Arcade Fire - The Suburbs

Arcade Fire The Suburbs (Merge Records, 2010)

Βρήκα κάπου το Suburbs και έτσι κάθισα να το ακούσω και να γράψω ταυτόχρονα. Κάτι σαν αυτόματη γραφή. Ό, τι μου κατέβει δηλαδή.
Αρχικά, το Suburbs σου αφήνει μια γλύκα, μυρίζει μούστο και κολλάει σαν υγρασία πάνω σου. Αυτό είναι καλοκαίρι και ίσως και τα δικά μου προάστια εδώ στα ανατολικά. Ρυθμός αλά κλάσικ Arcade στο Ready to Start και...buisness men drink my blood...Θυμίσει περισσότερο fyneral αλλά έχει φιλτραριστεί μέσα από ωρίμανση. Μακρυά από μυσταγωγίες και πιο κοντά σε έρωτες και γμημένες φιλοδοξίες. Ο modern man έχει πολύ από Police και Bruce the boss...Μπουκωμένες νότες και μικροξεσπάσματα. Είναι ένα παιχνίδι τους με το παρελθόν και την αμερικάνική πλευρά τους. Η αλήθεια είναι πως δεν είναι τόσο μονότονο όσο φαντάζει..κυλά από κάτω του ένα ρυάκι τόσο ρυθμικό που κάνει την αφέλεια έρωτα...
Πριν κανά μήνα όταν είχα κάνει την προ-παραγγελία του δίσκου και είχα διαβάσει τους τίτλους των τραγουδιών είχα μεγάλη περιέργεια για το Rococo...απλά: "They built it up just to burn it down"...Ro-co-co-Ro-co-co-Μα-γεία.
Τα πράγματα ζορίζουν. Πόσο εύκολο είναι ένα άδειο δωμάτιο να σε καταπιέζει έτσι??Λαχανιάζεις - υπερισχύει η γύναικα οδηγώντας το κομμάτι σε ένα κρεσέντο.Τι ήχο βγάζει ένα άδειο δωμάτιο???
Στο city without children με αφήνουν μετέωρο...Οι επηρροές μάχονται για το ποιός θα κερδίσει και και δυστυχώς φοβάμαι πως κερδίζουν οι πιο αδύναμες. Φοβάμαι πως αδικώ το κομμάτι-Φοβάμαι πως με αφήνει αδιάφορο...Το half light 1 θα μπορούσε να χωρέσει στο soundtrack των αυτόχειρων παρθένων όμως καταφέρνουν να παιχνιδίζουν άρρωστα με τα ίδια τους τα κομμάτια και έτσι το HL1 γίνεται HL2 και παίρνει πνοή, φωνή, συναίσθημα...
Μεγάλωσα στα ελληνικά προάστια και νοιώθω μια περίεργη μακρινή ένωση με τα περισσότερα από τα τραγούδια. To suburban war είναι ένα από αυτά. Αν και μου θυμίζει U2(κακό αυτό) έχει ένα μεθυστικό τρόπο να σε φέρνει κοντά του. Έχοντας ξανα αναφερθεί στο Month of May νοιώθω το κομμάτι ακόμα πιο ελκυστικό, ειδικότερα μέσα στο context του δίσκου. Δυναμίτης. Γκαζιάρικες κιθάρες αφομοιώνουν όλη την ενέργεια που λείπει από το δίσκο και με αρκετό νεύρο κάνει μπαμ σα 13χρονο σε νέο συγκρότημα..Αφελείς στίχοι που αποκτούν άλλη υπόσταση μέσα από την μουσική και το "θέμα" του δίσκου..QOTSA??ναι γιατί όχι...
Ο τίτλος του wasted hours είναι αντιπροσωπευτικός του τι ακούς...Gospelofolk-ίζοντες αρμονίες και γλυκανάλατες μελωδίες...3.20 wasted minutes....
Και συνεχίζει ο δίσκος με το Deep Blue που θυμίζει πολύ Arcade Fire. Μπαλάντα με μικροκρεσέντα αλλά δυναμική με τις κλασικές ψεύτικες και το backround πιάνο. αργό, βασανιστικό, νευρικό - υπέροχο....
Μερικές φορές υπάρχουν κομμάτια που δεν σου ανοίγονται με την μια. Κι όμως σου έχουν δώσει μικρά χιντς ότι μπορούν να γίνουν από τα αγαπημένα σου...Το used to wait έχει κάτι. Ίσως τα κοφτά πλήκτρα.Η θεματολογία. Τα κλασικά claps...i will wait.
To sprawl I αργό..Λυπητερό. Κλασικό. Έχει στοιχεία που μπορούν να σου θυμίσουν παλιές αμαρτίες. Καταθλιπτικό και γοητευτικό. (σαν το παιδί της winehouse και του vic chestnutt)...καταστρέφεται όμως στο sequel του. Μια ακατανόητη 80ίλα μπερδεμένη με ολίγη από AF και περισσότερη Kylie...χμμμμ NOPE!
Ο δίσκος κλείνει με το the suburbs...κλείνει ένα κύκλο που άνοιξε με το ίδιο κομμάτι...Αναμνήσεις όλων...Τα προάστια σαν τίτλοι τέλους...



Ξανακούγοντας το δίσκο οφείλω να ομολογήσω πως ακόμα και τα τραγούδια που με την πρώτη δεν μου άρεσαν καθόλου μου έδειξαν την αξία τους μέσα σε αυτή την περίεργη ιστορία που προσπαθούν να διηγηθούν οι Arcade Fire...O μύθος παίζει σπουδαίο ρόλο στην ροή και στον τρόπο που αναπτύσονται τα κομμάτια...Μου αρέσει πολύ τελικά. Δεν μοιάζει με τα προηγούμενα κι όμως κουβαλά την ποιότητα τους....

9,3

Those will burn: Month of May, Rococo, Ready to start

arcade fire.................................

Untitled from Arcade Fire on Vimeo.

Broken Social Scene

αγαπημένο συγκρότημα στα μέσα των '00ς...ο φετινός δίσκος ακόμα δεν με έχει πείσει, όμως αυτό το κομμάτι και αυτό το βίντεο είναι πολύ καλά για να τα προσπεράσεις....

αριελ πινκ....

Coolrunnings

7 παλικάρια από το τενεσι φτιάχνουν απίστευτα καλοκαιρινά δισκάκια και τα χαρίζουν διαδικτυακά εδώ μετατρέποντας κυρίως τα βράδια μου σε ένα άτυπο παιχνίδι αναμνήσεων...Δεν είναι μόνο η χαρά ενός garage τόσο φλώρικου που το κάνει απίστευτα εθιστικό αλλά και μια lo-fi ατμόσφαιρα που κουβαλάει τόσο σύγχρονα όσο και παλιομοδίτικα μουσικά κατεστημένα (η να πω καλύτερα trends??) που γίνεται αγαπητή αμέσως:

Coolrunnings Buffalo EP (Self Release 2010)

12 Απριλίου 2010. Buffalo EP και σερφ και αφρικαν μπητς μαζί με arcade fire....Στίχοι για έρωτες, για χαμένες ζωές και ενίοτε για ατυχέστατα γα..σια μεταξύ φίλων και γνωστών...H lo-fi αισθητική είναι έκδηλη και οι ενίοτε φρενήρεις ρυθμοί κάνουν το Ep μερικές φορές να απογειώνεται...το Burnout θα ήθελαν πολύ να το έχουν γράψει οι vampire weekend, ίσως (ξέρω ότι ακόμα και για μένα είmαι βλάσφημος) και οι arcade...
5 κομμάτια που άλλοτε μελωδικά και άλλοτε στακάτα μυρίζουν καλοκαίρι και σε προετοιμάζουν για το Babes for ever....

8.1

Those will burn: Burnout, Second Devil, Redhead

Coolrunnings Babes for Ever EP (Self Release 2010)

01 Μαΐου 2010. SAN DIMAS OASIS και ψαχουλεύω μέσα στα μπλιμπλίκια να βρω τι σκατά είναι τόσο εθιστικό...Ακόμα ψάχνω να βρω τι μου θυμίζει...Ακόμα και αυτό το γύρισμα τις κιθάρας στο βάθος είναι εξαιρετικό...Όλος ο δίσκος είναι περισσότερο ηλεκτρονικός και παιχνιδιάρικος...μερικές φορές θα μπορούσε να είναι talking heads αλλά μετατρέπετε κάπως σαν το Babes Forever (κλασικό δείγμα lo-fi συγχρόνου trend)...Αρκετά παραμορφωμένα φωνητικά και μελωδική ποπ που καλύπτεται από τόνους βρωμιάς (όχι κατ' ανάγκη παραμόρφωσης ή noise)...strange boys ή και λίγο vivian girls...Οι στίχοι έχουν πλάκα, όχι με τη λογική του αστείου αλλά μου θυμίζουν παιδική "ποίηση" σίγουρα πιο urban από ότι στα χρόνια μου αλλά εκείνου του τύπου. Συναισθηματισμός, εξιδανικευμένες γκόμενες και πολύ έρωτας και π@δημα....χαχα...ό,τι καλύτερο για το καλοκαίρι....

8.6

Those will burn: San Dimas Oasis, Babed Forever, Better Things

Δεν μιλάω για το εξώφυλλο...αυτό πραγματικά είναι ποίηση...

rock(?) wave 2010

Σορρυ παιδιά μια ερώτηση, χτες Σάββατο το line up είχε fat boy, White Lies, Ting Tings και Μέλισσες????

Μέλισσες???

Το ξαναγράφω μήπως και δεν το καταλάβατε....Μέλισσες???

Άντε του χρόνου με Χατζηγιάννη - Μύρωνα Στρατή....

για αυτό ήταν άδειο το κέντρο εχτές....

http://www.dnots.com/

Δεν θυμάμε να το έχουμε ξαναγράψει: Εδώ θα δείτε το καταπληκτικό site παρουσίασης του Dark night of the Soul (Danger Mouse, Sparklehorse, David Lynch)... Τελικά αυτός ο δίσκος όλο θα κυκλοφορήσει, αλλά δεν κυκλοφορεί ποτε? Του το έχουν κρατημένο του Danger Mouse, από το Grey Album!!!

Grinderman 2

1) Mickey Mouse and the Goodbye Man
2) Worm Tamer
3) Heathen Child
4) When My Baby Comes
5) What I Know
6) Evil
7) Kitchenette
8) Palaces Of Montezuma
9) Bellringer Blues


13-09-2010....

Censorship

Η λογοκρισία είναι ένας από τους πολλούς τρόπους που έχουμε εφεύρει ως άνθρωποι, για να μπορούμε να περιορίζουμε την ελευθερία του λόγου (μας) και φυσικά κυρίως του λόγου αυτών που έχουν την τάση να γίνονται 'ενοχλητικοί' και να πατάνε εκεί που πονάμε. Με δεδομένο το ότι συνήθως οι πιο πετυχημένες καλλιτεχνικές εκφράσεις πάντα ξύνουν και κάποιες πληγές, αναπόφευκτα τέχνη (και δη μουσική) και λογοκρισία έχουν συναντηθεί ουκ ολίγες φορές. Φαντάζομαι ότι λίγοι συνεχίζουν να πιστεύουν ότι στην εποχή μας υπάρχει ελευθερία του λόγου. Γιατί ναι μεν το internet προσφέρει μία πλατφόρμα που σαφώς διευκολύνει την ελευθερία της έκφρασης, όταν όμως sites όπως το YouTube αποκτούν τόσο μεγάλα ποσοστά αποδοχής, αποκτούν και τεράστια δύναμη που μπορεί να γίνει επικίνδυνη. Αλλά για όσους συνεχίζουν να τρέφουν αυταπάτες, είχαμε λοιπόν πρόσφατα όχι ένα, αλλά δύο κρούσματα τέτοιου είδους λογοκρισίας.



Το πρώτο θύμα ήταν η Erykah Badu, όταν τον Μάρτιο κυκλοφόρησε το καινούργιο της video για το window seat. Στο video δείχνει την Badu να φτάνει με το αυτοκίνητό της στο κέντρο του Dallas. Βγαίνει από το αυτοκίνητο (βάζει κέρματα στο παρκόμετρο!) και αρχίζει να περπατάει, μέρα μεσημέρι στο κέντρο της πόλης, βγάζοντας σιγά σιγά τα ρούχα της, ώσπου μένει τελείως γυμνή. Εκεί ακούγεται ένας πυροβολισμός και η τραγουδίστρια πέφτει στο έδαφος. Το σημείο βέβαια όπου πέφτει δεν είναι και τόσο τυχαίο. Ειναί το σημείο όπου δολοφονήθηκε ο John Kennedy. To video γυρίστηκε σε πραγματικό χρόνο, ανάμεσα σε ανυποψίαστους πολίτες, με τους συντελεστές να εξαφανίζονται αμέσως από το χώρο μετά το τέλος του γυρίσματος. Φαντάζεστε το τι ακολούθησε μετά την δημοσίευση του video. Δεν είναι μόνο το γυμνό, είναι η μνήμη του ηγέτη, είναι και τα κακόμοιρα τα παιδάκια που έτυχε να βρήσκονται εκεί, και ποιος ξέρει τι ψυχολογικά προβλήματα τους δημιουργήθηκαν. Το video πλέον υπάρχει μόνο με τα γνωστά τετραγωνάκια (για να είμαι ειλικρηνής, δεν το είδα στην αρχική του εκδοχή, οπότε δεν ξέρω αν έχει αλλάξει και κάτι άλλο, ή αν τα τετραγωνάκια υπήρχαν από την αρχή) Στο site της Badu υπάρχει μία εκδοχή όπου εκτός από τα καλυμένα μέρη, παίζει και backwards. Ανεξάρτητα από το ντόρο πάντως, νομίζω ότι το video είναι συγκλονιστικό, με κάποιον περίεργο τρόπο...



Το δεύτερο θύμα της λογοκρισίας ήταν η M.I.A. (φυσικά) με το νέο της video για το Born Free. Αυτό δείχνει μία ομάδα των αμερικανικών ομάδων ασφαλείας να συλλαμβάνουν διάφορους κοκκινομάλληδες νεαρούς, με πολύ βίαιο τρόπο, να τους οδηγούν σε ένα ναρκοπέδιο και να τους αναγκάζουν να τρέξουν μέσα σε αυτό (αφού πρώτα πυροβολήσουν εξ' επαφής ένα παιδάκι). Σε αυτή την περίπτωση δεν υπήρχε κάτι να καλυφτεί, η βία ξεχειλίζει από παντού, οπότε το YouTube το απαγόρευσε. Χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Το 'παράδοξο' είναι ότι για το video της Badu έγινε ένας σχετικός χαμός ενώ το video της M.I.A. κόπηκε αμέσως και πέρασε στο ντούκου. Νομίζω ότι παραήταν αληθηνό για να το αντέξουν... Ευτυχώς, προς το παρόν υπάρχει ακόμα online, στο vimeo.

Mixtapes #005: Big Boi Mixtape for dummies

Σήμερα, 6 Ιουλιόυ κυκλοφορεί επίσημα ο νέος δίσκος του Big Boi (ανεπίσημα, έχει διαρεύσει εδώ και κάποιες μέρες...). Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από την τελευταία δουλειά των OutKast, και το Sir Lucious είναι ουσιαστικά η πρώτη κυκλοφορία που μας έρχεται από έναν από τους δύο τρομερούς νότιους. Ο Big Boi λοιπόν μάλλον ανησύχησε ότι θα έχουμε ξεχάσει το παρελθόν, και φροντίζει να μας το θυμίσει με αυτό το mixtape - με τον καλύτερο τρόπο είναι αλήθεια. Έτσι όλη η πορεία του υφίστατε ένα σχετικό ρετουσάρισμα από τους DJ X-Rated και DJ Esco: από το κλασσικό Dirty South και το ATLiens μέχρι το B.O.B. και το Ghetto Music, αλλά και πολλά λιγότερο γνωστά κομμάτια ενδιάμεσα. Η καλύτερη προετοιμασία για το Sir... (για το οποίο θα τα πούμε σύντομα...) Μπορείτε να κατεβάσετε το mixtape από εδώ.

Liars - The overachievers

ΣΚΑΕΙ ΣΑΝ ΒΟΜΒΑ!!!!

κομματάρα!
και ο δίσκος είναι απίστευτος.

και ένα remix....

kazue....

χτύπημα πρώτο: Τους blonde redhead τους γουστάρω πολύ, το καινούργιο κομμάτι που είχε ανέβει πριν λίγο καιρό είναι σούπερ και σίγουρα μεγαλώνει την ανυπομονησία μας για τον καινούργιο δίσκο. Επίσης, και συγνώμη για τα αδέρφια, αυτή που βγάζει μάτια είναι η Κazu...ιαπωνέζα όμορφή και μουσικός....


χτύπημα δεύτερο: Όταν είχα διαβάσει το qrotesque (natsuo kirino) δεν είχα εντυπωσιαστεί τόσο από τον χαρακτήρα της Yuriko όσο από τον χαρακτήρα της Kazue. Σκληρά εργαζόμενη, έξυπνη, πιεσμένη, μετατρέπει την μικροαστική ζωή της σε κάτι περίεργο...για τον εαυτό της είναι τυχερή. Ευλογημένη.

Παλιότερα είχα ψάξει να δώ τι σημαίνει το kazue...:

From Japanese 和 (kazu) "harmony" or 一 (kazu) "one" combined with 枝 (e) "branch" or 恵 (e) "blessing, favour".


kazue (πληροφορίες) λοιπόν, για το σκυλί που βρήκε η αδερφή μου στο δρόμο...όμορφη, έξυπνη....

σίγουρα θα της αρέσει και το "23"...

α! και ψάχνει οικογένεια!

συγκρίνουμε τώρα:

αφού την γιαπωνεζούλα δεν μπορείς να την πάρεις σπίτι...την kazue??????

Two Wounded Birds - My Lonesome ep

Two Wounded Birds My Lonesome ep (Holiday Records, 2010)

“I guess we're just two wounded birds, now you're here and we're alone, we still don't know what it takes” τραγουδάνε οι Charles & Eddie στο Wounded Bird, απ’ όπου φαντάζομαι ότι πήραν το όνομά τους οι βρετανοί. Το wounded bird βέβαια, περιέχεται και στο soundtrack του True Romance, και νομίζω ότι οι μουσικές από τις ταινίες του Tarantino ορίζουν σε μεγάλο βαθμό τις μουσικές επιρροές των two wounded birds, οι οποίοι ακούγονται όσο αμερικανοί θα μπορούσαν να ακουστούν! Στο my lonesome λοιπόν παίρνουν τις surf κιθάρες από το Bullwinkle Part II των The Centurions (pulp fiction that is…) και τις βάζουν πάνω στο rhythm section του Misirlou στην εκτέλεση του Dick Dale (same here…) με αποτέλεσμα ένα αργό surf παραλήρημα, που το βλέπω να γίνεται το αγαπημένο μου κομμάτι για αυτό το καλοκαίρι. Β-side ένα demo του Keep Dreaming Baby που κινείται σε παρόμοιους ρυθμούς. Το ep μπορείτε να το κατεβάσετε free από το site της Holiday records εδώ.

8.0