Ανεβάζω αυτό το βίντεο εν είδει "προσεχώς"...
Η ιστορία σύντομη και περιεκτική: δίσκος εδώ και λίγες μέρες ipod. Εφορία πίσω από τεράστια ουρά (όποιος πάει 10.15 εφορία...). Ακουστικά στα αυτιά. Ψάχνω ψάχνω. Coconut λέει και play.
Μεταφορά στο αλλού...μετά από ώρα ακόμα στην ίδια θέση....coconut repeat...
Α Π Ι Σ Τ Ε Υ Τ Ο Σ δίσκος.
Το νέο video των hot chip για το I feel better. Έγραψαν για μία ακόμα φορά!
Hot Chip - I Feel Better
Hot Chip | MySpace Music Videos
 | Dum Dum Girls Blissed Out (Art fag, 2010) |
Ξέρω, ξέρω είναι τόσο hype να γράφεις για τις Dum Dum Girls!!! Εμφανίζονται παντού...τα blogs βρωμάνε, βγήκαν και στο τύπο κaι η Dee Dee σίγουρα πέτυχε το σκοπό της. Κι όμως πίσω από την ευκολία των συμπερασμάτων κρύβεται κάτι σίγουρα μουσικά βαθύτερο. Όλο αυτό το revival του garage, rock'n roll, lo-fi κτλπ είναι κάτι που προσωπικά γουστάρω. Καλοκαίρι παντού με γρήγορα τύμπανα, παραμορφωμένες κιθάρες-αλα vivian girls- όλο και περισσότερα γυναικεία φωνητικά έφτιαξαν μια σκηνή που άνθισε. Η ευκολία του στίχου και της μουσικής έπεσε ακριβώς την στιγμή που αλά μεριγουεδερ άλμπουμ ηθέλαν διδακτορικό για να τα κατανοήσεις και η κουλτούρα έφερνε την σφραγίδα ενός "ασπρόμαυρου ζώου".
Έτσι εδώ αρκεί να έχεις τα αυτιά σου ανοιχτά και όρεξη για χορό και "σκανδαλιές"...οι φωτογραφίες ξεθωριάζουν καθώς ένα μπάσο, μια κιθάρα και τα πιο απλά τύμπανα μπορούν να σε μεταφέρουν σε υπόγεια με μια σκηνή μικροσκοπική έτοιμη να σε τρουφήξει...
Η κασέτα σε περίπου 400 αντίτυπα είναι μια συλλογή από τα τραγούδια της Dee Dee όλα αυτά τα χρόνια πριν ετοιμαστεί για το μεγάλο βήμα (τον δίσκο στην sub pop: i will be). Έντονες μελωδίες και βαριά ριφς που χάνονται μέσα σε μια εφιαλτική fuzzie αισθητική που η απλότητα της σπάει κόκκαλα.
Η πρώτη πλευρά είναι αλήθεια η αγαπημένη μου με το πρώτο κομμάτι (ship of love) να γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι την καθημερινότητας μου. Ακολουθεί το hey sis κλασσικότατο κομμάτι από τα παλιά τους και ανάμεσα τους το Let it be me...αργόσυρτο μεθυστικό rnr... και η αλήθεια είναι ότι αναρωτιέσαι πότε πρόλαβε να τελειώσει η κασέτα....
Μισή ώρα μουσικής. Garago punk με πολύ ποπ διάθεση και άρωμα καλοκαιριού....και γαμώ. Ότι πρέπει για να ετοιμαστούμε για το επίσημο LP...
8.5
Those will burn: Hey Sis, Ship of love, Let it be me
Καταπληκτικό τραγούδι από το δίσκαρο Go Grey των U.S Girls.
Moon Duo - Killing time...respect!
Αντιγράφοντας την βικιπέδια:
Ο Φιλολογικός σύλλογος Παρνασσού είναι ο αρχαιότερος πολιτιστικός σύλλογος της Αθήνας.
Ιδρύθηκε στις 24 Ιουνίου 1865 στην Αθήνα απο τα τέσσερα παιδιά του νομισματολόγου Παύλου Λάμπρου. Σύντομα ο σύλλογος απέκτησε φήμη και κύρος, ειδικά με την είσοδο νέων μελών όπως του Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου, τότε πρύτανη, στον οποίο προτάθηκε η θέση του επίτιμου προέδρου, την οποία και δέχθηκε. Στις 17 Μαρτίου 1875 επήλθε και η επίσημη αναγνώριση του απο το κράτος. Πρώτος πρόεδρος του συλλόγου ήταν ο Μιχαήλ Λάμπρος.
Απο το 1877 άρχισε να εκδίδεται και το περιοδικό του συλλόγου με τον τίτλο Παρνασσός. Το 1899 αντικαταστάθηκε απο το περιοδικό Επετηρίδα, του οποίου η έκδοση σταμάτησε το 1939.
Ο σύλλογος σήμερα στεγάζεται σε ιδιόκτητο μέγαρο επί της πλατείας Αγίου Γεωργίου (Καρύτση 8). Το μέγαρο θεμελιώθηκε απο τον διάδοχο Κωνσταντίνο Α΄ σε σχέδια του αρχιτέκτονα Ιφικράτη Κοκκίδη. Ο σύλλογος διαθέτει αξιόλογη βιβλιοθήκη καθώς και πινακοθήκη με 250 έργα Ελλήνων ζωγράφων.
Σαν ψέμα, ο δεύτερος μετά απο έξι χρόνια δίσκος των Lali Puna, ενα ακόμα side project του Markus Acher των Notwist κυκλοφορεί την 1η Απριλίου.
Να θυμίσω ο Acher διατηρεί επίσης τους Tied & Tickled Trio αλλά και τους 13 and God.
μηπως είναι τελικά οι Νότγουιστ το προτζεκτ?
 | The Fresh&Onlys August in My Mind (Capture Tracks, 2010) |
Το Grey-Eyed Girls, είχε περάσει απαρατήρητο πέρσι διότι πέρα από την δυναμική (δυναμική την οποία το γκρουπ κουβαλά και μεταφέρει από δίσκο σε δίσκο με ευκολία)άφηνε πολλές μισοτελειωμένες δουλειές. Ένα άλμπουμ τόσο καλό όσο το άκουγες και τόσο εύκολα "ξεχάσιμο" όταν τελείωνε σίγουρα δεν μπορεί να θεωρηθεί τεράστια επιτυχία παρά τα πολύ καλά κομμάτια που το συνέθεταν. Το ομώνυμο που και αυτό βγήκε πέρσι πέρασε στα πολύ ψιλά και προσωπικά δεν το άκουσα καθόλου. Το 2010 ξεκινά πολύ καλά για την μπάντα γιατί βγάζουν το August in my mind και ετοιμάζουν στην in the red το 3ο full length δίσκο τους.
Το August in my mind δεν διαφέρει πολύ από όλη την σκηνή της noise pop, garage, lo-fi, dream pop (garbage collector) με πρωτεργάτες τις vivian girls, dum dum girls, strange boys, east coast κτλπ. Όμως τα 6 κομμάτια που αποτελούν αυτό το ΕΡ παρουσιάζουν ένα περισσότερο σκοτεινό αποτέλεσμα έχοντας στην φαρέτρα τους τόσο μικροστοιχεία του new wave, όσο και hints από την ψυχεδελική folk αλλά και το garage των horrors (!). Άλλοτε ολίγον indie και άλλοτε λίγο επικοί καταφέρνουν να βγάλουν την όποια garage ταμπέλα που τους είχαν κολλήσει και να διευρύνουν την μουσική τους μέσα από χιλιάδες μονοπάτια, καταλήγοντας να φτιάξουν ένα δίσκο τόσο POPular ικάνο να σε συντροφεύει σε πολλές βόλτες σε μια παραλία φτιαγμένη από μνήμες....
Είναι ένας δίσκος που μένει μέσα σου κόβοντας βόλτες και ψάχνοντας απαντήσεις...
ΥΓ: Κάνουν περιοδεία με τον King Khan&The Shrines αλλά δεν βλέπω καμιά ημερομηνία για ευρώπη...
8.0
Those will burn: August in my mind, You're Known to Wander, Garbage Collector
 | Acid Eater Black Fuzz on Wheels (TIME BOMB RECORDS, 2010) |
Είναι σίγουρα μεγάλο στοίχημα η κατανόηση της δυτικής κουλτούρας από τους ιάπωνες και η έκφραση της με τέτοιο τρόπο που να μην είναι ούτε μιμητική αλλά και ούτε και κιτς. Αν το έχουν καταφέρει μια φορά οι Mono τότε οι τετράδα των Acid Eater το έχει καταφέρει 10. Θόρυβος, θόρυβος, θόρυβος. Ψυχεδελικό πανκ και με τον ήχο να έχει διαβρωθεί από το οξύ. Όταν πέρσυ και με καθυστέρηση ενός χρόνου έπεσε στα χέρια μου το EP τους DIRTY έμεινα άφωνος. H 60-70'ς αισθητική τους μεταφέρεται και μέσα στο Black fuzz on Wheels όπου οι αναφορές σε κοπανάνε αλύπητα όπως τα τύμπανα στο Well (όταν οι μετάλλικα έκαναν το St'Anger και ήθελαν να ακούγονται "garage" έπρεπε να ρωτήσουν τους acid eater...). Τα synths άλλοτε θυμίζουν Doors κι άλλοτε Deep Purple. Το ίδιο και οι κιθάρες (Love has no time) βέβαια βρωμισμένες από μπόλικη Ιαπωνική horror - kinky αισθητική. Επαναλαμβανόμενοι ρυθμοί και lo-fi φωνητικα διαβρώνουν κάθε πρόθεση για αντιγραφή ενώ διάφορα ριφς ενώνουν τους black Sabbath και ενοίοτε τους Who (?). Οι μνήμες τους αναδιοργανώνονται-διαθλώνται από την κουλτούρα που κουβαλούν. Μακάρι να είχα διαβάσει το wind up bird του μουρακάμι με αυτούς για ήχο. Ειδικά στην σκηνή με το peeling....
8.0
Those will burn: Dirty, Follow Me, Love has no time, Oh baby's No
I am
the only one
can ride that horse
I'm full of bees
who died at sea
it's a wonderful life
I wore
a rooster's blood
when it flew
like doves
I'm a bog
of poisoned frogs
it's a wonderful life
I'm the dog that ate
your birthday cake
SPARKLEHORSE DISCOGRAPHY:
Vivadixiesubmarinetransmissionplot (1995)
Good Morning Spider (1999)
It's a Wonderful Life (2001)
Dreamt for Light Years in the Belly of a Mountain (2006)
Dark Night of the Soul with Danger Mouse (2009)
"May all your days be gold my child"
 | Parenthetical Girls Privilege, Pt. I: On Death & Endearments (Slender Means Society,2010) |
Έγραψα κι έσβησα πολλες φορές την πρόταση που θα ξεκίναγε το κείμενο για τους parenthetical girls. Ίσως γιατί ακόμα κι όταν γράφω αυτές τις γραμμές δεν είμαι σίγουρος για το τι πρέπει να πω.
Ας αρχίσω από τα βασικά λέω. Το Privilege, Pt. I: On Death & Endearments είναι το πρώτο 12'' από τα συνολικά 5 τα οποία θα βγουν μέσα σε περίπου 16 μήνες από τους Parenthetical Girls και τον μυστήριο κύριο Zac Pennington.
Ίσως η ιστορία που διάβασα για την Evelyn McHale και την "πιο όμορφη αυτοκτονία" -έτσι ονομάστηκε τότε.(η Evelyn McHale πήδηξε από το Empire State building το '47). Ίσως γιατί ο Morrissey-ανικός τρόπος που τραγουδάει και η ένωση του με τον Devendra δημιουργεί ένα μαγευτικό μείγμα.
"You sacrifice, you compromise so why can’t I be satisfied?…Heaven knows that we’re done for."
Οι στίχοι και η μελωδιά που άλλοτε τους διαπερνά κι άλλοτε έρχεται και κάθεται εκ δεξιών τους καταφέρνουν να εναρμονίσουν εικόνες και πληγές σε ένα αργόσυρτο χορό.
Το Evelyn McHale που ανοίγει και τον δίσκο θυμίζει τόσο έντονα smiths τόσο εκφραστικά όσο και στιχουργικά. Προσωπικά το έχω στο repeat νύχτες ολόκληρες, φτάνοντας να ακούσω τελικά το crash τις ηρωίδας στο καπό του αυτοκινήτου.
Συνολικά τέσσερα τραγούδια που άλλοτε με έγχωρδα και ακουστικές κιθάρες, με φωνητικά, άλλοτε με τύμπανα και κάτι σαν όργανα εκκλησιαστικά, διάφορα κρουστά και synths καταφέρνουν να δώσουν μια ομοιόμορφη ανομοιομορφία.
τελειώνει γρήγορα. 20 λεπτά όλο κι όλο καταφέρνει να σε κρατήσει εκεί δίπλα για να πατήσεις το repeat.
8.6
Those will burn: Αγαπήμένο το πρώτο το Evelyn McHale όσο δεν πάει.
Η συνθετική τους δεινότητα μπορεί να είναι συζητήσιμη. Αναμφισβήτητα όμως καταφέρνουν να με εντυπωσιάζουν κάθε φορά με τα έξυπνα κλιπάκια τους!
Εαν θέλετε να το ψάξετε περισσότερο κλικ εδώ.
Το επόμενο βιντάκι απο τα παλιά.
Απλά το αγαπημένο μου track απο το τελευταίο, πολύ καλό, δίσκο των Zebra Tracks.
Σε αντίστοιχο ύφος το νέο τραγούδι των Flakes.
 | Burzum Belus (Byelobog Productions, 2010) |
Δεν έχω ιδέα για το τι γίνεται εν έτη 2010 στα χωράφια του black metal, αν υπάρχει ακόμα κάτι τέτοιο, αλλά όσο αφορά την δεκαετία του ’90 νομίζω ότι το συγκεκριμένο subgenre ήταν ό,τι πιο πρωτοπόρο συνέβη στα μουσικά δρώμενα. Είναι συγκλονιστικό αν σκεφτείς πώς ένα μάτσο κακομαθημένοι, γεμάτοι ανασφάλειες και αδιέξοδα έφηβοι μπόρεσαν να διοχετεύσουν την οργή τους και την απόγνωσή τους με τέτοιο τρόπο στη μουσική. Λιγότερο συγκλονιστικός μου φαίνεται ο μύθος γύρω από αυτό. Το κάψιμο των εκκλησιών, ο εκτροχιασμός, ο φόνος. Και αυτά αποτέλεσμα των ίδιων αδιεξόδων ήταν, αλλά δεν βλέπω σε αυτά κάποιο περεταίρω ενδιαφέρον. Το ίδιο και όσο αφορά το image και την θεματολογία των στίχων (λίγη σημασία είχε το αν τραγουδούσαν για το πόσο μισούν τους χριστιανούς, ή για τους βόρειους θεούς και τον παγανισμό – έτσι και αλλιώς δεν υπήρχε περίπτωση να καταλάβεις λέξη, η φωνή χρησιμοποιείται σαν ένα ακόμα μουσικό όργανο). Αλλά η μουσική ήταν πρωτόγνωρη. Απόκοσμη, να μπαίνει μέσα σου και να ανακατεύει, να αναστατώνει τα πάντα. Ο κύριος Varg Vikernes λοιπόν, ήταν από τους πρωταγωνιστές, τόσο μουσικά, όσο και ως προς τα υπόλοιπα. Και αυτός εδώ είναι ο πρώτος του δίσκος μετά από 12 χρόνια, αλλά και ο πρώτος του δίσκος μετά από την αποφυλάκισή του – 16 χρόνια εξέτισε. Η φωτιά βέβαια έχει σβήσει. Και αυτό μάλλον είναι πολύ καλά νέα για τον ίδιο, γιατί πολύ πιθανά να σημαίνει ότι έφτασε σε μία κάποια ισορροπία με τον εαυτό του και τους γύρω του. Από την άλλη, περιέχει πολλά στοιχεία που ξυπνάνε αναμνήσεις από τις παλιές δουλειές, τις ηλεκτρικές, όχι τις ambient. Όσο και αν είναι πιο ‘ανώδυνος’ ο νέος δίσκος, περιέχει μέσα του λίγη από την ποιότητα του Filosofem. Κομμάτια όπως τα Kaimadalthas' Nedstigning και Belus' Tilbakekomst δείχνουν ότι ο νορβηγός συνεχίζει να κατέχει την τέχνη της μονοτονίας και της επανάληψης. Επαναλαμβάνω πως δεν έχω ιδέα για τη σημερινή κατάσταση του black metal, πολύ πιθανά ο δίσκος αυτός να ακούγεται τελείως ξεπερασμένος και πρωτόλειος. Αλλά ακόμα και έτσι, έχει κάτι να πει.
7.6
Those will burn: Kaimadalthas' Nedstigning, Belus' Tilbakekomst
Girl punk rock group από τη Σουηδία, κάπου εκεί στις αρχές των '80ς... Προσφατα επανακυκλοφόρησε το 7" we don't want to be prisoners (με τα Desires Only και World's Burning για b-sides). Καθόλου κακο.... και αρκετά κολλητικό...
Posts
All Comments
