 | Blur The Magic Whip (Parlophone, 2015) |
Σίγουρα έχει να πει πολλά, το ότι περιμένεις να ακούσεις καλή μουσική ή μάλλον να το διορθώσω, και να επανέλθω μετά, να ακούσεις δύο, τρεις...τέσσερις ρημάδες μελωδίες, από συγκροτήματα που έρχονται από το μακρυνό μέλλον...
Κάπως έτσι ήταν κι οι Blur.
Και ενώ κοροιδεύεις τα γκρουπ που μυρίζονται αίμα και ξανακάνουν την εμφάνιση τους, πιο ρυτιδιασμένα, καραφλά, φαντάζεσαι πως έχουν κάτι να σου δώσουν γιατί μεγάλωσαν στην εποχή των singles, που πάλευαν με άλλουν 10-15 για το ποιός θα γράψει την καλύτερη μελωδία και όχι ποιός θα γράψει καλύτερα στο φακό.
Ω, ναι...πάλι μελαγ-χολίες για τα σύγχρονα.
Ω, όχι.
Το magic whip λοιπόν.
Έχει 4 Κ Ο Μ Μ Α Τ Ι Α...που μυρίζουν αγγλουριά, που βρωμάνε παμπίλα (έλα ξέρεις ακριβως τη μυρωδιά, μετά την απαγόρευση του τσιγάρου), που στάζουν λαδίλα απο το φις εν τσιπ ψηλά στο πορτομπέλο. Και έχουν μελωδίες. ΜΕΛΩΔΙΕΣ. Μελωδίες, που μπορεί τη πρωτη φορά να περάσουν λίγο ανάλαφρα, αλλά θα κλικάρεις το repeat πιο γρήγορα τη δεύτερη φορά που θα ακουστούν.
Ο κόξον είναι μάγος στο να δίνει μια 90ίλα μελωδικότητας στα κομμάτια και η φωνή του αλμπαρν, σημάδι ότι οι μπλερ είναι εδώ σε ταξιδεύουν για 4 με 4μιση λεπτά κάθε φορά.
Έχει και αστοχίες (My Terracotta Heart, New World Towers), έχει και επιροές από τα προσωπικά του damon (όδηγησε βραδάκι, τώρα που έχει ζέστα, προς τα προάστια με το Thought I Was A Spaceman και θα με θυμηθείς).
Έχει blur ιες όπως το broadcast, ναι αν φοράς ακόμα το μακρυμάνικο κάτω από το ριγέ σου κοντομάνικο ξέρεις τι λέω, και χαζογελάς έχει και κάπουνα σκάει το there are too many of us, το this is a low, του αλμπουμ και να κλείνεις το στόμα με προσπάθεια... Πανέμορφο.
Και εκεί που λες ότι ο δίσκος έχει τελειώσει, σκάει ένα εξαιρετικό bside κατα την άποψη μου...αλλά δεν το βάζω καν στα καλύτερα, θα πρέπει κάποιος να το βρει έτσι ξαφνικά...i wanna be with you και μαζί με το ice cream man κλείσαμε για bsides.
Singles check, bsides check. Ναι, δισκός για να σε κάνει να χαμογελάσεις από τους blur, το 2015, γιατί ξέρουν να κάνουν τη δουλειά τους καλά...δλδ? να γράφουν γαμημένες μελωδίες.
ουφ...
ΥΓ: και πριν λίγο καιρό είχα πει στο γιώργη ότι μου φαίνεται λίγο αδιάφορο...μιλάμε για πετυχισά...Κάπως έτσι ήταν κι οι Blur.
Και ενώ κοροιδεύεις τα γκρουπ που μυρίζονται αίμα και ξανακάνουν την εμφάνιση τους, πιο ρυτιδιασμένα, καραφλά, φαντάζεσαι πως έχουν κάτι να σου δώσουν γιατί μεγάλωσαν στην εποχή των singles, που πάλευαν με άλλουν 10-15 για το ποιός θα γράψει την καλύτερη μελωδία και όχι ποιός θα γράψει καλύτερα στο φακό.
Ω, ναι...πάλι μελαγ-χολίες για τα σύγχρονα.
Ω, όχι.
Το magic whip λοιπόν.
Έχει 4 Κ Ο Μ Μ Α Τ Ι Α...που μυρίζουν αγγλουριά, που βρωμάνε παμπίλα (έλα ξέρεις ακριβως τη μυρωδιά, μετά την απαγόρευση του τσιγάρου), που στάζουν λαδίλα απο το φις εν τσιπ ψηλά στο πορτομπέλο. Και έχουν μελωδίες. ΜΕΛΩΔΙΕΣ. Μελωδίες, που μπορεί τη πρωτη φορά να περάσουν λίγο ανάλαφρα, αλλά θα κλικάρεις το repeat πιο γρήγορα τη δεύτερη φορά που θα ακουστούν.
Ο κόξον είναι μάγος στο να δίνει μια 90ίλα μελωδικότητας στα κομμάτια και η φωνή του αλμπαρν, σημάδι ότι οι μπλερ είναι εδώ σε ταξιδεύουν για 4 με 4μιση λεπτά κάθε φορά.
Έχει και αστοχίες (My Terracotta Heart, New World Towers), έχει και επιροές από τα προσωπικά του damon (όδηγησε βραδάκι, τώρα που έχει ζέστα, προς τα προάστια με το Thought I Was A Spaceman και θα με θυμηθείς).
Έχει blur ιες όπως το broadcast, ναι αν φοράς ακόμα το μακρυμάνικο κάτω από το ριγέ σου κοντομάνικο ξέρεις τι λέω, και χαζογελάς έχει και κάπουνα σκάει το there are too many of us, το this is a low, του αλμπουμ και να κλείνεις το στόμα με προσπάθεια... Πανέμορφο.
Και εκεί που λες ότι ο δίσκος έχει τελειώσει, σκάει ένα εξαιρετικό bside κατα την άποψη μου...αλλά δεν το βάζω καν στα καλύτερα, θα πρέπει κάποιος να το βρει έτσι ξαφνικά...i wanna be with you και μαζί με το ice cream man κλείσαμε για bsides.
Singles check, bsides check. Ναι, δισκός για να σε κάνει να χαμογελάσεις από τους blur, το 2015, γιατί ξέρουν να κάνουν τη δουλειά τους καλά...δλδ? να γράφουν γαμημένες μελωδίες.
ουφ...
8.5
Those will burn: Go out, Ice Cream Man, There are too many of us, Lonesome Street
Posts
No comments:
Post a Comment