Έψαχνα να βρω μια αφορμή για να γράψω για την πολύ καλή συναυλία των ny τύπων στο ροντέο την τρίτη που μας πέρασε. Διαβάζοντας τα παιδιά του some beans εδω θα καταλάβετε πολλά πράγματα για την συναυλία και δεν χρειάζεται να προσθέσω τίποτα.... Δεν είναι μόνο τα ηχητικά κύματα που ερχόντουσαν με μανία. Δεν ήταν μόνο η δύναμη των παιδιών πάνω στην σκηνή, ήταν πως έπαιζαν για να ευχαριστηθούν κάθε νότα τους και κάθε στάλα ιδρώτα που έσταζαν. Μακάρι ο ήχος (vocals) να ήταν λίγο καλύτερος και μακάρι κι ο εξαερισμός να ήταν λίγο καλύτερος γιατί όλα τα αλλά δεν μπορούσαν να είναι πολύ καλύτερα...ήταν ΤΕΛΕΙΑ. a place to bury strangers ίσως από τα λίγα συγκροτήματα που η φήμη τους είναι 100% ακριβής....ΘΟΡΥΒΟΣΣΣΣΣΣΣ....τέλεια!
"Για να είμαι ειλικρινής, τον δίσκο αυτόν τον έψαχνα πολύ καιρό τώρα. Ήλπιζα ότι θα μου τον έδιναν οι BRMC, αλλά δεν μου έκαναν τη χάρη με το The Effects of 333. Αλλά δεν πειράζει, γιατί το Exploding Head είναι τόσο καλό που θα με κρατήσει για πολύ καιρό…" by worker11811
Ο κύριος Oliver Ackermann ζει στη Νέα Υόρκη και βγάζει το ψωμί του κατασκευάζοντας guitar-effects pedals. Πελάτες του, οι Sonic Youth, οι Wilco, οι U2, οι TV on the Radio και πολλοί πολλοί άλλοι. Κάπου στο 2007 λοιπόν είπε ‘τόσα πετάλια φτιάχνω, αντί να τα πουλάω μόνο, δεν τα χρησιμοποιώ κιόλας;’ Και έφτιαξε τον πρώτο ομώνυμο δίσκο των A Place to Bury Strangers. Υπέροχος δίσκος. Τώρα λοιπόν, επανέρχεται μαζί με την παρέα του με το δεύτερο πόνημά του. Τι περιέχει; Λοιπόν, φανταστείτε τους Jesus and the Mary Chain. Ωραία, αυτό είναι αρκετό για να σας δώσει την βασική εικόνα! Προσθέστε τώρα μία μεγάλη δόση από Joy Division. Σκεφτείτε επίσης ότι ο Ackermann ξέρει να χρησιμοποιεί τα εξαρτήματα που κατασκευάζει καλύτερα από κάθε άλλον. Οπότε έχουμε feedback και distortion, feedback και distortion, και προσθέστε λίγο ακόμα feedback. Φυσικά τα girl groups των ‘50s και ‘60s αποτελούν βασικό συστατικό και ο Phil Spector μπορεί να αισθάνεται περήφανος εκεί στη φυλακή για ένα ακόμα γνήσιο τέκνο του περίφημου τοίχου του. Τέλος βάλτε και μία τζούρα από Cabaret Voltaire, Depeche Mode και Fall και έχετε πλέον συνολική εικόνα. Θα μου πείτε, κάτι καινούργιο; Από τη μία, τίποτα απολύτως, από την άλλη το αποτέλεσμα ακούγεται 100% αυθεντικό! Παράδοξο; Δεν νομίζω. Απλά όλες αυτές τις μουσικές τις έχουν απορροφήσει και τις έχουν κάνει κτήμα τους, οπότε και το αποτέλεσμα τους βγαίνει εντελώς αβίαστα και φυσικά, γι’ αυτό και είναι αδύνατο να του αντισταθείς: Το It is Nothing ανοίγει το δίσκο δυνατά (προφανώς…) και με τον καλύτερο τρόπο. Το In your Heart καθοδηγείται από το πνεύμα του Ian Curtis και παίρνει κεφάλια. Το Lost Feeling σε κολλάει στον τοίχο ενώ μία desert κιθάρα εμφανίζεται από το πουθενά και το απογειώνει. Το Deadbeat παντρεύει τους Jesus and the Mary Chain με τους Joy Division με τον καλύτερο τρόπο. Το Keep Slipping Away βρίσκεται μεταξύ των Stooges και των Cure του Pornography με ένα από τα καλύτερα κιθαριστικά riff που έχετε ακούσει τα τελευταία χρόνια. Το Ego Death παραμερίζει όλους τους υπόλοιπους και αφιερώνεται ολοκληρωτικά στους τρομερούς Σκοτσέζους. Το Smile when you Smile, έτσι για αλλαγή, βασίζεται στα διδάγματα των New Model Army. Το Everything goes Wrong επιστρέφει στους Joy Division, αλλά αυτή τη φορά με ακόμα περισσότερη φασαρία, το ίδιο και το Exploding Head με το drum machine να παίρνει τον πρώτο ρόλο από τις κιθάρες. Και το I Lived My Life to Stand in the Shadow of Your κλείνει το ταξίδι στο θόρυβο με punk χαρακτήρα. Προσωρινά βέβαια, γιατί το play το πατάς χωρίς να το πολυσκεφτείς. Για να είμαι ειλικρινής, τον δίσκο αυτόν τον έψαχνα πολύ καιρό τώρα. Ήλπιζα ότι θα μου τον έδιναν οι BRMC, αλλά δεν μου έκαναν τη χάρη με το The Effects of 333. Αλλά δεν πειράζει, γιατί το Exploding Head είναι τόσο καλό που θα με κρατήσει για πολύ καιρό…
8.8
Those will burn: In your heart, Keep Slipping Away, Ego Death, Smile when you Smile.
Posts
