Τέσσερα: Quantic&Alice Russell with the combo barbaro-Look round the Corner

Τον Quantic δεν το ήξερα πριν από αυτόν το δίσκο. Ευτυχώς ήξερα την Alice Russell (btw, το πρώτο post του onewillburn ήταν για το Pot of Gold) και άκουσα το Look around the corner. Μετά από αυτό βέβαια διόρθωσα το λάθος μου, και περιττό να πω ότι 1 στις 2 ακούω κάτι από Quantic, όλο το καλοκαίρι και συνεχίζω στο φθινόπωρο. Ο τύπος λοιπόν είναι πραγματικά περίπτωση: κινείται κάπου ανάμεσα στην soul, την jazz, τη latin και ας πούμε την χορευτική μουσική. Οι πιο dance δουλειές του μου φαίνονται και οι πιο αδιάφορες, αλλά τα υπόλοιπα είναι κατά κανόνα οργασμικά. Σε αυτόν το δίσκο λοιπόν μαζεύει το καλύτερα στοιχεία του τα οποία συμπληρώνονται από την υπέροχη φωνή της Alice και έχουμε σαν αποτέλεσμα μία ώρα πραγματικής μουσική πανδαισίας. Soul με latin πινελιές που λειτουργούν εξίσου αποτελεσματικά τόσο με τη φωνή της Alice όσο και στα υπέροχα οργανικά που συμπληρώνουν την εικόνα. Αν και ο δίσκος είναι περισσότερος καλοκαιρινός, νομίζω ότι θα σταθεί μία χαρά και τον χειμώνα που έρχεται, οπότε για όποιον δεν τον έχει ακούσει είναι πραγματικά κρίμα! Ακούγεται από την αρχή μέχρι το τέλος, αλλά εγώ θα ξεχωρίσω το Su Suzy που με ανάγκασε κάμποσες φορές να το βάλω στο repeat. Μουσική που μπορείς να ακουμπήσεις πάνω της θα έλεγα... 

Πέντε: Ταφ Λάθος - Μόνο με χρώμα

Έξι: Thee Oh Sees - Putrifiers II

Επτά: Κ. Βήτα - Χρυσαλλίδα

Οκτώ: Ty Segall - Slaughterhouse

Εννιά: Pan Pan - Ένα καλοκαίρι (μετά από 6 καλοκαίρια)

Δέκα:The Gaslamp Killer - Breakthrough

 Έντεκα:Slug Guts - Playin' Time with the Deadbeat

 Δώδεκα: Animal Collective - Centipede HZ

Δεκατρία: King Dude - Burning Daylight

Δεκατέσσερα: Lambchop - Mr. M

Δεκαπέντε: Frank Ocean - Channel Orange

Δεκαέξι: David Byrne&St. Vincent - Love this Giant

Δεκαεπτά: Tindersticks - The something Rain

Δεκαοκτώ: Babu Gury - Pieces

Δεκαεννιά: Madlib - Medecine Show#13

Είκοσι: Tame Impala - Lonerism

Quantic & Alice Russell with the combo Barbaro - Look round the Corner

Quantic & Alice Russell with the combo Barbaro Look Around the Corner (TruThoughts, 2012)

Ανοιξιάτικος δίσκος #2:
Τον Quantic δεν το ήξερα πριν από αυτόν το δίσκο. Ευτυχώς ήξερα την Alice Russell (btw, το πρώτο post του onewillburn ήταν για το Pot of Gold) και άκουσα το Look around the corner. Μετά από αυτό βέβαια διόρθωσα το λάθος μου, και περιττό να πω ότι 1 στις 2 ακούω κάτι από Quantic, όλο το καλοκαίρι και συνεχίζω στο φθινόπωρο. Ο τύπος λοιπόν είναι πραγματικά περίπτωση: κινείται κάπου ανάμεσα στην soul, την jazz, τη latin και ας πούμε την χορευτική μουσική. Οι πιο dance δουλειές του μου φαίνονται και οι πιο αδιάφορες, αλλά τα υπόλοιπα είναι κατά κανόνα οργασμικά. Σε αυτόν το δίσκο λοιπόν μαζεύει το καλύτερα στοιχεία του τα οποία συμπληρώνονται από την υπέροχη φωνή της Alice και έχουμε σαν αποτέλεσμα μία ώρα πραγματικής μουσική πανδαισίας. Soul με latin πινελιές που λειτουργούν εξίσου αποτελεσματικά τόσο με τη φωνή της Alice όσο και στα υπέροχα οργανικά που συμπληρώνουν την εικόνα. Αν και ο δίσκος είναι περισσότερος καλοκαιρινός, νομίζω ότι θα σταθεί μία χαρά και τον χειμώνα που έρχεται, οπότε για όποιον δεν τον έχει ακούσει είναι πραγματικά κρίμα! Ακούγεται από την αρχή μέχρι το τέλος, αλλά εγώ θα ξεχωρίσω το Su Suzy που με ανάγκασε κάμποσες φορές να το βάλω στο repeat. Μουσική που μπορείς να ακουμπήσεις πάνω της θα έλεγα...
_

9.1

Those will burn: Su Suzy, Una Tarde En Mariquita, I'd Cry

Quantic & Alice Russell

Κάτι μου λέει ότι αυτό είναι το soundtrack του φετινού καλοκαιριού...

Alice Russell – Pot of Gold

Alice Russell Pot of Gold (Six Degrees Records, 2008)

Σε μία εποχή που οι λευκές soul ερμηνεύτριες από τη μεγάλη Βρετανία είναι ό,τι πιο hot για τα charts, ενώ οι εταιρίες ψάχνουν αγωνιωδώς – και ματαίως – τη διάδοχο της Amy Winehouse, ο νέος δίσκος της Alice Russell αποκτά ένα επιπλέον ενδιαφέρον. Η βρετανίδα τραγουδίστρια βέβαια, ουδόλως έχει ανάγκη το trend των ημερών αφού ασχολείται με τη soul προτού αυτή (ξανά)εισβάλει στο mainstream· ταυτόχρονα όμως δεν μένει και ανεπηρέαστη. Έτσι το Pot of Gold είναι αρκετά πιο up-tempo και άμεσο από της προηγούμενες δουλείες της, ενώ μία retro αίσθηση διαπερνάει το δίσκο, χωρίς όμως να γίνετε υπερβολική και εξεζητημένη. Αυτό, σε συνδυασμό με το ότι διαθέτει μία από τις καλύτερες φωνές στο είδος έχουν ως αποτέλεσμα ένα δίσκο σαφώς ανώτερο και σίγουρα αυθεντικότερο των διαφόρων δημιουργημάτων του marketing των πολυεθνικών (βλέπε Duffy κτλ). Αν και η περιγραφή του δίσκου σε σχέση με τις προαναφερθείσες κυκλοφορίες τον αδικεί: Το Pot of Gold δεν χρειάζεται ετεροπροσδιορισμούς. Προσφέρει άμεση, υψηλών προδιαγραφών λευκή soul, με υπέροχες ερμηνείες, που ταυτόχρονα έχει τα φόντα να περάσει σε ευρύτερα ακροατήρια εκμεταλλευόμενο τα trends της εποχής.

7.9

Those will burn: Turn and Run, Crazy, Lights Went Out