Tapes n Tapes - Outside

Tapes n Tapes Outside (Ibid Records,2011)

Οι Tapes n Tapes είναι μια μπάντα που ανήκει σε αυτή τη κατηγορία / περίπτωση που τους ανακαλύπτει ένας στους τρείς “indie”-θεέ μου πόσο τον μισώ αυτό τον όρο και γιατί εξακολουθώ να τον χρησιμοποιώ – rockers, κατά βάση μετά από μια σχετική δισκοκριτική στο πλέον τρισκατάρατο pitchforkmedia. Εκεί που ως υποψιασμένος πια αναγνώστης θα δεις τους επόμενους δίσκους τους να παίρνουν τη βαθμολογική κατιούσα και τη γενικότερη καλλιτεχνική απαξίωση αναρωτώμενος «γιατί, αφού τα παιδιά συνεχίζουν να το’χουν» αλλά δεν θα δώσεις σημασία γιατί έχεις χαμπαριάσει.
Η αλήθεια είναι πως αυτή η μπάντα δεν υπάρχει για να σου αλλάξει τη ζωή, ούτε για να κλονίσει τα ηχητικά σου θεμέλια, δεν θα σε στιγματίσει μήτε θα αναθεωρήσεις ήδη υπάρχουσες αλήθειες για την μουσική που γουστάρεις. Το στυλ τους πλησιάζει πιο πολύ αυτό που κάποιοι για ένα παράξενο λόγο χαρακτηρίζουν κολεγιακό ήχο με αναφορές σε Pixies από τα 80’s, Sonic Youth από τα 90’s και Modest Mouse από τα 00’s. Φυσιολογικά, αναμενόμενα και μη πρωτόγνωρα πράγματα δηλαδή. Τότε ποιος ο λόγος τελικά να ακούσει κανείς τους Tapes n Tapes?

Αρχικά το σύνολο της δισκογραφίας τους.“The Loon” (2006), “Walk it off” (2008) και τώρα με τούτο εδώ το “Outside”. Τρεις δίσκοι που δεν απέχουν μουσικά και αισθητικά μεταξύ τους παρά μόνο στο ελάχιστο και με μια φυσική αβίαστη εξέλιξη, ένα "flow". Ηχητική ομοιογένεια αλλά και αξιοπιστία αν αναλογιστώ πως, τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά, ποτέ δεν με απογοήτευσαν δισκογραφικά. Σε δεύτερη φάση έχουμε τα singles και κάποια κομμάτια καθ’ αυτά τα οποία σε ένα δίκαιο παράλληλο κιθαριστικό σύμπαν θα μπορούσαν να είναι singles και θα χαρακτηρίζονταν από αυτόν τον αστείο όρο “indie anthems” (χοχοχο, με έναν επίκαιρο άγιο να γελάει στο background). Οι Τapes n Tapes έχουν βγάλει πολλές κομματάρες στην μέχρι τώρα πορεία τους και προσθέτουν κάμποσα ακόμα με το “Outside”. Ενδεικτικά να αναφέρω τα “Insistor”, “The illiad”, “In Houston” από το πρώτο τους, τα “Hang them all”, “Conquest”, “The dirty dirty” από το δεύτερο και αυτά που θα “καούν” παρακάτω (“those will burn”) από τον τρίτο.

Οι Tapes n Tapes παρότι μετακόμισαν από την XL Recordings στην σχετικά άγνωστη Ibid Records συνεχίζουν πιστοί σε αυτόν το λιτό και απέριττο back to basics ήχο, μακριά από εφέ, πολυδιάστατες παραγωγές και φανφαρισμούς. Με αυτή την αίσθηση της “captured live” ηχογράφησης να παραμένει.

Τα καμάρια της εναλλακτικής σκηνής της Μινεσότα επέστρεψαν λοιπόν δίχως προσδοκίες για διεθνή αναγνώριση, κριτική αποδοχή ή αύξηση πωλήσεων. Θα μπορούσαν να μας κάνουν να τους θυμόμαστε σα μια μπάντα αντίστοιχη με….ποιους να πω…ποιους να πω… Τους Hefner για παράδειγμα από τα 90’s. Όχι κάτι το φοβερό αλλά και καθόλου άσχημα.

7.8

Those will burn: Badaboom, One in the world, Freak out, The saddest of all keys