20 tunes of 2014

Μετά την απίθανη εικοσάδα μας. -Που μόνο ο worker ξέρει πως βγαίνει από τις λίστες που δίνει ο καθένας. Ουδεμία σχέση έχω με τη Beyonce- Και επειδή ωραίες οι εικόνες, αλλά ας ακούσουμε και λίγο μουσική... Έχω να προσθέσω 20 κομμάτια - video clips από δίσκους που δεν έφτασαν στην εικοσάδα ή από επερχόμενους δίσκους που θα μας απασχολήσουν στο 2015.

Αν και λίγο randomly επιλεγμένα, ορίστε και σε playlist για να το αφήσεις να παίζει...

Warpaint || Δεν πρόλαβα να τον ακούσω πολύ, αλλά αυτό το clip τα λέει όλα.

Angus and Julia Stone || Πολύ όμορφος δίσκος για τις πιο χαλαρές στιγμές.

Timber Timbre || Τους γνώρισα κυριολεκτικά τελευταία στιγμή. Να ναι καλά οι φίλοι Indiefunka στον poplie.eu . Πρόλαβα να αγαπήσω όμως αυτό το κομμάτι.

jamie xx || Αποδεικνύει άλλη μια φορά, τι μας άρεσε πίσω από τους "the xx".

Black Bananas || Αυτό το τσίμπησα από τον κύριο ραγγεντυ, σε κάποια φάση μέσα στη χρόνια, και έμεινε αναφορά μέχρι το τέλος.

Eagulls || Δεν μου τους χωρέσανε στην εικοσάδα, οπότε τους βάζω σαν κομμάτι γιατί θα μας απασχολήσουν και στο μέλλον.

Caribou || Για άλλους στους κορυφαίους της χρονιάς, εμείς αρκούμαστε σε αυτό το κομμάτι.

Banks|| Για όσους το σκέφτονται ακόμα, απλώς δείτε το video. Δεν το επέλεξα τυχαία.

Eagulls - Eagulls

Eagulls Eagulls (Partisan, 2014)

Φέτος η χρονιά ξεκίνησε σε πολύ χαμηλά επίπεδα για τη μουσική παραγωγή. Ή μάλλον εμείς είχαμε θέσει πολύ ψηλά τον πήχη, συνεχίζοντας από ένα εκπληκτικό και ανεπανάληπτο 2013. Όσο περνούσε η χρονιά όμως, τα πράγματα γύρισαν προς το φυσιολογικό. Βγήκαν και καλύτεροι δίσκοι είναι η αλήθεια και γενικότερα ακούσαμε πολύ μουσική, άξια αναφοράς και για το 2014. Χωρίς τους δίσκους διαμάντια βέβαια... Αυτό που ακούς ένα κάρο καινούργιους δίσκους και σου μένει το αίσθημα ότι κάτι λείπει. Και ψάχνεις να το βρεις σε παλιότερους, γνώριμους και μη. Ε σε μια τέτοια στιγμή, εκεί που φόρτωνα δίσκους στις λίστες αναπαραγωγής, έβαλα πάλι τους Eagulls. Και ήταν αυτό που έψαχνα. Αυτό που έλειπε.
Είναι από τους δίσκους που όταν ακουστεί την κατάλληλη στιγμή είναι βάλσαμο στην ψυχή. Γιατί έχει αυτό το πέρασμα από το αγχωτικό, έντονο σημείο σε μια μελωδική και χαλαρή εκτόνωση. Σα να νιώθεις αυτή την ενέργεια να περνάει γύρω σου και να σε παρασέρνει. Και βρίσκεις εκείνα τα σημεία, τα οικεία τα γνώριμα. Τις μπασογραμμές που έχεις ξανακούσει, με μια πιο ποπ μελαγχολία. Τις κιθάρες να τζαμάρουν όμορφα, και μια φωνή σπαρακτική. Είναι ένας δίσκος (ντεμπούτο άλμπουμ) από νέα παιδιά, που δεν είναι ευχαριστημένα με τη ζωή τους και ξεδίνουν με τη μουσική τους. Φρέσκο ποστ πανκ. Και είναι ειλικρινές και όμορφο αυτό.
Θυμάμαι όταν βγήκε έκανε μεγάλη εντύπωση. Αλλά μέσα στη μαυρίλα, δεν είχε αναπνεύσει όπως έπρεπε... Και έτσι η ανάλυση τότε πήγαινε αλλού. Αν έχουν hype, αν και ποιους αντιγράφουν, αν είναι απλώς ένα πυροτέχνημα. Κάτι μήνες μετά που έχουν ξεχαστεί όλα αυτά, ο δίσκος μου μοιάζει απλώς υπέροχος. Γεμάτος δύναμη, σε προκαλεί να δραστηριοποιηθείς, να σταματήσεις να μένεις ήσυχος. Και είναι μεγάλο πράμα αυτό. Τους αγαπάς και τους κρατάς κοντά σου αυτούς τους δίσκους. Συνθετικά ο δίσκος δεν είναι καμιά πρωτοπορία. Καλή τεχνική, όμορφες μίξεις αλλά λίγες εκπλήξεις. Έχει στόχους όμως, βρίσκει ανταπόκριση στον ακροατή, ενδιαφέρεται για αυτόν. Δε θα σταματήσω να το γράφω αυτό. Γιατί είναι μεγάλο κριτήριο του κατά πόσον ένας δίσκος κρίνεται ως επιτυχημένος. Αν λοιπόν έχετε ακούσει ένα σωρό γλυκανάλατα και νιώθετε να σας λείπει κάτι από τη μουσική που ακούτε, τώρα είναι η στιγμή να (ξανα)βάλετε αυτόν τον δίσκο να παίζει.

_

8.2

Those will burn: Nerve Endings, Hollow Visions, Yellow Eyes, Possesed, Footsteps,