2L8 - New Battles Without Honor and Humanity

2L8 New Battles Without Honor and Humanity (, 2011)

Είναι πολύ περίεργος ο τρόπος που αυτός ο δίσκος άρχισε να παλεύει μέσα μου όσο περισσότερο τον άκουγα. Να ξεκαθαρίσω την θέση μου και να πω από πριν ότι τα 32 κομμάτια είναι υπερβολή και τουλάχιστον εμένα μου άρεσαν τα 16 του Sunlight.

μοονλάητ:
Αρχίζοντας ανάποδα (απλά έτυχε να ακούσω πρώτο το sunlight και έτυχε και να μην μου αρέσει το moonlight) από τα 16 κομμάτια που δεν μου άρεσαν πολύ. Το moonlight έχει και καλές στιγμές μέσα του. Ακόμα και μέσα σε κομμάτια που δεν με κερδίσαν υπάρχουν στιγμές καταπληκτικές. Το greatness fall πχ γίνεται κομμάτι που αξίζεις να ακούσεις από το 3.10 και μετά. Σιχτιρίζω όμως την αδύναμη και βαρετή αρχή του. Αυτή η "πλευρά" έχει κομμάτια που καθυστερούν να σε βάλουν μέσα στο παιχνίδι (αν σε βάλουν ποτέ). Το Lover στέκεται μόνο του. Διαμάντι αστραφτερό. Θυμίζει qotsa στο songs for the deaf και είναι τόσο απλό που κολλάει στο μυαλό σου. Ίσως και το Lost Pictures κατάφερε να με συγκινήσει λίγο. Το xxx θα ήταν ωραίο κομματι αν είχαμε '90. Τώρα μου φαίνεται απλά άγευστο. Και ενώ παραμένουν κι άλλα τραγούδια, ο δίσκος σταματά εδώ για μένα.

σανλάητ:
ξεπερνώντας τη ρομποτική εξαγγελία ο δίσκος ξεκινά με το δυναμικό και πανέμορφο Balkan nigger. Εδώ έχουμε να κάνουμε με 14 ισάξια κομμάτια και τa Agenta και Strange too, που στο συνολο τους παρουσιάζουν μια φοβερή δυναμική. Κομμάτια αρκετά σκοτεινά για να βρίσκονται στο σανλάητ όπως το Let It Go. Τα κομμάτια εδώ φαίνονται πιο δομημένα και η σχέση μεταξύ τους είναι ιδανική. Το ίδιο και οι ενορχηστρώσεις. Όπου τα βιολιά, τα πνευστά δένονται με τις βαριές κιθάρες και τα στακάτα τύμπανα. Πολλές φορές ένοιωσα άνετα ακούγοντας τα κομμάτια. Σα να ξαναέβαζα ένα παλιό δίσκο και να ανακάλυπτα ξανά και ξανά τα κομμάτια του (Radiance).


Κάθε φορά ο δίσκος μου άφηνε την αίσθηση της εγκατάληψης. Σα να ήταν το soundtrack μιας ταινίας όπου στο κόσμο έχουν υπάρχουν 30 άνθρωποι και παλεύουν να επιβιώσουν ...(Respect the brightness of our souls). Και η αίσθηση αυτή μεγαλώνει κάθε φορά που τον ακούω.

Σε γενικές γραμμές είναι ένας πολύ καλός δίσκος. Ξεκάθαρος, απλός (όχι απλοϊκός). Τα 32 κομμάτια όπως είπα και στην αρχή είναι υπερβολή. Θεωρώ πως με μια πιο σκληρή διαλογή θα είχαν μείνει πχ 20 κομματάρες...

sunlight 8.9, moonlight 6.5

Those will burn: Lover, Let it Go, Lost Pictures, Respect the brightness of our souls, Radiance

edit: Μόλις ήρθε το πακέτο με το cd με το καταπληκτικό κομικ του πανπαν και την ιστορία του Κ. Απίστευτη και καλαίσθητη δουλειά.