The Brian Jonestown Massacre - Aufheben

The Brian Jonestown Massacre Aufheben (A. RECORDS, 2012)

To Aufheben σημαίνει σήκωσε όπως με ενημέρωσε ο translator, αλλά ψάχνοντας λίγο παραπάνω βρέθηκα μπροστά στην καταπληκτική αντίθεση: στα γερμανικά το ρήμα σημαίνει και ακυρώνω/καταργώ αλλά και διατηρώ. Και πραγματικά ο δίσκος είναι γεμάτος από τέτοιες αντιθέσεις. Στις πρωτες ακροάσεις ήμουν τρομερα απογοητευμένος.
Ο προπέρσινος δίσκος (Who Killed Sgt. Pepper?) για μένα ήταν μια αποκάλυψη γίνεται η συνέχεια του να είναι κάτι το βαρετό; Ευτυχώς η μανία να ακούω το Viholliseni Maalla συνέχεια και συνέχεια μου έδωσε την ευκαιρία να αγαπήσω τον δίσκο και όλα τα ετερόκλιτα στοιχεία που τον απαρτίζουν κι έχουν την βάση τους τόσο στην ψυχεδέλεια, στο νεο garage, στις στοιβαρές μπασογραμμές αλλά και στις καθαρά pop συνθέσεις. Ξεκινώντας κάπως παράδοξα (Panic In Babylon) ο δίσκος έχει μια παράλογη συνέχεια περνώντας μέσα από καταπληκτικά τραγούδια (Viholliseni Maalla) με εξαιρετικές ερμηνείες αλλά και από την κλεμμένη μελωδία του paint it black?!!! φτιάχνοντας ένα άκρως ψυχεδελικό και πανέμορφο κομμάτι(Stairway To The Best Party In The Universe).
Η ιδιαιτερότητα αυτού του δίσκου είναι πως δεν περιμένεις πως θα σου κάνει κλικ. Τα κομμάτια τρέχουν και αμα τα συνηθίσεις δεν μπορείς να κάνεις χωρίς αυτά.
_

7.0

Those will burn: Viholliseni Maalla, Stairway To The Best Party In The Universe, Panic In Babylon

Marietta Fafouti - Become the sun / Kookoobadi

Μου ήρθαν σήμερα στο mail με το newsletter της inner ear. Δροσερά και επικίνδυνα ξέγνιαστα. Το ατού όμως είναι οι 60s/70s επιρροές. Θα μπορούσαν να τα είχαν γράψει οι Last Shadow Puppets.

Marietta Fafouti - Become The Sun by Inner Ear Records Marietta Fafouti - Kookoobadi by Inner Ear Records

Κ.Βήτα - Χρυσαλλίδα

Κ. Βήτα Χρυσαλλίδα (Inner Ear, 2012)

Φαντάζομαι ότι για όσους διάβασαν το 1Q84 του Murakami η λέξη χρυσαλλίδα έχει αποκτήσει ένα επιπλέον νόημα, μία επιπλέον μνήμη. Οπότε όταν είδα το όνομα του νέου δίσκου του κβ (και του πρώτου video) έσκασα ένα χαμόγελο. Δεν μπορεί, λέω, δεν είναι σύμπτωση. Αν το καλοσκεφτείς, ο κόσμος του κβ έχει κάποια σημεία επαφής με αυτόν του Murakami. Κυρίως η 'εμμονή' με τις περιγραφές απλών καθημερινών πραγμάτων. Μία βόλτα στο δρόμο, το μαγείρεμα ενός πρόχειρου φαγητού, ένα βαρετό πάρτυ. Σκηνές της ζωής μας, μικρές ιστορίες, που συνήθως δεν τους δίνουμε καμία σημασία· αποτελούν μέρος της ρουτίνας μας, εκτελούνται μηχανικά, χωρίς σκέψη. Σε αυτές λοιπόν τις φαινομενικά ασήμαντες στιγμές βρίσκουν το υλικό τους και οι δύο. Στέκονται από πάνω τους, τις περιγράφουν με κάθε λεπτομέρεια, τις μετατρέπουν στο πρωτογενές υλικό τους. Και τελικά φτιάχνουν με αυτές ένα νήμα που σου δίνει τη δυνατότητα να ξεπεράσεις για λίγο την καθημερινότητα μέσα ακριβώς από περιγραφές στιγμών της. Μπορεί βέβαια αυτός ο παραλληλισμός με τον Murakami να έγινε στο μυαλό μου μόνο λόγω του ονόματος. Έτσι κι αλλιώς δεν νομίζω ότι υπήρχε κάποια πρόθεση από τον κβ να κάνει αναφορά μέσω του ονόματος στο βιβλίο του ιάπωνα. Αλλά εγώ ακολουθώ τη ρήση στην οποία βασίζονται όλοι οι ντέντεκτιβς αστυνομικών μυθιστορημάτων που σέβονται τον εαυτό τους: 'Δεν πιστεύω στις συμπτώσεις'. Και όσο αφορά τη χρυσαλλίδα του κβ, για μένα δεν συμπίπτει με την air chrysalis του murakami μόνο στο όνομα· έτυχε να μπορέσουν να δουλέψουν και τα δύο ως ανάσες. Καθαρό οξυγόνο μέσα στη δυσωδία που ζούμε τον τελευταίο καιρό. Οπότε άνοιξα τα πνευμόνια μου και προσπάθησα να πάρω όσο περισσότερο αέρα μπορούσα· βίαια και βιαστικά στην αρχή, πιο χαλαρά και απολαυστικά όσο προχωρούσε η επαφή. Αν περιοριστούμε στην προκείμενη χρυσαλλίδα μόνο, θα έλεγα χωρίς ενοχές ότι είναι ίσως ό,τι καλύτερο έχει κάνει ο κβ. Ισάξιο τουλάχιστον της άγριας χλόης και του για σένα με αγάπη. Λίγο πιο χαρούμενο και φωτεινό από αυτά. Όχι χωρίς λίγη μελαγχολία, μόνο που τώρα η αγάπη για την οποία μιλάει μοιάζει πραγματοποιημένη, όχι άπιαστη· είναι κρυμμένη και ασφαλής μέσα στη χρυσαλλίδα, ακόμα και αν διαρκέσει μόνο όσο η μεταμόρφωσή της.
_

9.0

Those will burn: Το τζιτζίκι, Το πάρτυ, Νταίζη