Panda Bear - Panda Bear Meets The Grim Reaper

Panda Bear Panda Bear Meets The Grim Reaper (Domino, 2015)

Αυτός ο δίσκος του Panda Bear είναι ο πιο απροσδόκητος που έχει κυκλοφορήσει από ολόκληρη την παρέα των Animal Collective, είτε ο καθένας μόνος του είτε όλοι μαζί. Κι αυτό συμβαίνει όχι γιατί εφευρίσκει κάποιον καινούργιο ήχο, δείχνει κάποια καινούργια κατεύθυνση ή κινείται σε αχαρτογράφητα νερά. Ακριβώς το αντίθετο. Όλα τα παραπάνω θα ήταν μάλλον αναμενόμενα. Μπορεί στο ειδικό μέρος να προξενούσαν κάποια έκπληξη, αλλά ως προς την γενικότερη κατεύθυνση και φιλοσοφία, όλα αυτά είναι που περιμένουμε. Αυτό που δεν περιμέναμε, εγώ τουλάχιστον, είναι ευανάγνωστα τραγούδια, απλούς ρυθμούς, και ‘80ς synths. Με άλλα λόγια το απροσδόκητο βρίσκεται στην αναγνωσιμότητα της μουσικής, όχι με όρους Animal Collective / Panda Bear, αλλά με όρους μουσικής ιστορίας.
Ο Panda Bear λοιπόν μεγαλώνει. Και μεγαλώνοντας, λίγο ‘χαλαρώνει’. Όχι πως δεν καταλαβαίνεις με την μία ότι πρόκειται για τον Panda Bear. Κάθε άλλο, αυτό είναι προφανές από τις πρώτες νότες του Sequential Circuits. Αλλά από την άλλη κομμάτι τόσο catchy όπως το Mr Noah που ακολουθεί εγώ τουλάχιστον δεν μπορούσα να το φανταστώ. Ναι, και το My Girls ήταν catchy με μία έννοια, αλλά με μία έννοια που ανήκε απόλυτα στους Animal Collective (άντε και λίγο στους Beach Boys). Το Mr Noah αντίθετα πετυχαίνει το να εντυπώνεται στο μυαλό σου με όρους πιο ευρέως αποδεκτούς. Ή το Selfish Genes για παράδειγμα. Δεν θυμάμαι ξανά τέτοιο άρωμα από ‘80ς. Και αυτό σε μία ξεκάθαρα και απλά ποπ εκδοχή. Ή την υπέροχη μπαλάντα (oh yes, νομίζω ότι μπορώ να το χαρακτηρίσω έτσι) Tropic of Cancer.
Όλος ο δίσκος όμως μοιάζει να διακατέχεται από τέτοια χαρακτηριστικά. Και νομίζω ότι μπορεί να περιγραφεί τελικά και στην ουσία του ως εξής: Δεν είναι απαραίτητα κάτι διαφορετικό. Είναι όλα αυτά στα οποία μας έχουν συνηθίσει, αλλά πολύ λιγότερα. Δεν υπάρχουν χίλια πράγματα σε κάθε κομμάτι. Ούτε τα άπειρα layers και οι επιμέρους λεπτομέρειες που τραβούν συνήθως την προσοχή στις δουλειές τους. Μερικές φορές, φτάνει ένα ή δύο πράγματα για να χτιστεί ένα ολόκληρο κομμάτι. Ε, στο περίπου, πάντα αναλογικά με το παρελθόν μιλώντας. Πάντως νομίζω ότι αυτό εδώ είναι το πιο αφαιρετικό στο οποίο θα μπορούσε να φτάσει ο Panda Bear.
Α, αν μου άρεσε? Πάρα πολύ νομίζω. Ίσως ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να μου δώσει σε αυτή τη φάση. Φοβάμαι ότι τρέχουν τόσα πολλά πράγματα στο μυαλό μου αυτή την περίοδο που δεν θα μπορούσα να διεισδύσω σε κάτι πιο πυκνό. Και αυτή η χαλαρότητα είναι πολλές φορές ευεργετική.

8.6

Those will burn: Mr Noah, Come to your Senses, Tropic of Cancer, Selfish Gene