Emika - Emika

EMIKA Emika (Ninja Tune, 2011)

Η πιο κοινή περιγραφή για τη μουσική της Emika που θα βρείτε να κυκλοφορεί είναι αυτή του 'θηλυκού James Blake'. Όπως συνήθως βέβαια τέτοιου είδους περιγραφές είναι απλουστεύσεις που αδικούν αφόρητα τη μουσική. Όχι ότι η Emika δεν έχει σχέση με τον James Blake. Το αντίθετο: Η βάση της είναι το dubstep και η σκηνή του Bristol, στο οποίο φέρνει μία pop ευαισθησία. Απλά, η μουσική που περιέχεται στο ντεμπούτο της νομίζω ότι καταφέρνει πολλά περισσότερα από ότι αυτή του Blake. Οπότε ας τον ξεχάσουμε αυτόν προς το παρόν, και ας επικεντρωθούμε στο προκείμενο: Στο dubstep λοιπόν, προσθέσετε και μία καλή δόση techno. Επίσης και λίγο trip hop. Για την ακρίβεια λίγο περισσότερο: είναι πολλά τα σημεία που το 'emika' φέρνει στο μυαλό το third των portishead. Σαν κερασάκι στην τούρτα βάλτε και το κλασσικό πιάνο που σπούδαζε η emika τόσα χρόνια. Οπότε παίρνουμε σαν αποτέλεσμα έναν ψυχρό, ηλεκτρονικό δίσκο με τρομακτικά μπάσα, άψογης ηχητικής τεχνικής, που όμως οργανώνεται γύρω από 'τραγούδια' με την πιο παραδοσιακή έννοια, μία σχεδόν gothic ατμόσφαιρα, υπόγεια, σκοτεινά τοπία να σχηματίζονται στο φόντο, μία πολύ όμορφη φωνή (τις περισσότερες φορές επεξεργασμένη) και πολύ δυνατές συνθέσεις που μπορούν σταθούν σαν αυτόνομες pop δημιουργίες. Οπότε μοιραία όταν τελειώνει ο δίσκος μένεις να θέλεις κι άλλο. Κάτι σχετικά απλό ευτυχώς: πατά ξανά και ξανά το repeat. Και από εκεί και πέρα έχουν φύγει τελείως από το μυαλό σου όλες οι αναφορές και οι ομοιότητες. Θα ήταν σίγουρα μέσα στους καλύτερους δίσκους της προηγούμενης χρονιάς αν είχε βγει λίγο νωρίτερα.

9.0

Those will burn: 3 hours, the long goodbye, drop the other

Pan Pan - That pink dot up in the sky

Pan Pan That pink dot up in the sky (ΕΡ 2012)

Το πρώτο κομμάτι -you! (god, it's been a long time) το είχα πρωτοακούσει σ'ενα panikoval πριν λίγο καιρό και μου είχε κάνει εντύπωση η γαλήνια ανατριχίλα που έβγαζε. Όπως και το morninghope (κομματάρα) το είχαμε ακούσει λίγο νωρίτερα από τον δίσκο.
Όταν έμαθα ότι ο δίσκος (κατά βάση) είναι γραμμένος στο nintendo DS, εκτός του ότι εκνευρίστηκα γιατί εγώ πχ στο nanoloop έχω καταφέρει μια τρύπα στο νερό και όχι με ήχο..., τον άκουσα με περισσότερη περιέργεια. Η οποία (περιέργεια) ξεχάστηκε με την εισαγωγή του you! (god, it's been a long time). Αυτές τις 5 μέρες ο δίσκος είναι συνοδευτικό σε ότι κάνω. Κομμάτια όπως το clear like now, foorfoor είναι μαγευτικά και ο γαλήνιος ρυθμός του ΕΡ τουλάχιστον σε εμένα έχει ευεργετικές ιδιότητες.
Ακούγεται τρομερό κλισέ αλλά θα μπορούσε να είναι μουσική για μια ταινία που δεν έχει γυριστεί ακόμα..έχει εκείνη την ποιότητα να σε κάνει να φαντάζεσαι σκηνές, να ζωγραφίζεις τοπία, να σχεδιάζεις περίεργες πόλεις. Μου θύμησε έντονα το Super-Cannes του Ballard.





Στο bandcamp μπορεί να βρει κάποιος περισσότερες πληροφορίες.

9.5

Those will burn: you!, morninghope, clear like now