arcade fire...video

πατάς εδώ

και χάνεσαι στον κόσμο του we used to wait...

η μάλλον στον δικό σου....

Κ Α Τ Α Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Ο....

Take it in

Σχεδόν τελειώνει, ναι το καλοκαίρι, επιστρέφουμε σιγά σιγά, είτε φύγαμε είτε όχι, και δεν ξέρω τι θα μπορούσε να τα εκφράσει όλα αυτά καλύτερα από αυτό εδώ...

back to work....

How To Dress Well - "Lover's start" from Jamie Harley on Vimeo.

απορώ.....

διαβάζω στα ελληνικά blogs το πόσο χάλια είναι οι arcade fire, ένα για πέταμα πράγμα...και με κάνει να απορώ...

δλδ οι διθυραμβικές κριτικές πχ για κορέ ύδρο (που πράγματι ήταν ΠΟΛΥ καλό) ή κβητα ή ακόμα και electric litany κτλπ πάνω σε τι context πατούν???\\διότι καλύτερα από το τελευταίο των arcade δεν είναι....

γιατί αν είναι να κρίνουμε αλλιώς τα ελληνικά και αλλιώς τα υπόλοιπα να το ξέρω....

κατανοώ πως είναι πραγματικά υποκειμενική η κάθε άποψη αλλά τέτοια ομοφωνία κυρίως από Ελλάδα (διότι στο εξωτερικό αν μη τι άλλο είναι πιο ήρεμες ακόμα και οι αντιρρήσεις) είναι φοβερή....

αν ήταν από την καβάλα πχ και έβγαζαν αυτό το δίσκο θα μιλάγαμε για την μεγάλη ανακάλυψη του αιώνα...καλύτεροι κι από τους ξένους αντίστοιχους....
(το έχουμε δει να γίνεται πρόσφατα).

κάθε απάντηση δεχτή...(πραγματικά απορώ....)

Big Boi - Sir Lucious Left Foot: The Son of Chico Dusty

Big Boi Sir Lucious Left Foot: The Son of Chico Dusty (Def Jam, 2010)

Είναι εδώ και τουλάχιστον δύο μήνες που ακούω το Sir Lucious Left Foot: The Son of Chico Dusty, κατά ένα μέσo όρο 2 με 3 φορές την μέρα. Αυτό, όταν είμαι στο γραφείο. Επιπλέον, είναι ο μόνος δίσκος που έχω αυτή τη στιγμή στο i-pod οπότε όλες μου οι εξωτερικές μετακινήσεις συνοδεύονται από αυτόν (με τη διαφορά ότι αυτό το καταραμένο το shuffle αλλάζει τη σειρά των κομματιών... γκρρρρ). Για διάφορους λόγους δεν καθόμουν να γράψω. Ένας από αυτούς ήταν ότι μου άρεσε τόσο πολύ που μου φάνηκε λίγο αφύσικο. Οπότε, του έδωσα λίγο χρόνο να το χωνέψω. Αλλά μετά από τόσες ώρες ακουσμάτων, μπορεί ένα μέρος του ενθουσιασμού να έφυγε, αλλά η απόλαυση είναι κάθε φορά η ίδια. Με πολύ απλά λόγια, ο Big Boi έκανε ένα δίσκο που είναι τουλάχιστον ισάξιος των καλύτερων στιγμών των Outkast. Και αυτό χωρίς τον Andre 3000. Ο Andre είναι μάλλον το μόνο που λείπει, γιατί κατά τ' άλλα μέσα στο δίσκο συμβαίνουν τα ΠΑΝΤΑ. Πληθωρικός στα όρια μεταξύ υπερβολής και τελειότητας, αλλά με έναν απίστευτα επιδέξιο τρόπο κοιτάει πάντα προς την πλευρά της τελειότητας με ένα ειρωνικό χαμόγελο για όλους όσους ψάχνουν το σημείο όπου θα γύρει προς την άλλη - μάταια. Από που να ξεκινήσω? Το Turns me on με την απίστευτη 'απλοϊκή' μελωδία στο background να σου καρφώνεται κατευθείαν στον υποσυνείδητο? Το Follow Us με τον κλασσικό Southern ρυθμό και το τραγουδιστό refrain που το μετατρέπει σε ένα σχεδόν ποπ δυναμίτη? Το Tangerine, που φτιαγμένο για να παίζει σε κάποιο σκοτεινό strip club του νότου καταφέρνει σχεδόν να σου μεταφέρει την ατμόσφαιρα σαν να βρίσκεσαι εκεί? Το You Ain't no DJ που κινείται σε σχεδόν ηλεκτρονικά μονοπάτια (οπ! τελικά ούτε ο Andre λείπει εντελώς, κάνει την παραγωγή εδώ...)? Το α-π-ι-σ-τ-ε-υ-τ-ο Fo Yo Sorrow με τον George Clinton αυτοπροσώπως να βάζει την υπογραφή του? Το Train pt 2 που καταφέρνει να ταξιδεύει συνεχώς σε όλες τις χαμηλές συχνότητες και να μπαίνει κάτω από το δέρμα σου? Και σαν να μην έφταναν τα 14 τραγούδια που έχουν προηγηθεί μέχρι λίγο πριν το τέλος, ο δίσκος κλείνει με αυτό το διαολεμένο Back up Plan που είναι το πιο catchy κομμάτι που έχω ακούσει εδώ και πάρα, πάρα πολύ καιρό. Για να είμαι πιο συγκεκριμένος, νομίζω ότι είναι το πιο catchy κομμάτι που έχει βγει από την εποχή του Hey Ya!. Είναι αυτά τα βαθειά μπάσα και ρυθμικά beats του που του χαρίζουν ένα μεγάλο μέρος της γοητείας του και που ταυτόχρονα το κάνουν να θυμίζει περισσότερο από όλα τα άλλα τους Outkast. Σαν μας λέει ο mister Patton ότι, αν είστε τόσο δύσκολοι και δεν σαν άρεσαν όσα ακούσατε μέχρι τώρα, ορίστε, έχω και back up plan: ένα κλασσικό Οutkast τραγούδι. Σε αυτό πώς να αντισταθείτε?

9.5

Those will burn: Back Up Plan, The Train Pt 2, Fo Yo Sorrows, Turns Me On

Dum Dum Girls@Cargo, london 30-07-2010, Beast coast@Cargo, london 02-08-2010

Dum Dum

Μετά από πολύ καιρό επιτέλους βρήκα χρόνο να γράψω για 2 καταπληκτικές συναυλίες. Και μια και είδα και το ποστ του worker για το καλοκαίρι και τις beast coast τι καλύτερο από εικόνες και λίγες εντυπώσεις....

όταν είδα από κοντά τις dum dum να περιφέρονται στο cargo πριν αρχίσει η συναυλία κατάλαβα πως το attitude που παρουσιάζουν είναι βιτρίνα για να κρύψουν το πόσο καλά κορίτσια είναι...ναι πράγματι έχουν πολύ φάση και είναι πολύ ήσυχες, κι όχι οι γουαλντ τσικς που θέλουν να δείχνουν...καλή φάση λέω, και περιμένω να βγουν στη σκηνή. 10.00 ακριβώς όπως είχε ενημερώσει και το πρόγραμμα ανέβηκαν στη σκηνή και έπαιξαν ακριβώς όπως έπρεπε για να τις ξανααγαπήσω (ο δίσκος τους η αλήθεια είναι ότι μου φάνηκε λίγο πιο σοφτ από ότι περίμενα και με είχε ξενερώσει σε σχέσει με την κασεττα και τα διάφορα singles). Όμως η συναυλία ήταν καταπληκτική. Ενέργεια, girlie r'n roll χοροί, χαζοσέρφ κουνήματα και πολύ όμορφα κομμάτια hey sis, baby don't go, i will be...έκαναν πολύ πιο καλοκαιρινό ένα βράδυ με 25 βαθμούς στην old street....

Τις εντυπώσεις έκλεψε η κοκκινομάλλα μπασιστρια....μακράν τρελό γκομενάκι, μακράν ο πιο περίεργος χορός την ώρα των τραγουδιών...μακράν το πιο hard γκομενάκι....







Best Coast

εδώ τα πράγματα πιο απλά. Το τρίο έβγαλε ένα καταπληκτικό δίσκο τόσο μα τόσο καλοκαίρι που δεν μπορείς να περιμένεις τίποτα λιγότερο από μια καλή συναυλία. H Beth μιλάει με το κόσμο σχεδόν μετά από κάθε κομμάτι κάνοντας αστεία και παίζοντας με 2-3 από το κοινό, ο bobb πίνει γάλα και δίνει σερφ ρυθμούς στο cargo το οποίο εκείνη την ημέρα έχει 30 βαθμούς εκεί μέσα...

έπαιξαν όλα τα γνωστά κομμάτια και 2-3 covers με γνωστότερο για μένα των Ramones το i wanna be your boyfriend..

Κομματάρα το boyfriend, crazy for you, when the sun don't shine, i want to...

τέλειααααααααα

Summer. summer, summer....

καλό μήνα....