Ο καθένας μας έχει μέσα του έναν διαφορετικό Moz. Και σίγουρα αυτόν περιμένει να δει πάνω στη σκηνή. Έτσι και για μένα η χτεσινή συναυλία ήταν μια αναγνωριστική ματιά στον δικό μου Morrissey (μια και ήταν η πρώτη φορά που τον έβλεπα).
Ανεβαίνοντας προς το θεατράκι σκεφτόμουν ακριβώς αυτό το πράγμα: πως δεν είχα δει ζωντανά έναν από τους αγαπημένους μου τραγουδιστές. Πριν έξι χρόνια δεν ήμουν ελλάδα, αλλά και πάλι...Μεγάλη η χαρά και μεγάλη προσμονή λοιπόν.
Η Kristeen Young ήταν το αναγκαίο κακό για να ξεκινήσει το πάρτυ. Βαρετή, μέτρια με μελωδίες που σε κάνουν να απορείς γιατί την φωνάζει ο Morrissey..
Κατά τις 10 βγαίνει ο Moz με το How Soon is now και μιαμιση ώρα μετά αναρωτιόμουν πως έφτασε το τέλος τόσο γρήγορα. Πολλά, πολλά κομμάτια που θα μπορούσαμε να ακούσουμε και λίγα τα οποία δεν είχαν θέση σε αυτό το setlist. Όμως ο Morrissey ήταν όπως ακριβώς το περίμενα. Φαινομενικά διεκπαιρεωτικός (πρέπει να διατηρήσει και τον χαρακτήρα του σνομπ) αλλά στην πραγματικότητα δίνεται περισσότερο από ότι φαίνεται με μια φωνή που παραμένει καταπληκτική ακόμα και στα 53 του.
Ακούσαμε λοιπόν 6 τραγούδια από smiths, μια διασκευή και φυσικά πολλά δικά του με τα How soon is now και you have killed me να ανοίγουν την όρεξη και τα Every day is like sunday, Let me Kiss you να απογειώνουν το κοινό.
Ο δικός μου morrissey ήταν εκεί λοιπόν, με την φρεσκάδα του, τα διάφορα κλισέ του και την φωνή του να μου κάνουν την νύχτα μαγευτική. Μπορεί να περίμενα περισσότερα όμως το χτεσινό βράδυ θα το θυμάμαι, όχι γιατί ήταν η καλύτερη συναυλία της ζωής μου, αλλά γιατί ήταν το βράδυ που επιτέλους γνώρισα τον Moz....
Posts
"Φαινομενικά διεκπαιρεωτικός (πρέπει να διατηρήσει και τον χαρακτήρα του σνομπ) αλλά στην πραγματικότητα δίνεται περισσότερο από ότι φαίνεται με μια φωνή που παραμένει καταπληκτική ακόμα και στα 53 του."
ReplyDeleteΚαταπληκτική η φωνή ακόμη και στα 53 του, αλλά όχι ο Mozzer εδώ και χρόνια ΔΕΝ δίνεται. Αν δινόταν στο κοινό του, στο still ill θα είχε βουλιάξει το θέατρο. Αλλά δεν βούλιαξε.
Γενικά για μένα το live δεν απογειώθηκε γιατί: α) Ο Moz κρατούσε τις γνωστές αποστάσεις, β) Το setlist δεν ήταν ό,τι καλύτερο (τόσες κομματάρες και μου παίζει το maladjusted) και γ) Είχε πρόβλημα ο ήχος. Ειδικά στα κουπλέ των κομματιών εγώ τα όργανα δεν τα άκουγα. Παράδειγμα, το speedway και το everyday σφαγιάστηκαν. All in all, όμως, ήταν ένα εξαιρετικό λάιβ. Μπράβο και στον κόσμο που παρά τη ζέστη ήρθε, μπράβο και στον Μ που έπαιξε και μιάμιση ώρα και δεν μας ξεπέταξε. Και για το i know it' s over, που το τραγουδάει ΑΚΟΜΑ σαν να μην έχει περάσει μέρα από το 1987, του τα συγχωρούμε ΟΛΑ. Και τη Young και το σνομπισμό και την εμμονή του με τη θεία φύση των ζώων και το μπάκινχαμ πάλας - τη πηγή όλων των δεινών του πλανήτη.
Till our next meeting :)
κοίτα μάλλον έχεις δίκιο (γιατί έχεις και διδακτορικό εσύ χεχε) όμως οπως το λες στο τέλος της βραδιας ήταν ένα πολύ καλό live..εγώ ήθελα 2-3 κομμάτια ακόμα δικά του αλλά δεν μπορείς να τα έχεις όλα και μόνο ότι έπαιξε (απο smiths μεν) το last night...(αλλά και το i know it's over) εγώ πήγα πάσο..ακόμα κι αν σταμάταγε εκεί την συναλία...
ReplyDeleteθα τα πούμε από κοντα....
κρίμα που δεν μπορώ να έχω άποψη και να συμμετέχω στη συζήτηση, όταν τον είχα δει το 2007 ήταν απίστευτος και τα είχε δώσει όλα, πολύ θα ήθελα να τον ξανάβλεπα... και το maladjusted καλό είναι, μία μικρή έκπληξη στο set list δεν κάνει κακό (αν και θα προτιμούσα το roy's keen)!
ReplyDelete