David Byrne & Fatboy Slim - Here Lies Love

David Byrne and Fatboy Slim Here Lies Love (Todomundo/Nonesuch, 2010)

Είναι κανένας μήνας τώρα που ακούω αυτόν εδώ τον δίσκο. Πολλές φορές είναι η αλήθεια, αλλά μάλλον δεν σκόπευα να γράψω για αυτόν. Μέχρι που διάβασα πριν μερικές μέρες αυτήν εδώ την κριτική στο pitchfork. Και προβληματίστηκα λίγο. Το point της κριτικής είναι ότι από μία συνεργασία David Byrne και Fatboy Slim μπορείς να περιμένει δύο πράγματα: είτε ένα αριστούργημα, είτε έναν δίσκο τολμηρό που προσπαθεί να κάνει κάτι καινούργιο, αλλά δεν τα καταφέρνει. Οπότε η ‘efficient dance-pop and tropical-tinged adult alternative’ μουσική του δίσκου του ήρθε μάλλον του κυρίου που γράφει λίγο από το πουθενά. Και ναι, η παραπάνω περιγραφή είναι αρκετά πετυχημένη. Αλλά μετά σκέφτομαι εγώ, το Little Creatures για παράδειγμα, δεν είναι και αυτός στην ουσία του ένας pop δίσκος? Αλλά ταυτόχρονα, δεν είναι και ένας από τους καλύτερους δίσκους που έχουν ηχογραφηθεί ποτέ? (η σωστή απάντηση είναι, ‘ναι είναι ένας από τους καλύτερους δίσκους κλπ…’). Δεν εννοώ ότι το Here Lies Love μπορεί να συγκριθεί με το Little Creatures. Ούτε στο ελάχιστο. Απλά, αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν είναι απαραίτητο ένας δίσκος να πειραματίζεται με καινούργια πράγματα για να είναι καλός. Η επανεξέταση και η επαναδιαπραγμάτευση είναι μία οδός επίσης. Το Here Lies Love λοιπόν, ναι είναι pop δίσκος. Θα μπορούσες να τον πεις και easy listening. Αλλά έχει το ενδιαφέρον του. Κατ’ αρχήν οι 22 κυρίες που δανείζουν τις φωνές τους. Έχουμε και λέμε: οι Florence Welch, Allison Moorer, Cyndi Lauper, Tori Amos, Martha Wainwright, Natalie Merchant, Santigold, Charmaine Clamor, Nicole Atkins, Kate Pierson, Alice Russell, Róisín Murphy, Sharon Jones είναι μόνο μερικές από αυτές. Και οι περισσότερες τα πάνε πολύ καλά. Η Róisín Murphy για παράδειγμα είναι για μία ακόμα φορά καταπληκτική στο Don’t you Agree. H Santigold ‘δίνει ρέστα’ στο Please Don’t. Όπως κορυφαία στιγμή από την πλευρά των συμμετοχών είναι και το Eleven Days με την Cyndi Lauper. Βέβαια, πρέπει να ομολογήσω ότι όσο καταπληκτικές και αν είναι οι κυρίες που δανείζουν τις φωνές τους, εγώ κάθε φορά που ακούω τον δίσκο περιμένω τα δύο εκείνα κομμάτια που ο κύριος Byrne κάνει αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα. Να τραγουδάει όπως δεν πρόκειται να το κάνει ποτέ κανένας άλλος. Για μένα νομίζω ότι οι λίγες στιγμές του Eleven Days που η χροιά του Byrne φέρνει στο μυαλό τις μέρες των Talking Heads θα ήταν αρκετές. Αλλά ο δίσκος ακούγετε όλος (και είναι διπλός…) άνετα, ξανά και ξανά.
Α, για να μην το ξεχάσω: το Here Lies Love είναι επίσης concept album. Ακολουθεί τη ζωή της Imelda Marcos, συζύγου του δικτάτορα των Φιλιππίνων Ferdinand Marcos. Όχι ότι έχει απαραίτητα ιδιαίτερη σημασία…

7.5

Those will burn: American Troglodyte, Please Don’t, Don't You Agree?