Τον ζηλεύω τον the boy. Για την ακρίβεια ζηλεύω την παραγωγικότητά του. Πρίν καλά καλά χωνέψουμε την ηλιοθεραπεία, μας σερβίρει καινούργιο δίσκο. Από την θεατρική παράσταση Luv, της ομάδας Square Team. Το κατεβάζετε δωρεάν εδώ.
 | The Boy Ηλιοθεραπεία / Μαύρο Αίμα (Inner Ear, 2011) |
Έχουν περάσει 2.5 μήνες περίπου από την κυκλοφορία του Ηλιοθεραπεία / Μαύρο Αίμα. Είπα λοιπόν μετά από άπειρες και ως επί το πλείστο συνεχείς ακροάσεις να κάτσω να γράψω - ψύχραιμα πλέον, μακριά από αρχικούς ενθουσιασμούς. Κατ' αρχήν λοιπόν, το βιβλίο και το cd θα μπορούσε να τα δει κανείς και σαν ανεξάρτητες δουλειές· όχι επειδή δεν έχει σχέση το ένα με το άλλο, αλλά γιατί μπορεί το καθένα να σταθεί από μόνο του (το cd λίγο καλύτερα από το βιβλίο). Αλλά η συνύπαρξή τους δίνει μία συνολικότερη εικόνα. Ειδικότερα για εμένα το Μαύρο Αίμα λειτούργησε κατά μία έννοια ως μια οπτική γωνία από την οποία μπορώ να κατανοήσω την ηλιοθεραπεία με έναν (λίγο πιο) συγκεκριμένο τρόπο. Συνιστώ λοιπόν, να αγοράσετε όλο το bundle (φαντάζομαι ότι βιβλίο δεν υπάρχει online).
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Και επειδή η εμπειρία ακρόασης ή ανάγνωσης του The Boy είναι νομίζω πάντα πολύ προσωπική, θα μιλήσω κι εγώ για τη δική μου προσωπική ακρόαση/ανάγνωση. Το Μαύρο Αίμα λοιπόν, με γύρισε πίσω πολλά χρόνια, όταν σε (σχετικά) τρυφερή ηλικία ψαχούλευα στο υπόγειο του σπιτιού μας μέσα σε κούτες διάφορα περιοδικά και βιβλία του πατέρα μου (ναι, έχει και ψυχαναλυτικές προεκτάσεις το κείμενο). Εκεί κάπου λοιπόν ανακάλυψα και κάποια από τα πρώτα τεύχη της Ανοικτής Πόλης (αυτής για τα περάσματα που δεν βρέθηκαν ποτέ). Δεν ξέρω πόσα καταλάβαινα από αυτά που διάβαζα τότε, αλλά το σίγουρο είναι ότι το Μαύρο Αίμα μου μοιάζει σαν να βγήκε κατευθείαν μέσα από τις σελίδες του underground τύπου των αρχών των '80s - θα μπορούσε να είναι ένα από τα διηγήματα που βρίσκονταν εκεί. Οπότε, η οικειοποίηση του υλικού (του The Boy) έγινε άμεσα και εύκολα - οι συσχετισμοί μπορεί να είναι μόνο δικοί μου προφανώς, αλλά δεν έχει και μεγάλη σημασία αυτό, το να νοιώσεις οικεία ως προς κάτι είναι σημαντικό βήμα στην προσπάθεια να μπορέσεις να το καταλάβεις και να το αφομοιώσεις. Το Μαύρο αίμα λοιπόν περιγράφει τις περιπέτειες της Σιωπηλής, μίας κοπέλας που μου φαίνεται αρκετά συμπαθητική, παρόλο που κύρια ασχολία της είναι να 'βασανίζει' γόνους πλούσιων οικογενειών των βορείων προαστίων και στη συνέχεια να δημοσιοποιεί τα ντοκουμέντα στο περιοδικό που εκδίδει (οπότε, η παραπάνω σύνδεση με τον underground τύπο ίσως να μην είναι μόνο δικό μου θέμα τελικά...). Η Σιωπηλή αποτελεί και την πιο άμεση σύνδεση με τα το cd. Το ομώνυμο κομμάτι που βρίσκεται στη μέση του δίσκου, είναι μάλλον και το πιο κομβικό, τόσο εννοιολογικά, όσο και μουσικά. Οπότε φτάνουμε και στη μουσική (όχι ότι εξαντλήσαμε το κείμενο, αλλά μάλλον περισσότερο κάποιους δικούς μου συνειρμούς γράφω εδώ). Ο στίχος μπορεί να παραμένει ελληνικός, αλλά η μουσική έχει αρκετά λιγότερες αναφορές από το κουστουμάκι στους έλληνες 'κλασσικούς' (χεχε). Το 'διάλειμμα για ανάγνωση' και το 'παγωμένο' για παράδειγμα μου θυμίζει με έναν περίεργο τρόπο... Savatage. Ίσως να είναι απλά το πιάνο, ίσως πάλι απλά κάνω συνεχείς αναγωγές στο δικό μου παρελθόν. Το πιάνο πάντως, κυριαρχεί παντού, όλος ο δίσκος είναι βασισμένος πάνω του, πολλές φορές στα όριά του - κυρίως τα κάτω όρια.
Αλλά επειδή αυτά που γράφω είναι μάλλον πολύ αποσπασματικά, ας τα πω πιο απλά: δυσκολεύομαι να περιγράψω το δίσκο στο σύνολό του, γιατί είναι ό,τι πιο όμορφο έχω ακούσει εδώ και πολύ, πολύ, πολύ καιρό. Ναι, καλύτερο από τα δύο προηγούμενα του The Boy, και επί της ουσίας καλύτερο από ο,τιδήποτε μπορώ να σκεφτώ αυτή τη στιγμή. Πάρτε για παράδειγμα το 'άνθρωπος': έχοντας ξεπεράσει κατά πολύ τις 100 ακροάσεις, συνεχίζει να μου προκαλεί την ίδια έκπληξη, ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί με τόσο απλό τρόπο να δημιουργεί κάτι τόσο συγκλονιστικό. Επίσης, και αυτό που θα γράψω μου ακούγεται και εμένα παράδοξο, ο δίσκος είναι χαρούμενος, γεμάτος φως και ήλιο. Τουλάχιστον αυτό εισπράττω εγώ παρ' όλους τους δυσοίωνους ήχους/στίχους/εικόνες. Αντικειμενικά, ο στίχος για παράδειγμα "φασιστράκια, θα σας κόψω με ξυράφι το χαμόγελο" σίγουρα δεν είναι ο ορισμός της χαράς, αλλά εγώ δεν μπορώ παρά να χαμογελάω σαν χαζός κάθε φορά που τον ακούω. Όπως και το "κανένας δεν διασκέδασε με τη μουσική μου", εμένα με διασκεδάζει απίστευτα... Συνοψίζοντας: Προσευχηθείτε για την Σιωπηλή, και να είστε σίγουροι, θα προσευχύσει και αυτή για σας.
10
Those will burn: Άνθρωπος, Σιωπηλή, Ξαπλώστρες Φέρετρα.
The Boy - Ξαπλώστρες Φέρετρα by Inner Ear Records
το απόλυτο κομμάτι για το καλοκαίρι λέει....στο μπλογκ αμέσως λέει....
ξανάγράφω το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό όταν το άκουσα χτες...
"κάθε φορά νοιώθεις ότι μπορεί να το έχεις ξανακούσει και κάθε φορά νοιώθεις να σε ρουφά μέσα στη πιο μαύρη γαμημένη αστική ομορφιά..."
Double post merged in one:
"Ο άγρυπνος bo(m)bbieR το βρήκε με το που ανέβηκε στο soundcloud. Νομίζω ότι είναι το ιδανικό soundtrack του καλοκαιριού (μας)... όταν η (μικρο)αστική μιζέρια μεταφέρεται στην παραλία, ο the boy είναι εκεί:"
πάρε κι αυτό:
και κάτι που δεν ήξερα:
το cd κυκλοφορεί από τον εξώστη (sublabel της inner ear) ονομάζεται ηλιοθεραπεία και μαζί έρχεται και το πρώτο μυθιστόρημα του αλέξανδρου..
από το επίσημο site:
«Σε μια πόλη δίχως μέλλον, είναι το μέλλον που κλαίει.»
O The Boy, ένα χρόνο μετά το «Κουστουμάκι», επιστρέφει με μια διχοτομημένη κυκλοφορία στο label του Εξώστη. Μέσα σε ένα σακουλάκι θα βρείτε ως αποδεικτικά στοιχεία, το νέο του cd με τίτλο «Ηλιοθεραπεία» και το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο «Μαύρο Αίμα».
Το cd «Ηλιοθεραπεία» ηχογραφήθηκε τον χειμώνα του 2011 στα Soundflakes Studios από τον callmelazy. Διαρκεί 72 λεπτά και περιέχει 15 τραγούδια, όλα σε μουσική και στίχους του The Boy. Μια εικόνα από την Ηλιοθεραπεία :
«Χιονίζει στην Ακρόπολη. Στάχτες από καμένη σάρκα.
Οι δρόμοι κυβερνούνται από τα αδέσποτα σκυλιά.
Η βουλή έγινε απλά ουλή. Το αίμα που πηγάζει από αυτή
δροσίζει τους ποντικούς στους υπονόμους του Συντάγματος.
Και οι άνθρωποι στις ασφαλείς ταράτσες των ξενοδοχείων
κάνουν ηλιοθεραπεία μέχρι θανάτου.»
Το μυθιστόρημα 108 σελίδων, «Μαύρο Αίμα», γραφόταν ανά διαστήματα από το 2004 ως σήμερα. Είναι ένα πολιτικό πορνογράφημα και ακολουθεί την προσπάθεια της Σιωπηλής να αλλάξει τον κόσμο. Μια εικόνα από το Μαύρο Αίμα:
Κοίταξε το διαμέρισμα της από τον απέναντι δρόμο. Σκέφτηκε τι μικρό σπίτι για να συμβαίνουν τόσα εκεί. Ότι συνέβαινε στον κόσμο είχε να κάνει με εκείνο το εξαθλιωμένο διαμερισματάκι γωνία Πατησίων και Σολωμού. Έμεινε περήφανη να κοιτάει το παράθυρο του δωματίου της. Κάποιος δίπλα της σταμάτησε και άρχισε να κοιτάει προς την ίδια κατεύθυνση. Κοιτούσαν και οι δύο τώρα. Σαν να περίμεναν κάτι να βγει είτε από το παράθυρο είτε από μέσα τους. “Ναι”, είπε. “Η Σιωπηλή Ζαχαριά είναι το Μαύρο Αίμα ”.
Το βιβλίο και το cd είναι δυο όνειρα που τέμνονται. Δυο υγροί εφιάλτες για το μέλλον.
“Αυτή η επανάσταση θα είναι προσωπική”.
Συσκεφτήκαμε, τα βάλαμε κάτω και αποφασίσαμε: ορίστε τα καλύτερα της χρονιάς. Καλά Χριστούγεννα!!
εχτές με ζεστή σούπα στο six dogs...
όχι δικό μου βίντεο
αξίζει να το ψάξετε στο youtube να δείτε το 4ωρο χτεσινό μαραθώνιο μουσικής...
ακούγοντας τα κομμάτια του μαζεμένα σκέφτηκα για μια ακόμα φορά πως είναι ο μοναδικός εκπρόσωπος αυτού που κάποτε ξεκίνησε σαν "έντεχο" (σόρυ για την λέξη-ξέρω ότι είναι αηδιαστική) και έχει εκφυλιστεί στα ελαφρολαϊκα, ποπίζοντα σκατοτράγουδα από δήθεν αριστερούς χωρίς έμπνευση...ΟΥΣΤ.
Είναι ο μοναδικός που κατανοεί τις (ΜΟΥΣΙΚΈΣ) ρίζες του και τις αναδιοργανώνει έτσι ώστε να κρύβονται μέσα σε αβανγκαρντ μουσικά ξεσπάσματα ή ακόμα ακόμα σε σαββοπουλικοθεωδορακικοχατζιδακικα τραγούδια.
Θα ήθελα να προσθέσω πως το αλφάβητο που χρησιμοποιεί είναι καθαρά απόρροια μιας κοινωνικής αντιμετώπισης της πόλης αλλά επειδή φοβάμαι πως το βαραίνω, σταματώ εδώ...
 | Felizol & the Boy Ohio / She is my party she is my port (Ntrop, 2010) |
Θυμάμαι το πρώτο single που είχα αγοράσει σε βινύλιο. Το territory των Sepultura. 1993 (η σκέψη του ότι έχουν περάσει 17 χρόνια μου φέρνει ίλιγγο…). Δυστυχώς τότε μου έλλειπαν δύο στοιχεία πληροφορίας που δεν με άφησαν να ακούσω την πραγματική εκδοχή του τραγουδιού. Το ένα ήταν ότι δεν είχα ξανακούσει Sepultura. Το άλλο ότι δεν ήξερα ότι κάποιοι δίσκοι παίζουν στις 33 στροφές, ενώ κάποιοι άλλοι στις 45. Αυτό σημαίνει ότι για μερικούς μήνες είχα σχηματίσει την άποψη ότι οι Sepultura είναι μία μπάντα που παίζει πολύ, πολύ αργά… Τελικά κάποια στιγμή άκουσα ολόκληρο το δίσκο και η πικρή αλήθεια αποκαλύφθηκε… Τώρα που κολλάει o Boy και ο Felizol? Στο ότι από τότε και μετά όποτε παίρνω κάποιο single, το βάζω και παίζει στις 45. Το ίδιο έκανα και με αυτό. Και άκουσα όλη την πρώτη πλευρά έτσι. Και μου ψιλο-άρεσε. Έλα όμως που το Ohio/She is my party she is my port (το οποίο έχει κυκλοφορήσει εδώ και κάμποσους μήνες) είναι φτιαγμένο να παίζει στις 33… Εντάξει, αυτή τη φορά την ψυλλιάστηκα λίγο νωρίτερα. Εξάλλου υποτίθεται ότι έπρεπε να τραγουδάει ο Boy, και η φωνή που έβγαινε από τα ηχεία θα μπορούσε να ήταν… η Mary… Οπότε, ξεροκατάπια, πάτησα το 33 και ξαναέβαλα το δίσκο να παίξει. Η αλήθεια είναι ότι (ευτυχώς) σε αυτή την εκδοχή μου άρεσε περισσότερο. Και τα δύο κομμάτια, αλλά περισσότερο το Ohio, έχουν μία πολύ έντονη ‘Arthur Russell’ μυρωδιά. Οπότε αναπόφευκτα και DFA. Και ή φωνή και το γενικότερο στυλ του Boy ταιριάζουν αρκετά σε τέτοιου είδους καταστάσεις. Αλλά θες το αντίκτυπο που είχε πάνω μου το κουστουμάκι, θες το μέτριο remix που υπάρχει για b-side, δεν με άφησαν να ενθουσιαστώ (δεν ξέρω, μπορεί να φταίει και η λάθος αρχική ταχύτητα…) Διαβάζω στο internet ότι αναμένεται ολόκληρος δίσκος (The Weirdos Of Oz ?), οπότε επιφυλάσσομε μέχρι να τον ακούσω. Αλλά μέχρι τότε, το Ohio (αν όχι το She is my Party she is my Port) θα μπαίνει αρκετά συχνά στο πικ απ μου (και στη σωστή ταχύτητα).
7.8
 | The Boy Koustoumaki (Inner ear, 2010) |
Θυμάμαι ακριβώς τα συναισθήματα που μου είχε προκαλέσει το "please make me dance" πέρσι. Ενοχικές σκέψεις και μελαγχολία από το συνεχή ξύσιμο του σοβά της καθημερινότητας που αποκάλυπτε εικόνες και μνήμες που είχα αποθέσει από καιρό. Ανακατασκευή και αναπαλαίωση. Με το κουστουμάκι καταφέρνει να με "τρομάξει", να με αγχώσει, πετώντας μου στα μούτρα -καθαρισμένες πια- όλες μου τις μνήμες. Ζεστές, κολλώδεις, αυτούσιες.
Είναι μάταιο να τον περιγράψεις μουσικά. Κι αυτό γιατί η αστικότητα του καταφέρνει να σε κάνει να αγκαλιάζεις το μπετόν, να τραβιέσαι από φανάρι σε φανάρι. Κι η αξία του τραμπαλίζετια ανάμεσα στο τώρα, στο χτες, στην τοσοδούλικη ηλικία που άκουγες Άσιμο, Σαββόπουλο, Χατζιδάκι, Αρλέτα, Φατμέ και Στέρεο Νόβα. Κι όλα αυτά ξεφλουδισμένα, βρώμικα, αληθινά.
Αρχινάς με το Αγρίμι.
Στίχος ελληνικός, όργανα φυσικά, ηλεκτρικά, ηλεκτρονικά. Μερικές φορές νοιώθω πως ο boy μας κάνει πλάκα. Χιλιάδες πρόσωπα περνούν αλυσιδωτά από τα κομμάτια του δίσκου και παραμένουν ένα ενιαίο, αδιαίρετο...
"και δεν θα υπάρξει έλεος
φιλήστε τους νεκρούς"
έτσι επαναλαμβάνει στο Ελλάδα (ίσως το πιο Σαββοπουλικό κομμάτι) και ουσιαστικά σου περιγράφει τι καταφέρνει στο "κουστουμακι": να φιλά, μια "νεκρή" μουσική και της δίνει μια νέα πνοή. Διαφορετική και σύγχρονη.
Είναι ίσως μάταιο να τον περιγράψεις μουσικά. Κι αυτό γιατί πατάει πάντα στις διαχωριστικές γραμμές. Αυτές που κάνουν τις Άσπρες φορεσιές να λάμπουν, μέσα από βρωμιάρικες ηλεκτρικές κιθάρες και πλήκτρα.
Είναι ένας δίσκος που καταπίνεται...όχι γουλιά γουλιά αλλά μονορούφι γδέρνοντας σου το λαιμό. Σαν το Νήμα και το Μάτια Κλειστά. Αργά.Μελωδικά.
Είναι μάταιο να τον περιγράψεις μουσικά, κι αυτό γιατί το τσεκούρι χτυπάει ακόμα μέσα μας. Δυνατά.Εξαφανίζοντας τους εφιάλτες, τους τρομοκράτες.
Το κουστουμάκι γίνεται έπος. Καταφέρνει στα 10 λεπτά του να βγάλει "τα τραπεζάκια έξω" στρώνοντας τραπεζομάντιλα με λουλούδια και νεκροκεφαλές. Ίσως το κορυφαίο κομμάτι του δίσκου.
Όλος ο δίσκος είναι μια διαδρομή που αν την ακολουθήσεις θα φτάσεις στον στόχο που θέλεις εσύ από την αρχή...ίσως κάθε φορά διαφορετικός. Μόνος σου, με το πιο προσωπικό σου εσύ.
10
Those will burn: Είμαι αυτός, κουστουμάκι, Νήμα, αγρίμι
Ζητήσαμε σε κάποια απο τα αγαπημένα μας ελληνικά γκρουπ να επιλέξουν τα άλμπουμ που τους στιγμάτισαν απο τα "noughties" (προτιμότερο απο "zeroes"). Οι περισσότεροι δέχτηκαν πρόθυμα, κάποιοι δεν μπήκαν στο κόπο να απαντήσουν καν και κάποιοι το βρήκαν μάταιο κι ανώφελο (δεν τρελαινόμαστε όλοι με τις λίστες, απόλυτα δεκτό).
Α μη τι άλλο έχει αρκετό ενδιαφέρον γιατι με μια πιο διερευνητική ματιά διακρίνουμε κάποιες επιρροές τους, λύνονται απορίες για ενίοτε ηχητικούς προσανατολισμούς, προλογίζονται εμμέσως πιθανές μελλοντικές αναφορές και σε άλλες περιπτώσεις δημιουργούνται απορίες τύπου "μα πως μπορει, δεν έχει καμία σχέση!". Μαζί με τα παραπάνω προσθέστε και το ενδεχόμενο του να μη σημαίνει τίποτα η εκάστοτε επιλογή, κάποιες φορές ίσως έχεις την ανάγκη να ακούς πράγματα διαφορετικά απο αυτά που δημιουργείς.
Τέλος, κάπως έτσι κλείνει για το One will burn ο κύκλος των λιστών για φέτος, άντε και του χρόνου!
Κόρε Ύδρο:
K.Y Αμύγδαλος:
20. Bjork – Vespertine (2001)
19. Broken Social Scene – You Forgot It In People (2002)
18. Antony & The Johnson – I Am A Bird Now (2005)
17. Portishead – Third (2008)
16. LCD Soundsystem – LCD Soundsystem (2005)
15. Brian Wilson – Smile (2004)
14. Radiohead – Kid A (2000)
13. The Knife – Silent Shout (2006)
12. Air France – No Way Down (2008)
11. Destroyer – Your Blues (2004)
10. The xx – The xx (2009)
9. Burial – Untrue (2007)
8. Jens Lekman – You’re So Silent, Jens (2005)
7. The Avalanches – Since I Left You (2001)
6. Sigur Rós - Ágætis Byrjun (2000)
5. Interpol – Turn On The Bright Lights (2002)
4. M83 – Before The Dawn Heals us (2005)
3. Junior Boys – Last Exit (2004)
2. Arcade Fire – Funeral (2004)
1. Daft Punk – Discovery (2001)
Π.Ε. Δημητριάδης:
20. MADVILLAIN - Madvillainy
19. ISLANDS - Return to the Sea
18. NICK CAVE & THE BAD SEEDS - Dig!!! Lazarus Dig!!!
17. FLEET FOXES - Fleet Foxes
16. WOLF PARADE - Apologies to the Queen Mary
15. INTERPOL - Antics
14. RADIOHEAD - Hail to the Thief
13. THE STROKES - Is This It
12. THE NATIONAL - Boxer
11. FENNESZ - Endless Summer
10. SUNSET RUBDOWN - Shut Up I Am Dreaming
09. WILCO - Yankee Hotel Foxtrot
08. THE FIERY FURNACES - Blueberry Boat
07. …AND YOU WILL KNOW US BY THE TRAIL OF DEAD - Source Tags & Codes
06. BROKEN SOCIAL SCENE - You Forgot It in People
05. THE WRENS - The Meadowlands
04. SUFJAN STEVENS - Illinois
03. THE ARCADE FIRE - Funeral
02. THE MICROPHONES - The Glow, Pt, 2
01. INTERPOL - Turn on the Bright Lights
Abbie Gale:
5. Yann Tiersen:Goodbye Lenin Ost
4. U2:all that you can leave behind
3. Arctic monkeys: favourite worst nightmare
2. Blonde redhead:misery is a butterfly
1. Radiohead:Hail to the thief, In rainbows
Film:
Interpol - Turn on the bright lights
Arcade Fire - Funeral
Sigur ors - ágætis byrjun
Portishead - Third
PJ Harvey - Sories from the City, stories from the Sea
Blonde Redhead - 23
Blur - Think Tank
Antony & The Jonsons - I am a bird now
Radiohead - Kid A
*Smashing Pumpkins - Adore (αυτό το άλμπουμ είχε κάποιο πρόβλημα με το χρόνο.
Πρέπει να είχε κυκλοφορήσει σίγουρα στα 00's όταν το ακούγαμε το '98)
Flakes:
Stam:
Muse - Origin Of Symmetry (2001)
Radiohead - Amnesiac (2001)
The Strokes - Is This It (2001)
Interpol - Turn On The Bright Lights (2002)
Radiohead - Hail To The Thief (2003)
The White Stripes - Elephant (2003)
Franz Ferdinand - Franz Ferdinand (2004)
Bloc Party - Silent Alarm (2005)
Arctic Monkeys - Whatever People Say I Am, That's What I'm Not (2006)
Foals - Antidotes (2008)
Yodashe:
1.Radiohead//Kid A (2000)
2.The Strokes//Is This It (2001)
3.Interpol//Turn on the Bright Lights (2002)
4.Yeah Yeah Yeah's//Fever To Tell (2003)
5.Bjork//Medúlla (2004)
6.Bloc Party//Silent Alarm (2005)
7.Γ. Αγγελάκας / Ν. Βελιώτης Ανάσες των Λύκων(2005)
8. Sigur Ros – Takk (2005)
9.TVOTR//Return to Cookie Mountain (2006)
10. Arctic Monkeys – Whatever People Say I Am, That’s What I’m Not (2006)
11.Thom Yorke//The Eraser (2006)
12.Mogwai//Mr Beast (2006)
13.Klaxons – Myths Of The Near Future
14.Bon Iver//For Emma, Forever Ago (2007 i 2008)
15.Foals//Antidotes (2008)
16. Flo //Lungs (2009)
17. RP//Flood(2001)
18. TVOTR//Desperate Youth, Blood Thirsty Babes (2004)
19. Γ. Αγγελάκας και οι Επισκέπτες Από εδώ και πάνω(2005)
20. Radiohead// In Rainbows (2007)
Jarvis:
10.Kid A -Radiohead (2000)
9.Silent Alarm-Bloc Party(2005)
8.Turn on The Bright Lights-Interpol (2001)
7.For Emma,Forever Go-Bon Iver (2007)
6.Is this it?-Strokes (2001)
5.Favourite Worst Nightmare-Arctic Monkeys (2007)
4.Sigur Rós: Ágætis Byrjun (2000)
3.Embryonic-The Flaming Lips (2009)
2.Funeral-Arcade Fire (2004)
1.Hot Fuss-The Killers (2004)
Raining Pleasure:
Radiohead : Kid A / Amnesiac / Hail to the thief / In rainbows
Thom Yorke : The Eraser
Arcade Fire : Funeral
Beth Gibbons & Rustin Man : Out of Season
Susumu Yokota : Symbol
The Sleepy Jackson : Lovers
Tv On The Radio : Return to Cookie Mountain
Scissor Sisters : Scissor Sisters
The last shadow puppets : The Age of the Understatement
Arctic Monkeys : Whatever People Say I Am, That's What I'm Not / Favorite worst nightmare
Johnny Cash : American IV:The Man Comes Around
Blonde Redhead : Misery Is a Butterfly
Anchor and Braille : Felt
The Chap : Mega Breakfast
Sonic Youth : The Eternal
Micachu : Jewellery
U2 : How To Dismantle an Atomic Bomb
Grizly Bear : Veckatimest
Morrissey : You Are The Quarry
Bright Eyes : Lifted or The Story Is in the Soil, Keep Your Ear to the Ground
Black Rebel Motorcycle Club : B.R.M.C.
Encardia : Agapi mou fidella / Το παραμύθι της ταραντούλας
Burial : Untrue
Antony & the Johnsons : I am a bird now
Grinderman : Grinderman
Sufjan Stevens : Illinoise
George Michael : Patience
Portishead : Three
The Cinematic Orchestra : Ma fleur
Coco Rosie : Noah's ark
Just Jack : Overtones
Pet Shop Boys : Release
Peter Gabriel : Up
Vampire weekend : Vampire weekend
The Dirty Projectors : Rise Above / Bitte Orca
Alberto Iglesias : La mala educacion OST
Massive Attack : Danny the dog OST
Yann Tiersen : Goodbye Lennin OST
Digital riot:
10.The Knife - Silent Shout: an audiovisual expirience
9.White Stripes - White Blood Cells
8.Primal Scream - XTRMNTR
7.Radiohead - Amnesiac
6.Arcade Fire - Funeral
5.Daft Punk - Alive
4.Pj Harvey - Stories from the city, stories from the sea
3.Radiohead - Kid A
2.Soulwax - Nite Versions
1.Justice - Cross
The Boy:
10.200km in the wrong lane by t.a.T.U (2002)
9.the funeral by arcade fire (2005)
8.souljacker by eels (2001
7.solo piano by gonzales (2004)
6.just ask the lonely by omar s(2005)
5.third by portishead (2008)
4.kid a by radiohead (2000)
3.american 4:the man comes around by johnny cash (2002)
2.lateralus by tool (2001)
1.the mess we made by matt elliott (2003)
GardenBox:
dNtel - Life is full of possibilities
Wolf Eyes & Prurient - Warriors
Pan Sonic - Kesto
Low - The Great destroyer
God Speed you black emperor - Lift yr. skinny fists like antennas to heaven
Ellen allien & Aparat - Orchesta bubbles
Jesu - Jesu
Isis - Panopitcon
Mouse on mars - Idiology
System of a down - Toxicity
The strokes - Is this it
Radiohead - Kid A
Primal Scream - Xtrmntr
A perfect circle - 13th step
Tool - lateralus
Bad religion - Process of belief / New Maps Of Hell / The Empire strikes first
Imogene heap speak for your self
Cinematic Orchestra My Fleur
AFX - Analord
Underworld - A thousand Days Off
Queens of the stone age - Songs for the deaf
Porcupine tree - in absentia
Blackfield - Blackfield II
Four Tet - Rounds
Dexter Jones Circus Orchestra - s/t
Daft Punk - Discovery
Eminem - The Marshall Mathers
Ryuichi Sakamoto - Chasm
Burial - Untrue
Medeski,Martin & Wood - End of the world party
Lamb - What sound
Amon Tobin - Splinter Cell Chaos Theory soundtrack
Bruno Sanfilippo - Intro
 | Σωκράτης Μάλαμας Ένα(2000) |
 | Το έντεχνο το σιχαίνομαι τόσο σα λέξη όσο και σα νοοτροπία αλλά δεν μπορεί κανείς να κλείσει τα αυτιά στον δίσκο αυτό….Τόσο οι στίχοι όσο και η μουσική έδωσαν μαζί με τον Θανάση το τελευταίο φιλί στο πεθαμένο πια έντεχνο…. |
 | Mikro Tronik*plasma(2003) |
 | Pop electro χαρά από τους Σαλονικιούς. Γιατί χαράξαν τη γραμμή που ακολούθησαν πάρα πολλοί και ενώ αντέγραψαν τόσο πολλούς ήταν αρκετά ειλικρινείς με όλους και όλα. |
 | The Earthbound The Brotherhood of the Dogs(2004) |
 | Λίγα λόγια πολύ μουσική – σερφ κιθάρες, ντεζερτ ροκ και ροκ εντ ρολ. Καλύτερο απ’ όλα όσα έχουν βγάλει νομίζω. |
 | Ρόδες Στη γιορτή της Φαντασίας(2005) |
 | Ο πρώτος δίσκος που πήρε όλα τα καλά της ανεξάρτητης σκηνής, της DIY, και έκανε ένα δίσκο πέρα από κάθε μιζέρια…ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ.. δεν ανακάλυψε τον τροχό αλλά τα χαρούμενα παιδιά που κρύβουμε μέσα μας. |
 | Μονικα Avatar(2008) |
 | Γιατί ακόμα και να σε κάνουν με το ζόρι μεηνστρημ μπορείς να αποδεικνύεις την ποιότητα που διαθέτεις με το τσουβάλι και να γράφεις μουσικάρα….έπαιξε από ψαγμένους εναλλακτικούς dj μέχρι και club… |
 | Fantastikoi Hxoi Κυρίαρχοι του σύμπαντος(2008) |
 | Samples από παντού, σαν να περνάει η μουσική ζωή σου σε ταινία. Δίσκος χρυσάφι, free και ανεκτίμητος. Beats and pieces…. |
 | Socos and the Live Project Band Kafka(2007) |
 | Γιατί είναι ο πιο περίεργος ήχος που έρχεται από τα παλιά….ακόμα σολάρουν οι ηλεκτρικές κιθάρες??? κι όμως ναι. Γιατί σου μαθαίνουν πώς να κάνεις ένα δύσκολο δίσκο προσβάσιμο… |
 | Παύλος Παυλίδης and the B-Movies Live Στο Θέατρο Απόλλων, Σύρος, 22 & 23.3.08(2008) |
 | Γιατί πήρε τους δίσκους του, κι έκανε ένα γλυκό και ρομαντικό δίσκο χωρίς να μειώσει την ποιότητα και χωρίς να χρησιμοποιήσει νιαουρίσματα και βλακείες. Γιατί οι διασκευές του ξεπερνούν και τα αυθεντικά. Γιατί δεν υπάρχει καλύτερο ελληνικό live ηχογραφημένο μες την 10ετία! |
 | GardenBox The Last resort(2005) |
 | Γιατί όταν ψάχνεις ένα urban soundtrack το βρίσκεις εδώ. Γιατί το Last resort φέρνει την μουσική στην πόλη και το ανάποδο. Γιατί το ποστ ροκ τους μπλέκεται με την ελεκτρονική μουσική και γίνεται μαγευτικό… |
 | Γ. Αγγελάκας / Ν. Βελιώτης Ανάσες των Λύκων(2005) |
 | Για την ανατριχίλα που νοιώθεις όταν τρίζουν όλα μέσα σου. Γιατί οι λέξεις σε βαρένουν, γιατί φοβάσαι να τον ακούσεις. Γιατί μπορεί να είναι λίγο χειρότερος από το «υπέροχο τίποτα» αλλά η μουσική του είναι απίστευτη. |
 | Xaxakes Casanova(2000) |
 | Ελληνικό Glam Rock γιατί έτσι πρέπει…και γιατί η dream pop δεν μελαγχολεί αλλά χαροποιεί…και γιατί μετά νοιώθεις και γαμώ τους casanoves…. |
 | Μ. Δέλτα / Τάνια Τσανακλίδου Το χρώμα της μέρας(2001) |
 | Γιατί θυμίζει παλιά μεγαλεία του Μ. Δέλτα με την παρέα του και αίσθηση πειραματισμού με την γυναικεία φωνή. Γιατί έχει απ’όλα. Από trip hop μέχρι «έντεχνους πειραματισμούς». |
 | Film Angel-B(2006) |
 | Γιατί είναι μια από τις πιο ολοκληρωμένες ελληνικές κυκλοφορίες. Γιατί είχαν μια απίστευτη φωνάρα να τραγουδά και γιατί είναι τόσο σκοτεινοί και όμορφοι όσο και συναισθηματικοί. |
 | The Boy Please make me dance(2009) |
 | Γιατί και στο χείλος της δεκαετίας όταν σου μπήγουν το μαχαίρι το αναγνωρίζεις… |
 | Closer Suddenly Comes…(2000) |
 | Γιατί απλά γίνεται δίσκαρος λεπτό με το λεπτό. Ειδικά όταν σε βαράει το παραμορφωμένο βιολί. Φωνές, κιθάρες, σιγά σιγά κάποιοι μαθαίνουν μια lo-fi αισθητική. |
 | Γ. Αγγελάκας και οι Επισκέπτες Από εδώ και πάνω(2005) |
 | Όταν παύει να το παίζει τραγικός ποιητής, μπορεί να γίνει τόσο δωρικός στους στίχους του και τόσο διαχρονικός στους ήχους του. |
 | Raining Pleasure Flood(2001) |
 | Έκαναν σε όλους γνωστό πως γίνεται ξενόγλωσση ποπ να την ακούει όλος ο κόσμος. Γιατί μερικοί τους μπέρδευαν με ξενους. Γιατί είχαν attitude (με την πολύ καλή έννοια) και γιατί ήταν είναι και θα είναι οι έλληνες radiohead, εδώ στον καλύτερο δίσκο τους! |
 | Κ.Βητα Άγρια Χλόη(2004) |
 | Γιατί ήταν καλύτερο και από το «για σένα με αγάπη» και το «Θήτα» και το «movement» και το «transformation» που ήταν όλοι απίστευτοι δίσκοι. Γιατί τον ακούς μέχρι να λειώσει. |
 | Κόρε Ύδρο Φτηνή ποπ για την ελίτ(2005) |
 | Ίσως είναι ο δίσκος που συναισθηματικά σου ανοίγει μια τρύπα και χωρίς να το καταλάβεις σου πετάει μέσα ότι ζητήσεις. Ιδιόμορφος όσο και ενοχλητικός. Απίστευτος όσο και μαγικός. |
 | Θανάσης Παπακωνσταντίνου Βραχνός Προφήτης(2000) |
 | Επίτέλους βρέθηκε κάποιος που, επειδή δεν ντρέπεται για την παράδοση του, την χρησιμοποιεί χωρίς κανένα κόμπλεξ και γίνεται ο πρώτος έλληνας που ρίχνει μια κλωτσιά στον καθοπρεπισμό του έντεχνου και φτιάχνει tomwaitsικά τραγούδια φτιαγμένα με ελληνικής παραγωγής υλικά…ναι, φυτρώνουν σε κάθε κήπο!. Ίσως ο μοναδικός δίσκος που στο είδος του δημιούργησε το μεγαλύτερο ρήγμα. |
Posts
All Comments
