The You and What Army Faction/Anemic Royalty- SLIT

The You and What Army Faction -Anemic Royalty SLIT (Ghost Armour Records, 2013)

Δεν ξέρω πως θα είναι ένας ποστ αποκαλυπτικ κόσμος.
Δεν ξέρω αλήθεια, πως θα είναι οι ήχοι τότε.
Στο SLIT οι Faction βρίσκονται στο όριο του τώρα με εκείνο του κακοφτιαγμένου μέλλοντος.
Το slit θα μπορούσε να περιγράφει το 8ο θανάσιμο αμάρτημα με το vinegar blood, το καλύτερο κομμάτι του δίσκου,να είναι τρομακτικά όμορφο.
Στο άκουσμα του, μου ήρθαν στο κορμί, στο μυαλό και στη γεύση, εκείνα τα βράδια που το πρωινό φαίνεται τόσο μακρινό...που μυρίζεις ολόκληρος απο το ποτό, την αγανάκτιση, την προσπάθεια.

Και εκεί μπαίνει το 2ο κομμάτι, συνεχίζοντας το ταρακούνημα. Σίγουρα οι faction δεν γράφουν μουσική για να μας καλοπιάσουν και να ηρεμήσουμε.
I was there-i saw it all- time to pay...και νοιώθεις την μοναξιά, ξανά και ξανά..για να την κατανοήσεις καλύτερα, παίρνοντας όλες τις ευθύνες για ότι έχεις κάνει στο crawl body, come back...

απελπισία...(αυτή τη λέξη έψαχνα απο την αρχή).
έχει, αλήθεια, θετική χροιά αυτή η λέξη?
στο slit ναι...
με χιλιάδες παραμέτρους να την βασανίζουν..(wouldn't be better if we just fucked and forgot about it?)


υγ: το if my teeth could beg for more, των anemic royalty θέλει πολλά ακούσματα και υπομονή. Προσωπικά μετά το 4ο-5ο λεπτό μου άρεσε πολύ μετά το 10 γ@μάει....


το slit με άγχωσε, με ζόρισε, μου ξύπνησε διάφορες αναμνήσεις. τα πλήκτρα στο crawl..και το σόλο στο τέλος του vinegar μου άφησαν σημάδια.
Είναι ένας πανέμορφος δίσκος...

_

9.1

Those will burn: vinegar blood, crawl body, come back (όλα μωρέ...5 κομμάτια είναι.)

The You And What Army Faction - Silk

The You And What Army Faction Silk 7'' (GAB Productions, 2012)

Έίναι πολλές οι φορές, που όταν παίζει ένα κομμάτι τυχαία στο ipod μου από μια μπάντα που έχει χαθεί, που σκέφτομαι τι κομμάτια θα έπαιζε τώρα η μπάντα. Όταν λοιπόν άκουσα τους "The You And What Army Faction" έγινε ακριβώς το αντίθετο. Βρήκα το που θα έπρεπε να βρίσκεται εκείνο το συγκρότημα και χαμογελούσα.
Κι εδώ είναι το περίεργο. Όταν ακούς το δίσκο όσο φωτεινός κι αν είναι ο ουρανός, εξαπλώνεται μια όμορφη σκοτεινιά. Σαν του γκοθαμ του τιμ μπάρτον, που εύχεσαι να μην φύγει ποτέ. Είναι τόσο οικεία που σίγουρα κάποτε την έχεις συναντήσει.

Το silk ξεκινάει με το ομώνυμο κομμάτι και είναι κολασμένα όμορφο. Έχει μια joydivisionική αισθητική που σε κάνει να ανατριχιάζεις και φυσικά έχει μέσα του τον πιο όμορφο στίχο: [...]Then I go back to barricading my home to keep you out I gotta think this through your skin's silk but what I need now is control. To δεύτερο κομμάτι (drag what's left of my body in the mud) είναι γεννημένο μέσα από το post punk, τύμπανα, μπάσο σε διαολοστέλνουν κανονικά και η επαναλαμβανόμενη στριγγλιά συγχορδίας είναι τόσο εκνευριστική μα τόσο εθιστική που όσο περισσότερο παίζει το κομμάτι τόσο πιο αναγκαία γίνεται. Στο keep calm it's only deathneck αν κάποιος ακολουθήσει το μπάσο, θα βρεθεί σαγηνεμένος και η κρυστάλλινη κιθάρα στην αρχή του είναι τόσο ρομαντικά όμορφη που καταφέρνεις να φτάσεις στο "addiction" χωρίς να το καταλάβεις περνώντας μέσα από σκοτεινά ηχητικά κύμματα (το κομμάτι αυτό έχει γίνει το soundtrack μου για το 11/22/63).

Είναι πολύ όμορφος δίσκος και μέσα στα 11 λεπτά του καταφέρνει να φτιάξει μια όμορφη ιστορία αρκετά σκοτεινή που έχει ότι χρειάζεται για να μπει στο repeat για πολλές πολλές ώρες. Αξίζει κάποιος να ακούσει και το Vent (επτάιντσο που βγήκε λίγο πριν το Silk...).





Ξέχασα να πω...όταν τον πρωτοάκουσα τον δίσκο σκέφτηκα πως αν οι closer είχαν μουσικά @ρχίδια θα είχαν φτάξει το silk και θα ήταν ο καλύτερος δίσκος για να ξεπεράσουν το suddenly comes.

9.2

Those will burn: