Black Mountain - Year Zero: The Original Soundtrack

Black Mountain Year Zero: The Original Soundtrack (Jagjaguwar, 2012)

Αν και ξέρω πως ένας δίσκος ο οποίος περιέχει 5 καινούργια κομμάτια + 4 από παλιούς δίσκους και είναι στο σύνολο του ένα soundtrack μια σερφ ταινία, είναι πολύ δύσκολο να παρουσιαστεί δεμένος και ικανός να σαγηνέψει, εδώ οι καναδοί το καταφέρνουν με χαρακτηριστική άνεση.

 Αν και για να πω την αλήθεια στην αρχή κολλάς με τα κομμάτια που είσαι ήδη σε οικειότητα. Τι το καταπληκτικό Bright lights (το οποίο αν και πετσοκομμένο σου δίνει ανατριχίλες), τι το μελωδικό Tyrants και το Modern Music σε βάζουν στο κλίμα γρήγορα: Λίγο διαφορετικοί αλλά οι Black Mountain που γνωρίζουμε. Από το 2005 στο 2012 με κιθάρες, πνευστά και μελωδίες και την γοητευτική φωνή της Amber Webber, η οποία έχει πρωτεύοντα ρόλο στα τραγούδια. Στις πρώτες ακροάσεις προσωπικά παραξενεύτικά από τις αλλάγες.

Σιγά σιγά ο δίσκος όμως με κέρδιζε γιατί και τα καινούργια κομμάτια παίρνουν κι αυτά το κομμάτι που τους ανήκει και σιγά σιγά δένονται...κι έτσι μετά το bright light έρχεται η mary lou που μπαίνει αργά και δυναμώνει ώσπου γίνεται τόσο δυνατή, ρυθμική, στακάτη και γρήγορη που στοιχειώνει μυαλό και καρδιά. Το εναρκτήριο phosphorescent waves αργόσυρτο και μελωδικό τελειώνει με ένα μικρό ποιήμα που κάνει τις εικόνες στο μυαλό σου να γίνουν ακόμα πιο καταστροφικές...μαγευτικό.. Όμορφος δίσκος που ταιριάζει για ανοιξιάτικες βραδιές.

Τα 5 καινούργια κομμάτια δείχνουν πως οι black Mountain έχουν δρόμο ανοιχτό και τα υπόλοιπα 4 δείχνουν ότι μπορούν να τον διαβούν με άνεση... εγώ προσωπικά λιώνω το παλιό bright light και το νέο Mary Lou

6.8
Those will burn:(μόνο καινούργια) Mary Lou, In Sequence, Phosphorescent Waves

Pop. 1280 - The Horror

Pop. 1280 The Horror (Sacred Bones Records, 2012)

Την sacred bones σαν εταιρία την σέβομαι απεριόριστα και σχεδόν ποτέ δεν λαθεύει στους δίσκου της(δείτε πχ The Men - Open Your Heart)...η τετράδα από την νέα υόρκη λοιπόν ξεπέρασε τις όποιες προσδοκίες μου. Προσδοκίες οι οποίες όλο και μεγάλωναν διαβάζοντας από εδώ κι από εκεί διάφορα reviews..(η αλήθεια είναι πως εδώ δεν θα γράψω κάτι διαφορετικό). Σκληρός ήχος, ερχόμενος από το κοντινό μέλλον με τα μέταλλα να χτυπιόνται μεταξύ τους δημιουργόντας σπίθες και πόνο..Δυνατά με στιφνά ριφς επαναλαμβάνονται μαζί με λέξεις, προτάσεις, προσταγές. Τα πράγματα γίνονται κλειστοφοβικά ώρες ώρες και στιχοι όπως το "Hips to the right and hips to the left/Right, left, right, left" σε στέλνουν ακαριαία σε χειμωνιάτικα νησιά ντυμένο στα χακί με σχεδόν αποπνηχτικές αναμνήσεις.
Ναι, δεν είναι χαρούμενος δίσκος. Αν κρίνουμε από τους στίχους σίγουρα όχι...σάρκες, πτώματα, σκόνη, αποσύνθεση κι όλα αυτά μέσα από τύμπανα και παραμορφωμένες κιθάρες και την σκληρή φωνή του Chris Bug. Αυτο που τον κάνει όμως να υπερέχει είναι πως μέσα στην κλειστοφοβική μουσική, στους σκληρούς ήχους εκεί που περιμένεις την λυτρωση, δεν την βρίσκεις. Σκάβεις ακόμα πιο μέσα και χώνεσαι σε αυτές τις μαντμαξικές μελωδίες όλο και πιο βαθειά όλο και πιο ολοκληρωτικά καταλήγοντας τελικά να χορεύεις.

Προσωπικά ένοιωσα την ίδια αίσθηση που είχα διαβάζοντας το crash και τις περιγραφές της ηδονής την ώρα της σύγκρουσης όταν και τα σίδερα συγκρούονται και στραπατσάρονται μαζί με την ανθρώπινη σάρκα....εδώ μπορεί να μην είναι αυτοκίνητα όμως αυτά τα αναθεματισμένα τα τύμπανα κάνουν καταπληκτική δουλειά.

Πανέμορφος δίσκος που συνειδητοποιώ την δύναμη του κάθε φορά που τελειώνει...

7.5

Those will burn: Burn the Worm, Beg like a Human, Bodies in the Dunes