The High Road
Broken Bells | MySpace Music Videos
Αυτός ο James Mercer είναι φτυστός ο Kevin Spacey στα νιάτα του δε συμφωνείτε?
Wednesday, February 17, 2010
Broken Bells - the high road (official video)
Posted by
christo40k
at
Wednesday, February 17, 2010
1 comments
Labels: Broken Bells, news
Saturday, January 2, 2010
Broken Bells - Broken Bells
![]() | Broken Bells Broken Bells (...,2010) |
Και μπήκε το 2010 με τέτοια φόρα που χτυπώντας το κεφάλι σε ένα στύλο μέρα πρωτοχρονιάς είδα όραμα....ή για να πω την αλήθεια από τις 22 Δεκεμβρίου που είχε διαρρεύσει έβλεπα συνέχεια οράματα. Ήταν η κελυ φαμιλη με τους μπητλς και η νταϊντο μεταμορφωμένες σε ένα επικίνδυνο ποντίκι με την φωνή κάποιου κύριου Mercer.
Η αλήθεια είναι πως το πρώτο άλμπουμ του 2010 κατάφερε αμέσως να μου δώσει μια νέα δυναμική. Στην συνέντευξη που είχαν δώσει στο nme οι περιγραφές τους και τα τραγούδια δημιούργησαν προσδοκίες-πολλές είαι η αλήθεια. Και μπαμμμμ σκάει ο δίσκος. Δεν ξέρω αλλά το high road που τον ανοίγει ίσως να είναι μαζί με τo my friend joe των Irrepressibles το καλύτερο τραγούδι ανοίγματος χρονιάς εδώ και πολλά πολλά χρόνια...κι όμως δεν είναι μόνο αυτό. Από τα χαζομπλιμπλίκια της εισαγωγής νοιώθεις μια ζεστασιά ενός γνώριμου φίλου από τα παλιά και έρχεται ένα 90'ς ρυθμικό κύμα να σε πάρει και να σε σηκώσει. Άλλοτε μεταμορφώνεται σε beatles, κι άλλοτε γίνεται oasis(της καλής περιόδου)άλλοτε σου θυμίζει την γλυκιά θλιβερή γεύση του περσινού πονήματος. Προσωπικά δεν μπορώ να καταλάβω πως δύο αμερικανάκια παραδίδουν έναν τόσο καθαρά μπρίτις δίσκο. Κι αφού μετά το πρώτο σοκ έρχεται το ονειρεμένο vaporize, δεν μπορείς παρά να περιμένεις πολλά. Το your head is on fire καταφέρνει να σε χαλαρώσει πριν σκάσει το the ghost inside το οποίο μακάρι να το είχαν γράψει οι gossip ώστε να έχουν και ένα κομμάτι που να αξίζει στον τελευταίο δίσκο (κακία οκ...). sailing to nowhere και πολλά φαντάσματα μαζεύονται σε αυτά τα beats όσο και στο ονειρικό κιθάρισμα που γίνεται βιολί από την μέση έως το τέλος που σε μεταφέρει σε κάποιο καμπαρέ σε μια σέπια φωτογραφία. Μερικές φορές σκέφτομαι πόσο απλή είναι η μουσική και πόσο ωραία ακούγεται όταν κάποιος κατέχει αυτήν την απλότητα. To trap doors καταφέρνει να σε χώσει μέσα του βαθειά και να μην σε αφήσει να βγεις γιατί ακολουθεί το citizen. Είναι τόσο 90'ς όσο νομίζω ο δίσκος ή κάνω λάθος??? Στο Octomber καταφέρνουν να χωρέσουν όλη την ιστορία της μουσικής δεξιά και αριστερά του ωκεανού...σαν τα παιδιά των talking heads και των pink floyds να μεταμορφώθηκαν σε franz ferdinant ...ή κάπως έτσι..!!To Mongreal Heart όσο και το the mall and misery οδηγούν στην έξοδο η οποία πλέον φαίνεται να διαμορφώνεται από καινούργια στοιχεία. Δεν καταλαβαίνω πως έχει φτάσει το τελευταίο κομμάτι και στο μυαλό μου στριφογυρίζουν στίχοι και μουσικές από το πριν και το μετά (mongreal heart πχ).
Ονειρεμένα beats, λυρικά βιολιά, μια μαγευτική φωνή μπορεί να γίνει και στυλάτη-του στυλ 2010 (the mall and misery) αλλά και τόσο ρετρό (the high road) που σου ανατινάζει το κεφάλι. Δέκα υπέροχα κομμάτια τόσο καλά δουλεμένα από δυο ανθρώπους που έχουν φάει τόνους μουσικής και λειτουργούν σα μια καλοστημένη χρονομηχανή..The high road is hard to find...μας έδωσαν 10 στοιχεία...
9.2
Those will burn: The high road, Trap doors, The ghost inside, citizen
Posted by
bo(m)bbieR
at
Saturday, January 02, 2010
5
comments
Labels: Broken Bells, reviews
Monday, December 21, 2009
Broken Bells...φρέσκο πράμα...
Posted by
bo(m)bbieR
at
Monday, December 21, 2009
3
comments
Labels: Broken Bells, news