Anna Calvi - Anna Calvi

Anna Calvi Anna Calvi (Domino, 2011)

Ομολογώ πως όταν μου έστειλε η rough trade αυτό το δισκάκι, για το μήνα ιανουάριο, ξενέρωσα λίγο με το εξώφυλλο....Δεν ήξερα τίποτα για την Anna και αυτό το λίγο φαντεζί που είδα με έκανε να την κατατάξω στα ξενέρωτα που στέλνουν τα αγγλούρια που και που. Και το άφησα να αναπαυθεί για 2-3 μέρες...Όταν λοιπόν ήρθε η ώρα του και με βαριά καρδιά, το πέταξα στο cdplayer και οι πρώτες νότες του Rider to the Sea με συνεπήραν...Στακάτες κιθάρες με αρκετή από desert αισθητική μου έφεραν στο μυαλό διάφορες αναφορές (από doors μέχρι calexico και queen-ναι στο innuendo) και μου άλλαξαν την διάθεση αμέσως. Στο No more Words η ατμόσφαιρά βαραίνει, και σχεδόν ψιθυριστά μεταμορφώνεται σε Souxsie ή μάλλον σε Patti Smith (ακόμα δεν μπορώ να αποφασίσω ποια μου θυμίζει περισσότερο) στο Desire που μαζί με το Suzanne and I αποτελούν τις πιο "γκοθικ" ερμηνείες μέσα στο δίσκο. Στο First we Kiss και στο The Devil (φοβερή η κιθάρα που την συνοδεύει) για μένα γίνεται τόσο ποπ που δεν μπορώ να την παρακολουθήσω εύκολα. Αν και μερικά γυρίσματα στο τελευταίο με σοκάρουν με την απλότητα και καθαρότητα τους. Το blackout φαντάζομαι ότι θα γίνει επιτυχία (το λέει άλλωστε και το nme...xexe) ενώ το I'll be your man μπλουζάρει αλα white stripes ωρες ωρες με κοφτά σόλο και μια φωνή που σε στοιχειώνει...(ακόμα κι αν γίνεται τόσο σοφτ στο ρεφραιν)...To morning Light είναι ίσως το μοναδικό κομμάτι που με αφήνει παγερά αδιάφορο ενώ το Love Won't Be Leaving είναι το κατάλληλο κομμάτι για να κλείσει αυτός ο σπουδαίος δίσκος. Απλό, με βαρβάτες κιθάρες και μια anna που κουβαλάει όλες τις αναφορές τις....
Είναι ίσως από τις λίγες φορές που μου έχει αρέσει ένας δίσκος τόσο "καθαρός" και γυαλισμένος.. Είναι όμως τέτοια η ποιότητα του που δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Ακούς αυτή τη φωνάρα και χαζεύεις.

8.6

Those will burn: Rider to the Sea, Love Won't Be Leaving, Desire.