Felizol & the Boy - Ohio / She is my party she is my port

Felizol & the Boy Ohio / She is my party she is my port (Ntrop, 2010)

Θυμάμαι το πρώτο single που είχα αγοράσει σε βινύλιο. Το territory των Sepultura. 1993 (η σκέψη του ότι έχουν περάσει 17 χρόνια μου φέρνει ίλιγγο…). Δυστυχώς τότε μου έλλειπαν δύο στοιχεία πληροφορίας που δεν με άφησαν να ακούσω την πραγματική εκδοχή του τραγουδιού. Το ένα ήταν ότι δεν είχα ξανακούσει Sepultura. Το άλλο ότι δεν ήξερα ότι κάποιοι δίσκοι παίζουν στις 33 στροφές, ενώ κάποιοι άλλοι στις 45. Αυτό σημαίνει ότι για μερικούς μήνες είχα σχηματίσει την άποψη ότι οι Sepultura είναι μία μπάντα που παίζει πολύ, πολύ αργά… Τελικά κάποια στιγμή άκουσα ολόκληρο το δίσκο και η πικρή αλήθεια αποκαλύφθηκε… Τώρα που κολλάει o Boy και ο Felizol? Στο ότι από τότε και μετά όποτε παίρνω κάποιο single, το βάζω και παίζει στις 45. Το ίδιο έκανα και με αυτό. Και άκουσα όλη την πρώτη πλευρά έτσι. Και μου ψιλο-άρεσε. Έλα όμως που το Ohio/She is my party she is my port (το οποίο έχει κυκλοφορήσει εδώ και κάμποσους μήνες) είναι φτιαγμένο να παίζει στις 33… Εντάξει, αυτή τη φορά την ψυλλιάστηκα λίγο νωρίτερα. Εξάλλου υποτίθεται ότι έπρεπε να τραγουδάει ο Boy, και η φωνή που έβγαινε από τα ηχεία θα μπορούσε να ήταν… η Mary… Οπότε, ξεροκατάπια, πάτησα το 33 και ξαναέβαλα το δίσκο να παίξει. Η αλήθεια είναι ότι (ευτυχώς) σε αυτή την εκδοχή μου άρεσε περισσότερο. Και τα δύο κομμάτια, αλλά περισσότερο το Ohio, έχουν μία πολύ έντονη ‘Arthur Russell’ μυρωδιά. Οπότε αναπόφευκτα και DFA. Και ή φωνή και το γενικότερο στυλ του Boy ταιριάζουν αρκετά σε τέτοιου είδους καταστάσεις. Αλλά θες το αντίκτυπο που είχε πάνω μου το κουστουμάκι, θες το μέτριο remix που υπάρχει για b-side, δεν με άφησαν να ενθουσιαστώ (δεν ξέρω, μπορεί να φταίει και η λάθος αρχική ταχύτητα…) Διαβάζω στο internet ότι αναμένεται ολόκληρος δίσκος (The Weirdos Of Oz ?), οπότε επιφυλάσσομε μέχρι να τον ακούσω. Αλλά μέχρι τότε, το Ohio (αν όχι το She is my Party she is my Port) θα μπαίνει αρκετά συχνά στο πικ απ μου (και στη σωστή ταχύτητα).

7.8

Ten Kens - For Posterity

Ten Kens For Posterity (Fat Cat, 2010)

Όταν το ντεμπούτο τους είχε κυκλοφορήσει πριν 2 περίπου χρόνια μας είχε ενθουσιάσει όλους εδώ στο onewillburn (το οποίο τότε κυοφορούνταν). Νομίζω ένας από τους βασικούς λόγους ήταν η φρεσκάδα του και η άρνησή του να ακολουθήσει οποιοδήποτε από τα υπάρχοντα trends (ok, αυτοί είναι δύο λόγοι...). Τώρα με το For posterity, ευτυχώς και τα δύο συνεχίζουν να υπάρχουν. Αλλά ταυτόχρονα είναι αρκετά διαφορετικό από την πρώτη τους προσπάθεια. Αν ψάξουμε για επιρροές, πολλές και διάφορες: Οι Black Sabbath και οι μπασογραμμές των Kyuss. Οι Nirvana και οι Pixies. Οι συμπολίτες τους Rush σίγουρα έχουν επηρεάσει τη συνολική προσέγγιση. O Nick Cave κάπου είναι εκεί στο βάθος. Το punk σίγουρα το λατρεύουν, αλλά δεν λένε όχι και στην post- εκδοχή του. Αλλά σαν να μην έφτανε η ανομοιογένεια των αναφορών, εκεί που δεν το περιμένεις εμφανίζονται και κάτι surf κιθάρες ή δύο - τρία γοτθικά περάσματα. Οπότε το παιχνίδι των επιρροών δεν είναι και πολύ ασφαλές εδώ. Και όπως θα φαντάζεστε, ούτε αυτό τον ετικετών. Θα τύχει να διαβάσετε αρκετές φορές στο internet περιγραφή της μουσικής τους ως math rock (sic). Κατανοητό ίσως το γιατί, αλλά και αυτή η ετικέτα τους αδικεί αφόρητα. Οι καναδοί φαίνονται διατεθειμένοι να χαράξουν τον δικό τους δρόμο ακόμα κι αν δεν μπορέσουν να πάνε πολύ μακριά έτσι. Και δεν φοβούνται ούτε την ανομοιογένεια, ούτε τις ασυνέχειες που πιθανά προκύπτουν. Ειδικά από το απίστευτο, επτάλεπτο Style wars και μετά, το τελευταίο 1/3 δηλαδή, ο δίσκος μετατρέπεται σε μία συνεχή έκπληξη. Ευχάριστη, προφανώς. Και έτσι απλά, στα 51 λεπτά που κρατάει, οι χρονολογίες, οι κατηγοριοποιήσεις και οι 'σύγχρονες τάσεις' χάνουν το νόημά τους και μας αφήνουν ελεύθερους να απολαύσουμε τη μουσική.

8.3

Those will burn: For Posterity, Style Wars, Can't Not be Dark

Flying Lotus - Pattern+Grid World

Flying Lotus Pattern+Grid World (Warp, 2010)

Όταν πριν από μερικούς μήνες βγήκε το cosmogramma, το μόνο που μπόρεσα να γράψω ήταν ένα (ψευτο) σχόλιο για τη συμμετοχή του Thom York. Αυτό γιατί ο δίσκος πολύ απλά μου προκαλούσε αμηχανία. Σαν την αμηχανία που έχεις όταν νοιώθεις ότι κάτι απίστευτο συμβαίνει, κάτι μοναδικό, το οποίο όμως ταυτόχρονα νοιώθεις να σε υπερβαίνει με κάποιο τρόπο. Όταν λοιπόν είδα, το νέο του ep ένοιωσα αυτή την αμηχανία να επανέρχεται. Το περίεργο όμως είναι, ότι η ακρόαση του δίσκου ήταν πολύ ‘εύκολη’. Σαν να καταλάβαινα ακριβώς τι θέλει να πεί. Τα 20 λεπτά κύλησαν πολύ εύκολα και η κίνηση για να πατήσω το repeat ήταν απολύτως φυσική. Αυτό μάλλον σημαίνει ότι δεν είναι τόσο καλό όσο το cosmogramma. Άλλωστε γι’ αυτό είναι ep. Τα κομμάτια είναι σίγουρα λιγότερο δουλεμένα, και τα χιλιάδες επίπεδα του cosmogramma μάλλον περιορίζονται σε μερικές εκατοντάδες εδώ. Όχι βέβαια ότι το κλίμα είναι πολύ διαφορετικό. Ίσως λιγότερο jazzy, ίσως περισσότερο ‘warp-y’. Αλλά η ψυχεδέλεια του clay είναι ικανή για να σε στείλει. Τα high-pitch φλάουτα (λέω εγώ τώρα…) του Time Vampires εθιστικά. Ο υπνωτικός ρυθμός του Jurassic Notion/M Theory μαγικός. Η nintendo μελωδία του Kill your Co-workers … κλασσική. Αυτά. Κάποιο άνθρωποι μάλλον, απλά δημιουργούν.

9.0

Those will burn: Jurassic Notion/M Theory, Camera Day

Danger Beach - EP

Δεν ξέρω από που μου ήρθε....ο δίσκος είναι δεν είναι 16λεπτά τα οποία μπαινοβγαίνουν μέσα στο μυαλό μου σε συνεχόμενα περιοδικά διαστήματα...ο telafone δημιουργεί μια ελβισοειδή φιγούρα που σε τινάζει με την απλότητα της...

πραγματικά δεν είναι πολλά αυτά που μπορώ να πω.... Καταπληκτικός δίσκος. Κ Α Τ Α Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Ο Σ....

9.8

GOOD Fridays

Ως γνωστό, ο Mister West μπορεί να είναι ταλαντούχος μουσικός και παραγωγός, αλλά για να φτάσει στην κορυφή χρειάστηκε και πολύ καλό marketing. Ενόψει της κυκλοφορίας του νέου του δίσκου λοιπόν, φαντάζομαι ότι το επιτελείο του δουλεύει ασταμάτητα μέρα νύκτα. Ανάμεσα στους διάφορους τρόπους προώθησης λοιπόν, αυτός που έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον μάλλον, ακούει στο όνομα Good Fridays. Κάθε Παρασκευή λοιπόν ο KanYe θα ανεβάζει ένα κομμάτι εδώ, το οποίο είναι ελεύθερο για download. Αυτό θα συνεχιστεί μέχρι τα Χριστούγεννα. Μέχρι τώρα 6 τραγούδια έχουν ανέβει, και δεν είναι καθόλου άσκημα…

1. Power (Remix, feat. Jay-Z & Swizz Beatz)
Το πρώτο τραγούδι από τον επερχόμενο δίσκο που ‘αφέθηκε ελεύθερο’, ακολουθεί τα χνάρια του Run this Town, με τον ίδιο τον Jay-Z να συμμετέχει, και νομίζω ότι είναι ό,τι χειρότερο μας έχει δώσει ο KanYe μέχρι τώρα. Πολεμική ατμόσφαιρα και το sample από το 20th century schizoid man ακούγεται πραγματικά lame… Ας ελπίσουμε ότι ο υπόλοιπος δίσκος δεν θα είναι έτσι…

2. Monster (feat. Jay-Z, Rick Ross, Bon Iver & Nicki Minaj)
Εδώ τα πράγματα είναι όμως αρκετά καλύτερα! Δυνατός ρυθμός που κτίζεται σιγά σιγά και είναι μάλλον ο ήχος που θα είχε ο Kanye αν δεν είχε αρχίσει να ασχολείται με πιο ηλεκτρονικές προσεγγίσεις. Jay-Z, Rick Ross, Bon Iver (????) και η Nicki Minaj, που θυμίζει MIA εδώ, βοηθούν με τον καλύτερο τρόπο. Προς το τέλος του έρχεται πιο κοντά στις τελευταίες δουλειές του Kanye (με το απαραίτητο autotune…). Ένα ταξίδι από το College Dropout στο 808’s…

3. Runaway Love (Remix, feat. Justin Bieber & Raekwon)
Ένα μικρό tribute στους Wu Tang. Ουσιαστικά τα φωνητικά της Bieber πάνω από το Wu-Tang Clan Ain't Nothing ta Fuck Wit. Δεν λέω, δεν είναι κακό, αλλά νομίζω ότι καλά θα έκανε να έδινε λίγο περισσότερη προσοχή στον τίτλο του original πριν το επιχειρήσει…

4. Devil In A New Dress
… και λίγο άρωμα από blueprint… αυτά τα soul samples είναι ο λόγος που αγαπήσαμε τον kanye στην αρχή, οπότε γιατί όχι ξανά?

5. Good Friday (feat. Common, Pusha T, Kid Cudi, Big Sean & Charlie Wilson)
Νάτος και ο Common… σαν να κάνει συνεχή flashbacks είναι… και ο Kid Cudi για να γίνει και η σύνδεση με το παρόν… Πώς να του αντισταθείς?

6. Lord Lord Lord (feat. Mos Def, Swizz Beatz, Raekwon & Charlie Wilson)
‘This is something special…’ είναι τα πρώτα λόγια που ακούγονται, και πράγματι πώς να μην είναι? Έχουμε Kanye, Mos Def και Raekwon σε ένα κομμάτι. Για 7,5 λεπτά οι τρεις τους μονομαχούν… χωρίς νικητή η αναμέτρηση…

always look on the pop side of life (introducing Maximum Baloon)

Maximum Balloon - Groove Me from Cooperative Music Germany on Vimeo.

http://en.wikipedia.org/wiki/Maximum_Balloon

Introducing Maximum Balloon from Cooperative Music Germany on Vimeo.

(+)2_(-)% = good or bad ****

(+):

1. Grinderman - Grinderman 2.
Γιατί απλά οι τύποι σου χώνουν στη μούρη 5 εκ. επιρροές με τον καλύτερο τρόπο...
2. Night Beats - H-Bomb 7''.
Τόσο παλιομοδίτικο (έχει και σολο??!!!) που ακούγεται πολύ φρέσκο...
3. Tricky - Mixed Race.
Δεν το περιμένεις τόσο καλό...κι όμως...αν και θέλει αρκετές ακροάσεις.
4. Danger Beach - Milky Way.
15 λεπτά που δεν θες να τελειώσουν...
5. Gaslamp Killer - When I'm In Awe (ft. Gonja Sufi). Από το επερχόμενο EP...
Κομματάρα...

**κι ένα extra: Las Robertas - Cry Out Loud

(-) ή αλλιώς
προσμονές που έγιναν τεράστια απογοήτευση...

1. Blonde Redhead - Penny Sparkle
Δεν τα κατάφερα να το ακούσω όλο...βαρετό και προβλέψιμο...δυστυχώς.
2. Hype Williams - Untitled
Δεν το κατανόησα...ήχοι δεξιά κι αριστέρα με άλλους να το έχουν κάνει καλύτερα...
3. LeBlanc Dylan - Paupers Field
Ύπνοοοοοοςςςςς σε καομπόυκα όνειρα...
4. O Children - O Children
Μεγάλες προσμονές από ακόμα ένα post-wave/post-punk συγκρότημα που θα ξεχαστεί πολύ γρήγορα...
5. Wavves - King of the Beach
Δεν....έχει τις στιγμές του αλλά τίποτα ιδιαίτερο που να θυμίζει την σπίθα του πρώτου...

κι ένα extra: Interpol - Interpol....

Porto Patrasso

Τη στιγμή που ο δίσκος των Playground noise αρχίζει και ωριμάζει στα αυτάκια μας
και εν αναμονή του νέου Abbie Gale κάπου στις αρχές του Οκτόμβρη, εδώ στη Πάτρα αφιερώνουμε αρκετές ακροάσεις στο εξαιρετικό ντεμπούτο των B-sides.







Τέλη του μήνα περιμένουμε και το τέταρτο Manifest θα διεξαχθεί στις 25 & 26 Σεπτεμβρίου στην Ακτή Δυμαίων.
Mister Bombier,Worker...

from russia with love

Las Robertas - V for you

Από την κόστα ρίκα το κόλλημα που συνεχίζει παλιότερα...(dum dum, vivian και best coast...)

Reworks 2010

Το φετινό reworks, με το πρόγραμμα που παρουσιάζει νομίζω ότι αποδεικνύει ότι είναι με άνεση το καλύτερο ελληνικό φεστιβάλ! Από Pavor Stellar μέχρι Autechre και Fischerspooner μέχρι Miss Kittin. Αλλά πραγματικά, όλα, όμως όλα, τα λεφτά είναι ότι στις 17 έχει Gaslamp Killer και Gonjasufi!!! Τώρα εγώ, πως να μην τραβάω τα μαλλιά μου που δεν θα είμαι Θεσσαλονίκη εκείνες τις μέρες?????
Το προγραμμα αναλυτικά εδώ.

Εγγονόπουλος, Πουλικάκος,Socos - Η Ύδρα των Πουλιών

Εγγονόπουλος, Πουλικάκος,Socos Η Ύδρα των Πουλιών (Puzzlemusik, 2010)

Αν η ποίηση είναι μια μικρή οπή προς το άπειρο, ο κύκλος μιας ρόδας ποδηλάτου που γυρίζει-γυρίζει τότε δεν μένει τίποτε άλλο από μια παράνοια: αναγνωρίζει κάποιος αμέσως το τρελό pattern του socos...διάυγεια και πολυπλοκότητα, ώρες ώρες και λίγη πολυλογία...Ετερόκλητα μουσικά στοιχεία προσπαθούν να δαμάστούν από τον εγγονόπουλο και να δαμάσουν τον Πουλικάκο, ή μάλλον το αντίθετο...χμμ.

μὴν κλαὶς — μὴν κλαὶς καλὴ —
τὶς μέρες ποὺ πέρασαν:
εἴτανε — νὰ τὸ ξέρης — δῶρο τῶν θεῶν

Ο δίσκος ανοίγει τόσο εκκωφαντικά που ώρες ώρες φοβάμαι ότι θα κολλήσω εκεί σε ένα ατέλειωτο repeat...χωρίς να μπορώ να φύγω..Η κλασική διφωνία του Πούλικα, τα άλλοτε μεταλοσόλα του Socos ακολουθούν ιδανικά τους στίχους παρουσιάζοντας μια "Ασιμική" εκδοχή, τόσο αυθεντική που φέρνει μακρινές μνήμες εξαδάχτυλου..
ο Μαθητευόμενος της ηδονής μέσα από ερωτικά σουρεαλιστικούς στίχους υποχωρεί ελάχιστα για να αποδώσει την αξία τους στο έπακρο...
Όποιος έχει ακούσει το Εκδρομαί - Μεταφοραί καταλαβαίνει πως το "Η Ύδρα ΤΩΝ ΠΟΥΛΙΩΝ" αποτελεί κάποιου είδους φόρο τιμής στον πιο σουρεαλιστικό ελληνικό δίσκο. Ο ρυθμός ακολουθεί με τόση "σοβαρότητα" τους στίχους για πρώτη φορά ώστε όταν μπαίνει το σφύριγμα και αργότερα η αλλαγή του ρυθμού να νιώθεις ότι ανήκεις σε ένα παιχνίδισμα που σιγά σιγά καταλαβαίνεις...

"[...]Μαύροι κύκνοι, γαλάζιοι, όλο ιδέα, και πόθο που λες πάει να σβύση κι αποτόμως γυρεύει
Ν' ανεβή πιο ψηλά, να γκρεμίση, να σπάση, παραθύρια ν' ανοίξη, να φωνάξω, να κλάψη,
Να ρημάξω, ν' αράξη, να σκιστή, να χαράξω στο χαλκό πιο βαθειά, πιο βαθειά,
Περιστέρια, λιοντάρια, των μαλλιών της τη νύχτα, του στρατιώτου το όπλο, τ' αρβανίτικο χώμα"

κι όταν πια τελειώνει έρχονται οι ψίθυροι..οι ήχοι, οι ήχοι που είναι ικανοί να σε μεταμορφώσουν...(Κλέλια ή μάλλον το ειδύλλιο της λιμνοθάλασσας Ι)...σε εραστή.

"Σε αγαπώ και σέρνω την μακρυά μου κόκκινη κόμη στα λευκά λέπτά σου πόδια. Με εμπνέουν οι ρόγες των μαστών σου"...και μπααααμμμμμμμ.

Η Πολυξένη είναι φτιαγμένη από γαλήνη και προσμονή...πολυξένη-πολυξένη...
Τα κλειδοκύμβαλα της σιωπής είναι μια σύνθεση οδηγός για το τι ακούσαμε κι ακούμε...Σουρεαλιστικά στιχουργικά κλισέ τόσο όμορφα καμωμένα, στοιχεία ολόκληρης καλλιτεχνικής εποχής κυκλώνονται από παλιοροκ μουσικές και ερμηνείες με τόσα κλισέ που δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια δεύτερη ανάγνωση όχι των στίχων αλλά τις συνθετικής τους δυναμικής...και ξεκλειδώνει ο δίσκος....και οι στίχοι...Σ Τ Ι Χ Ο Ι....και ο πουλικάκος P E R F O R M E R....crazy love 2010...
Προσοχή στα Άνθη, η κλεφτή ματιά του Socos σε άλλου τύπου μελωποιήσεις ποιημάτων, η ερμηνευτική πιστότητα ένως ανθρώπου που κουβαλά μια ιστορία και τέλος η μάλλον αρχικά οι στίχοι...Απλοί..Λογικοί...ερωτικοί...Γόνιμοι.
Στα όρη της Μυουπόλεως Ι, ΙΙ & ΙΙΙ τρελοί ρυθμοί ενώνονται με μια αλλά υπάρχω ερμηνεία φτύνοντας στίχους, στίχους...και ξαφνικά δημοτικίζοντες αλαλαγμοί και Το καράβι του δάσους παίρνει θέση:

ξέρω ότι
αν είχα
μια φορεσιά
- ένα φράκο -
χρώματος πράσινο ανοιχτό
με μεγάλα κόκκινα σκοτεινά λουλούδια
αν στη θέση τής
αόρατης
αιολικής άρπας που μου χρησιμεύει
για κεφάλι
είχα μια τετράγωνη πλάκα
πράσινο σαπούνι
έτσι που ν' ακουμπά
απαλά
η μια της άκρη
ανάμεσα στους δυο μου ώμους
αν ήτανε δυνατό
ν' αντικαταστήσω
τα ιερά σάβανα
της φωνής μου
με την αγάπη
που έχει
μια μεταφυσική μουσική κόρη
για τις μαύρες ομπρέλλες της βροχής
ίσως τότες
μόνο τότες
θα μπορούσα να πω
τα φευγαλέα οράματα
της χαράς
που είδα κάποτες
- σαν ήμουνα παιδί -
κοιτάζοντας ευλαβικά
μέσα στα στρογγυλά
μάτια
των πουλιών

περι ύψους...μια ιστορία.
Τέλος...


Αν θεωρήσουμε πως ο πουλικάκος ήταν και είναι ο βασικός εκπρόσωπος του σουρεαλισμου στην ελληνική μουσική τότε βάζω στοίχημα πως ο εγγονόπουλος πρέπει να ήταν ο αγαπημένος του ποιητής...Τα ποιήματα που παρουσιάζονται στον δίσκο είναι προσεχτικά διαλεγμένα. Όταν είχα ακούσει από το youtube 2-3 κομμάτια αποσπασμένα από το όλο δεν μπορούσα να καταλάβω την συνέχεια και το consept...τώρα καταλαβαίνω πως ο zappa όχι μόνο δεν έχει φύγει αλλά παρέα με τον Εγγονόπουλο και τον Breton έρχονται τα βράδια στον ύπνο του Πουλικάκου και του ψιθυρίζουν λόγια ακατάληπτα...κι ο socos...;ο socos τα κάνει πραγματικότητα...Όσο για τον Εγγονόπουλο; Με ένα πινέλο στο χέρι χαμογελά βλέποντας κάποιους να κεντρίζονται ακόμα από την ποίηση του και να την κατανοούν αληθινά...τόσο που ζωγράφισε ένα γραμμόφωνο για να τ' ακούσει....

9,0

Those will burn: Άνθη, Η ύδρα των Πουλιών, Κλέλια ή μάλλον το ειδύλλιο της λιμνοθάλασσας ΙΙ, Το καράβι του δάσους

υγ: ευχαριστώ πολύ τον "άγνωστο" για το λινκ....

Larry Gus & FH @ gaia

Σήμερα, στις 21:00. Be there!!!

Socos - Εγγονόπουλος - Πουλικάκος

Μου θύμισε εκδρομαι - μεταφοραι ο μήτσος αλλά έχοντας απομακρύνει το φάντασμα του zappa...

Από όσα έχω ακούσει στο γιουτιουμπ αυτό με κάνει να ανατριχιάζω περισσότερο (και το κλέλια είναι φοβερό)...περιμένω το cd για να έχω καλύτερη άποψη για όλο το δίσκο...

εδώ μπορεί κάποιος να βρει ένα πολύ καλό άρθρο για τον δίσκο αυτό...



οκ...να και το κλέλια...

Underworld - Always Loved a Film

Τι κι αν επίσημα τελείωσε το καλοκαίρι? Το νέο single/video των Underworld (ναι, ναι, οι γνωστοί underworld, ναι, βγάζουν καινούργιο δίσκο) είναι ό,τι πρέπει για να συνεχίσουμε να δροσιζόμαστε... αν και όσο αφορά το marketing, νομίζω ότι θα έπρεπε να το έχουν βγάλει λίγο νωρίτερα...