Μανώλης Αγγελάκης - Ο άνθρωπος Βόμβα

Μανώλης Αγγελάκης O άνθρωπος Βόμβα (Inner Ear, 2012)

Είναι 00.00 ακριβως, 25.12.12 , χριστούγεννα και κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή και περνάω τις σκόρπιες σκέψεις μου για τον άνθρωπο βόμβα. Είπα να κάνω κάτι για να σπάσω την ανία της μέρας, όπου τίποτα από τα φυσιλογικά δεν λειτουργεί.
Τις μουσικές και το ύφος του Αγγελάκη τα αγαπώ. Μου θυμίζουν τόσο ρεμπετικα όσο και blues αλλά όχι τόσο για την μουσική καθεαυτή (που και αυτή είναι ρεμπετομπλουζ) αλλά για την αίσθηση που σου αφήνει στο τέλος. Γαμημένη επίγευση. Και αυτό που αφήνει ο αγγελάκης στο τέλος είναι μια πραγματικότητα. Ένα "τωρα" που χάνεται σαν μια ηχώ μέσα στο χρόνο. Και μένεις εκεί πιστός να την περιμένεις να γυρίσει, βάζοντας τον δίσκο ξανά και ξανά, για να δεις αν τελικά άκουσες καλά: είναι ο καβάφης που τινάζει την σκόνη από πάνω του;
 Είναι πολλά τα όμορφα κομμάτια. Άλλα γνωστά (απολειπειν ο θεος αντώνιον, σε μια γυναίκα, τα χριστούγεννα φέτος δεν θα έρθουν) αλλά κλειστοφοβικά (ο άνθρωπος βόμβα, χειροβομβίδα) και μοναδικό να στέκει το πιο ερωτικό τραγούδι για το 2012 (μια και οι λίστες ακόμα τρέχουν και εμείς τις κυνηγάμε) το "θα σε παντρευτώ".
 Δεν θέλω(μάλλον δεν μπορώ) να γράψω πολλά, γιατί ανατρέχοντας στις σημειώσεις μου, ούτε κι εγώ ο ίδιος βγάζω άκρη.Στίχοι σημειωμένοι, ρεφραίν της κιθάρας και σχόλια άσχετα. Χιλιάδες εικόνες. Εμένα ο αγγελάκης μου θυμίζει μπάτη και ανέστη δέλια, μου θυμίζει calexico (το λέω χωρίς ντροπή), μου θυμίζει mark lanegan και tom waits.
για να τα λέμε όλα, το μοναδικό κομμάτι που δεν καταλαβαίνω είναι "το δελτίο καιρού", το χάνω από την αρχή αλλά μοιάζει να είναι κομμάτι του συνόλου.

Ο δίσκος λοιπόν, είναι κλειστός, είναι μαύρος, είναι σκονισμένος και καπνισμένος, ναι ίσως είναι ικανός να σε κουράσει(αν το θες)...αν κάνεις όμως πράξη τα λόγια του ποιητή* θα κερδίσεις πολλά, γιατί ο αγγελάκης με τα κομμάτια του, σου ανοίγεται μπροστά σου σα μια χώρα που αντάμωσες πριν χρόνια.

9,4

Those will burn: απολειπειν ο θεος αντώνιον, τα χριστούγεννα φέτος δε θα έρθουν, Θα σε παντρευτώ



*[...]πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συκγίνησιν, αλλ' όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους, τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου, 
κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις.

Μανώλης Αγγελάκης - SixDogs 15.12.12

Είναι κάποια πράγματα που γίνονται απλά και όμορφα και σε κάνουν να αισθάνεσαι πολύ ωραία όταν τελειώνουν.  

Από το 2001 που είχα πρωτοακούσει το Σταματίνα είχα και την περιέργεια αλλά και τρομερή όρεξη να τον δω live...κάτι ο βόλος, κάτι τα λονδίνα, τελικά τα κατάφερα στα τελειώματα του 2012 να τον δω στο six dogs για την παρουσίαση του καινούργιου δίσκου "Άνθρωπος  Βόμβα". Έπαιξε  όλα ή σχεδον όλα τα κομμάτια του δίσκου, συν κάποια από το περσινό με αποκορύφωμα το "όλα τα ξέρουν τα σκυλιά" αλλά και για μεγάλη μου έκπληξη το "Μέριλιν" από το μακρυνό 2000. 

"Τα χριστουγεννά φέτος δεν θα έρθουν" ήταν από τα κομμάτια που γούσταρε πολύ ο κόσμος, ίσως γιατί έχει πανέμορφο ρεφραίν ή γιατί τελικά είμαστε μέσα σ'αυτά τα ψιλομίζερα χριστούγεννα και ταίριαζε απόλυτα. 

Δεν θέλω να αναλύσω πολύ τα κομμάτια, γιατί ελπίζω να προλάβω να το κάνω πριν αλλάξει ο χρόνος σε ένα κανονικό κειμενάκι, όπως αξίζει σε έναν πανέμορφο δίσκο...

Μικρό venue αλλά ο Αγγελάκης ήταν όπως έπρεπε να είναι δίνοντας χρώμα και κέφι, τραγουδώντας με τον χαρακτηριστικό του τρόπο κάνοντας κάθε τραγούδι ακόμα καλύτερο. 

Από τις πιο ευχάριστες μουσικές βραδιές του '12....

Μανώλης Αγγελάκης - Τι κάνουν οι σκιές τη Νύχτα;

Μανώλης Αγγελάκης Τι κάνουν οι σκιές τη Νύχτα; (Inner Ear, 2011)

Το Αγγελάκη τον γνώρισα μέσα από το Σταματίνα του 2000, τον πρώτο δίσκο που αγόρασα χωρίς να ξέρω τίποτα για το δημιουργό παρά μόνο ότι είχα διαβάσει από τις τότε κριτικές. Δυσκολεύτηκα πολύ να τον ακούσω το δίσκο. Πάρα πολύ κλειστός, αλλά πανέμορφος τελικά όταν κατάφερα και κατανόησα τα πως και τα γιατί..

Κάπως έτσι και ο "Τι κάνουν οι σκιές τη Νύχτα;" ουσιαστικά ξεκινά από εκεί που τελείωσε η Σταματίνα. Με την Αργυρώ! Είναι αρκετά τετριμμένο αλλά ο Αγγελάκης προσπαθεί να ενώσει τα blues με το ρεμπέτικο με τέτοιο τρόπο που να μην γίνεται αστείο και ρηχό. Από τον Tom Waits στον Αττικ και από τον Βαμβακάρη στον Neil Young, το post-rock και το "κάτι σαράβαλες καρδιές".... Τις περισσότερες φορές πρέπει να σκύψεις κοντά του για να ακούσεις τους ψίθυρους, τα μπερδεμένα λόγια κάποιου που ξέμεινε στο μπαρ, με το τελευταίο ποτό στο χέρι λέγοντας ιστορίες που του είχε πει ο παππούς του έχοντας για μουσική στο βάθος μια λατέρνα...ξεκούρδιστη, πειραγμένη, ερωτική, καπνισμένη...πανέμορφη.
Περιγράφει την πόλη, τους ανθρώπους, σε ξεχασμένες γειτονιές, παγώνει τον χρόνο σα μια ξεχαρμαλομένη polaroid, διπλωμένη σφιχτά στο πορτοφόλι..και φτιάχνει ένα δίσκο υπέροχο: αληθινό αλλά δύσκολο, μοναχικό.
Η υπομονή και η κατανόηση είναι δύο βασικά στοιχεία για να καταφέρει κάποιος να ανοίξει αυτό το δίσκο, όταν τα καταφέρει όμως έχει να κερδίσει πολλά, ακούγοντας, μαθαίνοντας....

9.2

Those will burn: Αργυρώ, Ο Ταξιδιώτης, Όλα τα ξέρουν τα σκυλιά, Μια δαγκωματιά

Μανώλης Αγγελάκης

Μανώλης Αγγελάκης-Ιωάννα Αγγελάκη - Το Τραγούδι Της Αργυρώς by Inner Ear Records


Έχουν περάσει και γω δεν ξέρω πόσα χρόνια από τότε που πρωτο άκουσα το "Σταματίνα". Καινούργιος δίσκος λοιπόν και από όσο ακούω εδώ πρέπει να είναι αντάξιος του "Σταματίνα"....