Animal Collective – Merriweather Post Pavilion

Animal Collective Merriweather Post Pavilion ( Domino,2009)

Το Merriweather Post Pavilion είναι κατά πάσα πιθανότητα ο πιο πολυαναμενόμενος δίσκος της χρονιάς, στα πλαίσια της indie κοινότητας τουλάχιστον. Τα blogs έχουν πάρει φωτιά και οι πάντες στο internet μιλούν εδώ και κάμποσο καιρό για αυτή την κυκλοφορία, ενώ οι περισσότεροι του είχαν ήδη δώσει τη θέση του καλύτερου δίσκου της χρονιάς πολύ πριν αυτός κυκλοφορήσει (και η χρονιά ξεκινήσει!). Πρέπει να ομολογήσω ότι το όλο κλίμα ευφορίας με είχε προδιαθέσει αρνητικά (σε συνδυασμό με την εμφάνιση τους στη Θεσσαλονίκη που δεν με ενθουσίασε). Ευτυχώς όμως το γνωστό απόφθεγμα που μιλάει για κεράσια και μικρά καλάθια δεν έχει ισχύ εδώ. Για την ακρίβεια, με τον καινούργιο δίσκο των Animal Collective θα χρειαστείτε τεράστιο καλάθι το οποίο μάλιστα θα το γεμίσετε όσες φορές επιθυμείτε! Γιατί ο δίσκος είναι απίστευτα καλός, σε βαθμό που δυσκολεύεσαι να το πιστέψεις.
Νομίζω ότι δεν έχει νόημα να γράψω για τις απίστευτες μελωδίες που θα βρείτε εδώ και για τις οποίες ο Brian Wilson θα σκότωνε για να τις είχε γράψει, ούτε για τον τρόπο που αυτές επικαλύπτονται μέσα στα samples που δημιουργούν το ρυθμικό κομμάτι, ούτε για καμία άλλη από τις αμέτρητες επιμέρους αρετές του δίσκου. Γιατί πολύ απλά οι Animal Collective με αυτό το δίσκο επαναπροσδιορίζουν το τι εστί pop. Για την ακρίβεια την επανεφευρίσκουν με τον ίδιο τρόπο που έκαναν στο παρελθόν το Pet Sounds, το Revolver ή το Psychocandy. Και βέβαια οι αμερικανοί δεν έφτασαν εδώ τυχαία. Αντιθέτως έφτασαν εδώ μέσα από συνεχή προσπάθεια και δουλειά, που ξεκινάει από το Spirit They're Gone, Spirit They've Vanished του 2000 και την ακατέργαστη noise μέχρι το ισάξιο του παρόντος και εξίσου αριστουργηματικό Strawberry Jam του 2007. Και αυτή η εξελικτική πορεία είναι εμφανής στο Merriweather Post Pavilion: στην ωριμότητα του, την αυτοπεποίθηση των συνθέσεων, την ‘ευκολία’ με την οποία προκύπτουν οι μελωδίες, στην έλλειψη έστω και μίας μέτριας στιγμής. Ίσως να είναι πολύ νωρίς αλλά νομίζω ότι οι Animal Collective μας χάρισαν μόλις έναν από τους δίσκους ορόσημα αυτής της δεκαετίας. Ορόσημο όχι με τον τρόπο που σημάδεψαν τη δεκαετία τους δίσκοι όπως το Nevermind ή το O.K. Computer, οι οποίοι, ούτως ή άλλως, ήταν πιο εύκολα προσεγγίσιμοι και απευθύνονταν σε ένα ευρύτερο κοινό. Μπορεί το Merriweather Post Pavilion να είναι πιο προσιτό από τις προηγούμενες δουλείες τους, συνεχίζει παρόλα αυτά να είναι σχετικά ‘δύσκολο’ για τον μέσω ακροατή. Είναι όμως ο δίσκος πάνω στον οποίο θα στηριχτούν τα επόμενα Nevermind και O.K. Computer. Αλλά μέχρι τότε μπορεί οι Animal Collective να έχουν φύγει ακόμα περισσότερα έτη φωτός μπροστά από τους υπόλοιπους.

9.7

Those will burn: In the Flowers, My Girls, Also Frightened, Summertime Clothes, Daily Routine, Bluish, Guys Eyes, Taste, Lion in a Coma, No More Runnin, Brother Sport, με άλλα λόγια… όλα.