσκομαι στην κρήτη (αυτή που μου περιέγραφε παλιότερα ο ψαραντώνης στο νογώ ή στο ιδαίον άντρον) και ακολουθώ κάθε σπιθαμη του λαούτου και όχι τόσο της λύρας που είμαι πιο συνηθισμένος. Ναι, το χεράκι του Αγγελάκα και του Βελιώτη αχνοφαίνονται στην παραγωγή, η οποία είναι λίγο πιο σκοτεινή και όχι τόσο "παραδοσιακή" αλλά και στον τρόπο που παίζονται τα όργανα (όμορφο παράδειγμα το "σαν το νερό του ποταμού"). Η πιο σύγχρονη παράδοσιακή μουσική λέω. Ακόμα κι ο Αγγελάκας ακούγεται πιο παραδοσιακός στο τετράστιχο που τραγουδάει. Τα κομμάτια "μη χαμηλώνεις τα φτερά" και "με των πολλών τη λογική" αντηχούν αμέσως και σε τραβούν ακόμα πιο μέσα σε έναν δίσκο που στους περισσότερους απο εμάς δεν έχει εμφανείς συνδέσεις. Εγώ το καλοκαίρι τον έλιωσα βρίσκοντας πολλές ομοιότητες με τους επισκέπτες του αγγελάκα αλλα και τις πρώτες ανάσες των λύκων.

Περιμένα από τον θανάση αυτήν την ιστορία να την μπασταρδέψει λίγο, δίνοντας την δυνατότητα στον τραγουδιστή του να φανερώσει και κάτι από την δικιά του παράδοση (το έκανε βέβαια χωρίς μεγάλη επιτυχία στον δίσκο με τον Σαββόπουλο). Το λαούτο και η φωνή του Χαρούλη δεν το καταφέρνουν με τόσο μεγάλη επιτυχία, γιατί είναι τέτοια η ροη και οι μελωδίες των τραγουδιών του Παπακωνσταντίνου που παραμένουν δικά του. Μην παρεξηγηθώ, ο δίσκος είναι όμορφος. Είναι αρκετά μελωδικός και για μένα η φωνή του Χαρούλη είναι Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ελληνική φωνή (όποιος τον έχει ακούσει live καταλαβαίνει) κι όμως νοιώθεις πως ο θανάσης δεν κάνει το βήμα παραπάνω (η μάλλον έγινε με τον βραχνό προφήτη) και δεν εκμεταλλεύεται τον τραγουδιστή του στο έπακρο.

 Παρένθεση τρίτη (και τελευταία). Άκουσα τα κομμάτια πριν μια εβδομάδα live, από τον Χαρούλη, σε συναυλία στο Λασίθι και ήταν λίγο περισσότερο "κρητικά" από ότι στον δίσκο...έδιναν μια δυναμική σαν αυτή που βρίσκεις στον δίσκο του Ψαρογιώργη...ίσως και για αυτό να είμαι απογοητευμένος με το τελικό αποτέλεσμα.


Καταλαβαίνω πως το να ξεκινάω να γράφω για τους Slug Guts και να καταλήγω σε παραδοσιακές μουσικές είναι κάπως περίεργο. φακ ιτ... πάντως αν κάποιος μου ζητούσε να του προτείνω έναν από τους δύο, σίγουρα θα του έλεγα το ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΔΕΡΝΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ..πιο δύσκολο (αν δεν είναι συνηθισμένο το αυτί να ακούει για 35-40 λεπτά κρητικά) αλλά πιο όμορφο, πιο άγριο, πιο ζωντανό.



6,5

Those will burn: Άγιοι, Ανεμόσκαλα, Ραμόν


Tuesday, August 7, 2012

Hell Broke Luce....νέο clip Tom Waits

Κάνω ένα break από τις διακοπές (αν και έχω πει να μην κολλάω στο ιντερνετ καλοκαιριάτικα) για να βάλω καινούργιο ( κι όταν λέω καινούργιο εννοώ σημερινο) video clip από τον waits...

φοβερή αισθητική...καταπληκτικό το κομμάτι....

να το λοιπόν:


Saturday, August 4, 2012

Ty Segall - Slaughterhouse



Ty Segall Band
Slaughterhouse
(In the Red, 2012)
     Θα ξεκινήσω λέγοντας εκ των προτέρων, ότι ίσως είμαι ο λιγότερος σχετικός σε αυτό το blog, για να γράψει για έναν δίσκο σαν το slaughterhouse. Από άποψης συγγενικών ακουσμάτων that is. Γιατί λοιπόν γράφω εγώ για αυτόν τον δίσκο; Η απάντηση πάει κανέναν χρόνο πίσω που πρωτοάκουσα τραγούδια του Ty Segall, (σε αυτόν τον δίσκο συστήνονται ως Ty Segall band- δεν μπήκα στον κόπο να βρω τις αλλαγές στην δομή του συγκροτήματος, ή μάλλον μπήκα αλλά δεν έχει κανένα νοήμα τελικά, προτιμώ να μην ξέρω ακριβώς τι παίζει με τις συνθέσεις του γκρουπ, αλλά να επικεντρωθώ στις μουσικές συνθέσεις, αυτές μου τράβηξαν το ενδιαφέρον άλλωστε' καθώς δεν ήξερα τον τυπάκο από τις πρώτες δουλειές του.) Μεγάλη παρένθεση και δεν εξήγησα πολλά... Ακούγοντας και αυτήν την στιγμή τον δίσκο, ακόμα προσπαθώ να καταλάβω τι παίζει με αυτόν. Αν είναι διαμαντάκι, αχταρμάς, ή απλώς μετριότητα. Φτάνω έτσι σε αυτό που ήθελα από την αρχή να πω, αυτός ο δίσκος μου μοιάζει αφάνταστα οικείος χωρίς να μπορώ να καταλάβω ακόμα το γιατί!!! Εντάξει ίσως να μου θυμίζει λίγο nirvana, αλλά προσωπικά κατέληξα ότι μου φέρνει στο μυαλό τραγούδια από black rebel motorcycle club πηγμένα στο noise... Ας πούμε όμως λίγα λόγια παραπάνω για αυτόν τον δίσκο... 
    Noise, noise, αποκάτω noise και ακόμα λίγο noise... Ποτέ δεν τρελαινόμουν να ακούω τόσο θόρυβο, για τόση ώρα και στο repeat μέχρι να με πιάσει πονοκέφαλος! Αλλά πραγματικά αυτός ο δίσκος είναι δυναμίτης! Με κάθε έννοια που μπορώ να φανταστώ! Κυριολεκτικά ανατινάσσει το κεφάλι σου, και μετά θέλεις κιάλλο! Και για να γίνω λίγο πιο γλαφυρός, ατίθασες μπασογραμμές, κιθάρες που σπάνε τύμπανα και ντραμς που σπάνε χορδές! Και από πάνω, ή μάλλον κάπου ανάμεσα χωμένα κάτι περίεργα φωνητικά που σπάνε κόκκαλα! Σε μια πρώτη ανάγνωση ξεχώρισα το wave goodbye και το tell me what's inside your heart, μάλλον τα εύκολα να καταλάβει κανείς και τα hitakia του δίσκου. Αλλά πραγματικά μου είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιο τραγούδι, γιατί το καθένα έχει την δικιά του ιδιαίτερη δύναμη, για ξεχωριστούς λόγους – θές ένταση -diddy wah diddy-, μελωδία -I bought my eyes-, ψυχεδέλεια μακράν το δεκάλεπτο -fuzz war-. Το όλο σύνολο τώρα μοίαζει στα αυτιά μου σαν πολύ καλά δομημένο και ολοκληρωμένο άλμπουμ. Πραγματικά παρακαλάω να το ζήσω live κάποια στιγμή αυτό το πράγμα που μου βγάζει αυτός ο δίσκος. Τόση ενέργεια μαζεμένη είχα να ακούσω καιρό... Αυτό όμως που πραγματικά σε κερδίζει -μετά από πολλές ακροάσεις ίσως, αλλά πραγματικά αξίζει την ευκαιρία- είναι οι μελωδίες που αχνοφαίνονται κάτω από τον βαρύ garage ήχο του δίσκου. Ο τυπάκος ξέρει να γράφει τραγούδια, και όχι απλώς ξέφρενο πανκ χτύπημα. Και λέγοντας αυτά φτάνω στην αποτίμηση του δίσκου, κατ' εμέ πάντα. Ο δίσκος είναι από τους καλύτερους που έχω ακούσει εδώ και καιρό, και με έβαλε στην διαδικασία να γράψω επιτέλους ξανά review για κάτι που γουστάρω! Πρωτού γράψω αυτά τα λόγια και την ξεκάθαρη πλέον άποψη για την ποιότητα του δίσκου, σκόπευα να το αφήσω φλου... Στο στυλ ο χρόνος θα δείξει, αν θα επιλέξω να τον ξανακούσω ή θα ξεχαστεί και τέτοια. Τώρα νόμιζω ότι πλέον μιλάω για έναν δίσκο που όταν θέλω να ακούσω garage -που αρχίζω να συμπαθώ ολοένα και περισσότερο-, θα βρίσκεται στις πρώτες μου επιλογές...

 υγ: χωρίς ορθογραφικό έλεγχο, δείξτε επιείκεια

9


Those will burn: Tell me What's Inside Your Heart, Wave Goodbye, I Bought My Eyes


Friday, August 3, 2012

Flying Lotus - Lovers Melt III


φρέσκο mixtape από τον Flying Lotus εδώ. Το playlist το οποίο έκλεψα από κάποιον στο facebook:
1. intro
2. sample
3. Roy Ayers Ubiquity – Everybody Loves The Sunshine
4. Marijuana interlude
5. Freda Payne – I Get High
6. The Whatnauts – I’ll Erase Away Your Pain
7. The Eight Minutes – Find The One Who Loves You
8. interlude
9. L.T.D. – Love Ballad
10. Don Blackman – Holding You, Loving You
11. Ann Peebles – Trouble, Heartaches & Sadness
12. unknown – Because I Love You
13. Norman Connors feat. Michael Henderson – You Are My Starship
14. Marvin interlude
15. Bobby Caldwell – My Flame
16. Lyn Christopher – Take Me With You
17. Lee “Scratch” Perry intro interlude
18. King Tubby & The Upsetters – Drum Rock
19. unknown
20. Dillinger – Flat Foot Hustling
21. The Congos – The Wrong Thing
22. Augustus Pablo – Young Generation Dub
23. Lee “Scratch” Perry – Black Panta
24. Herman Chin Loy – Heavy
25. coded performance interlude
26. Donovan – Wear Your Love Like Heaven
27. Soft Machine – Behind The Crystal Curtain
28. Soft Machine – As Long As He Lies Perfectly Still
29. Almendra – Hoy Todo El Hielo En La Ciudad
30. Doris – You Never Come Closer
31. unknown
32. Junior Parker – Tomorrow Never Know