YACHT - I Walked Alone (Larry Gus Remix)

Από το νέο ep των YACHT, ένα remix του I Walked Alone, by the hands of Larry Gus

YACHT - I Walked Alone (Larry Gus Remix) by DFA Records

GonjaSufi - Nikels and DImes

Νέο κομμάτι gonjasufi, ο καινούργιος δίσκος τον ιανουάριο λέει η warp... αναμένουμε!

Windmills of your mind / Το τυχερό μου αστέρι

Vassilikos και Δήμητρα Γαλάνη: Windmills of your mind / Το τυχερό μου αστέρι. nice...

update: private truck λεει, μόνο εδώ μπορείτε να το ακούσετε λέει...

ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΑΛΑΝΗ / VASSILIKOS - WINDMILLES OF YOUR MIND – ΤΟ ΤΥΧΕΡΟ ΜΟΥ ΑΣΤΕΡΙ by Sony Music Greece

Tom Waits - Bad as Me

Tom Waits Bad as Me (Anti-, 2011)

Είχε πει κάποτε ο Μπουκοφσκι πως ιδιοφυία ίσως είναι η ικανότητα να πεις κάτι βαθύ με τον απλούστερο τρόπο. Σε αυτόν τον δίσκο ο Waits αφήνει λίγο πίσω του ευρηματικότητα και τις διάφορες αναζητήσεις του Real Gone και αναζητά τις φόρμες που του είναι φυσικές, τις ιστορίες που ξέρει και τώρα που το σκέφτομαι, ίσως αυτή η επιστροφή (είχε αραγε φύγει ποτέ) στις ρίζες του να είναι το περίεργο στοιχείο αυτού του δίσκου.
Στην αρχή που τον άκουσα ένοιωσα πως γέρασε ο Tom, έπεσαν οι αντοχές ξεθώριασαν οι θύμησες...πόσο λάθος είχα κάνει. Όσο γύρναγε ο δίσκος καταλάβαινα που το πήγαινε ο "παππούς". Πανέμορφες μικρές ιστορίες το κάθε τραγούδι, με βασικό στοιχείο τον άνθρωπο, τον πόνο, την αγάπη. Είναι περίεργο πως οι ιστορίες του ενω είναι φτιαγμενες από όλα αυτα που ξέρουμε ότι αγαπάει, παράλληλα και παρά το ότι μεγαλώνει φτιάχνει τραγούδια ελπίδας και συντροφικότητας, δεν γινεται πικροχολος και σκυθροπός.

Μουσικά και ανάλογα με την περίσταση, μπλέκει πολυ όμορφα τους παλιούς του ήχους πάνω σε νέες καταπληκτικές μελωδίες. Είναι το chicago το αντίστοιχο του telephone call from istanbul? Θα μπορούσε. Όπως και το kiss me (το πιο ερωτικό τραγούδι που έχω ακούσει τα τελευταία 2 χρόνια) είναι βγαλμένο από το foreign affairs ή blue valentine. Η φωνή του παραμένει το κέντρο. Αν και πολλές φορές είναι πιο γλυκεία από ότι την έχουμε συνηθίσει (Pay Me) δεν παύει να δίνει ένα τόνο/πόνο σοφίας σε κάθε στίχο.

Στο περίερφο Satisfied απευθύνεται στον Τζάγγερ και τον Ριτσαρντς (έχοντας τον δεύτερο να παίζει τα ριφς στο κομμάτι) και στο last leaf τον φωνάζει για μια δεύτερη φωνή, ώστε να τραγουδήσουν για την μοναξιά του να είναι αυτοί..I am the last leaf on the tree/the autumn took the rest but they wont take me/I am the last leaf on the tree.

Το πιο περίεργο όμως συμβαίνει στο Hell Broke Luce. Μιλάει για τον πόλεμο κι όμως εμένα μου φαίνεται να συνεχίζει στον ίδιο ρυθμό, στην ίδια φωνή από Misery is the river of the world. Έχει την ίδια ένταση, την ίδια αηδία, τον ίδιο πόνο..

Λέει εκεί:
If there's one thing you can say about Mankind/There's nothing kind about man
You can drive out nature with a pitch fork/But it always comes roaring back again
For want of a bird/The sky was lost
For want of a nail/A shoe was lost
For want of a life/A knife was lost
For want of a toy/A child was lost

κι εδώ:
I lost my buddy and I wept, wept/I come down from the meth
So I slept, slept/I had a good home but I left, left
Pantsed at the wind for a joke/I pranced right in with the dope
Glanced at her shin she said nope/Left, right, left

Το τελευταίο κομμάτι του δίσκου είναι και από τα καλύτερα. Μια μικρή ιστορία μιας παραμονής πρωτοχρονιάς. Μια καταπληκτική μελωδία..και ο στίχος που αντικατοπτρίζει τα συναισθήματα μου για τον δίσκο:
It felt like four in the morning/What sounded like fire works
Turned out to be just what it was/The stars looked like diamonds

είναι ένας δίσκος που κάνει το αυτονόητο..είναι καλός χωρίς πολλά πολλά...ακούγεται τόσο παλιός που αμέσως γίνεται οικείος..

αξίζει κάποιος να ακούσει και τα 3 έξτρα κομμάτια της delux έκδοσης. Το after you Die ίσως να είναι το δεύτερο κομμάτι του δίσκου (Raised Right Men το πρώτο) που θυμίζει λίγο Nick Cave. Παλιό Nick Cave.

9,4

Those will burn: Chicago,Raised Right Men, Kiss Me, New Years Eve

το kiss me γιατί απλά είναι καταπληκτικό...

Κτίρια τη Νύχτα - Σημειώσεις άλυτων Θεμάτων

Κτίρια τη Νύχτα Σημειώσεις άλυτων θεμάτων (Self Release, 2011)

Ωραία λέω, όταν έμαθα πως ο κτίρια τη νύχτα βγάζει δίσκο, τουλάχιστον έχω κάτι να περιμένω. Ωραία λέω, όταν ο τίτλος θυμίζει τόσο Περεκ. Νοιώθω ότι είναι κεφάλαιο από το "Ζωή, οδηγίες χρήσεως".


Τρία κομμάτια, τρεις διαφορετικές απόψεις για την μουσική. Έχει πλάκα, αλήθεια, γιατί την μουσική του δεν μπορώ να την κατανοήσω στο εύρος που νοιώθω ότι ανοίγεται καθώς την ακούω. Χιλιάδες layers σαν την καθημερινότητα...(γιατί αυτή την καταλαβαίνω???) κι όμως με χτυπάει άσχημα. Με τρελαίνει. Το track 1 έχει κολλήσει μέρες στο repeat. Είναι μπλεγμένο. Κι όμως σα κρεμμύδι σιγά σιγά νοιώθω πως φτάνω στο κέντρο. Μέσα του περιέχει καταπληκτικές μελωδίες και ιστορίες. Αναφορές, εικόνες, ήχοι. Ένα βήμα πιο κοντά στην πόλη. Σα να κρυφακούς από τους φωταγωγούς ένα πράγμα.

Είναι αρκετά συνδεδεμένο με το ΩΕΜ, αλλά και τη Betty Loop Loop. κι όμως είναι ένα βήμα παραπέρα.
Επειδή έτυχε να παρακολουθήσω δύο live (ένα στο vinyl, και ένα στο bios) άρχισα σιγά σιγά να μπαίνω πιο μέσα στο μουσικό του κόσμο.Να γίνονται ξεκάθαρα πράγματα που απλά τα φανταζόμουν ακούγοντας τους δίσκους. Γιατί, είδα ζωντανά την ανάγκη και την ικανότητα να παρουσιάζει την μουσική του μέσα από χιλιάδες ήχους (ακόμα και όταν είχε απλά μια ακουστική κιθάρα).

σκεφτόμουν πως αν κάποιος θα μπορούσε να αναβιώσει και να απενοχοποιήσει από τις σάχλες των "ηρώων" του το στοιχειωμένο "έντεχνο" θα ήταν αυτός. Προς θεού δεν θέλω να βάλω ταμπέλες και φυσικά δεν έχει καμία σχέση με την έννοια όπως την ξέρουμε. Κι όμως θα μπορούσε να γελάει με αυτό, δίνοντας του ποιότητα. Το track 2 είναι ακόμα πιο πολύπλοκο. Ακόμα πιο τραχύ. Το συνέδεσα με τις ερωτικές ιστορίες καθημερινής τρέλας του μπουκοφσκι. Αυτό μου θύμησε χωρίς να ξέρω το γιατί. Το απόλυτο σαουντρακ. και ξαφνικά ησυχία...για το track 3. Ροή παλιάς καλής κασσέτας, σε "αναγκάζει" να ακούσεις και να ξανακούσεις ολόκληρα τα tracks δίνοντας σου τη δυνατότητα να βρεις χαμένες στιγμές..


ο νέος δίσκος είναι μια ανάγκη να μετακινήσει όλες του τις αναφορές, όλους τους ήχους ένα σκαλί πιο πάνω. Να πάρει τις εμπειρίες από το ΩΕΜ και να φτιάξει κάτι καινούργιο αρκετά διαφορετικό από το προηγούμενο. Οι μουσικές και οι στίχοι που περιέχονται στο track 1 είναι κολλητικά...

9,0

Puscifer - Conditions of my parole

Puscifer Conditions of my parole (Puscifer Entertainment, 2011)

Οι puscifer είναι side-project του Maynard James Keenan. Για να είμαι ειλικρινής, έχω να ασχοληθώ μαζί του από το 10,000 days, το οποίο δεν με είχε ενθουσιάσει και ιδιαίτερα. Αλλά εδώ τα πράγματα μάλλον δεν έχουν καμία σχέση, ούτε με τους Tool, ούτε με τους A Perfect Circle. Οπότε είπα να του δώσω μία ευκαιρία. Και η μία έγινε δύο, οι δύο τρεις και με αυτά και αυτά βρέθηκα τις τελευταίες δύο εβδομάδες να έχω κολλήσει και να το ακούω στο repeat. Τι περιέχει λοιπόν το Conditions of my parole: Κατ' αρχήν συνθέσεις που δεν ακολουθούν με τρομερή συνέπεια την κλασσική δομή 'τραγουδιού'. Δεν υπάρχουν ξεκάθαρες δομές, refrains, γέφυρες και ότι άλλο πάει μαζί τους. Επίσης, και λόγω αυτού, δεν υπάρχουν πολλά 'catchy' σημεία για να πιαστείς αρχικά. Οπότε χρειάζονται μερικές ακροάσεις για να μπεις στο κλίμα και να μπορέσεις να καταλάβεις τι γίνεται. Ακόμα, η φωνή του Keenan είναι το μόνο στοιχείο που μπορεί να θυμίσει Tool ή A Perfect Circle. Η μουσική βρίσκεται σε πολύ διαφορετικά μονοπάτια, κυρίως ηλεκτρονικά, με κάποιες κιθάρες να εμφανίζονται που και που, κυρίως σε 'χαμηλές' εντάσεις, με κάποιες σημεία εκτόνωσης που και που. Επίσης όσες φορές και αν το άκουσα, δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω κάποιο από τα κομμάτια. Αντίθετα όλα μοιάζουν να υποστηρίζουν ισάξια το σύνολο αλλά την ίδια στιγμή δεν μπορείς να πεις ακριβώς τι αντιπροσωπεύει το σύνολο αυτό. Και αν όλα αυτά ακούγονται μπερδεμένα, τελικά δεν είναι καθόλου στην ουσία τους. Απλά το conditions of my parole είναι ένας δίσκος που έγινε χωρίς κανένα άγχος και μάλλον χωρίς να προσπαθεί να είναι κάτι συγκεκριμένο. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έγινε και πρόχειρα. Αντιθέτως οι συνθέσεις είναι όλες ιδιαίτερα προσεγμένες, τα ηχοτοπία που δημιουργούν οι διάφοροι μουσικοί που συμμετέχουν είναι όλα όμορφα και μετρημένα. Και έτσι απλά και από το πουθενά, προκύπτει ένας πολύ όμορφος και προσεγμένος δίσκος. Πάντα τέτοια!

8.6

Those will burn: Man Overboard, Rapture, Oceans.

2L8 - New Battles Without Honor and Humanity

2L8 New Battles Without Honor and Humanity (, 2011)

Είναι πολύ περίεργος ο τρόπος που αυτός ο δίσκος άρχισε να παλεύει μέσα μου όσο περισσότερο τον άκουγα. Να ξεκαθαρίσω την θέση μου και να πω από πριν ότι τα 32 κομμάτια είναι υπερβολή και τουλάχιστον εμένα μου άρεσαν τα 16 του Sunlight.

μοονλάητ:
Αρχίζοντας ανάποδα (απλά έτυχε να ακούσω πρώτο το sunlight και έτυχε και να μην μου αρέσει το moonlight) από τα 16 κομμάτια που δεν μου άρεσαν πολύ. Το moonlight έχει και καλές στιγμές μέσα του. Ακόμα και μέσα σε κομμάτια που δεν με κερδίσαν υπάρχουν στιγμές καταπληκτικές. Το greatness fall πχ γίνεται κομμάτι που αξίζεις να ακούσεις από το 3.10 και μετά. Σιχτιρίζω όμως την αδύναμη και βαρετή αρχή του. Αυτή η "πλευρά" έχει κομμάτια που καθυστερούν να σε βάλουν μέσα στο παιχνίδι (αν σε βάλουν ποτέ). Το Lover στέκεται μόνο του. Διαμάντι αστραφτερό. Θυμίζει qotsa στο songs for the deaf και είναι τόσο απλό που κολλάει στο μυαλό σου. Ίσως και το Lost Pictures κατάφερε να με συγκινήσει λίγο. Το xxx θα ήταν ωραίο κομματι αν είχαμε '90. Τώρα μου φαίνεται απλά άγευστο. Και ενώ παραμένουν κι άλλα τραγούδια, ο δίσκος σταματά εδώ για μένα.

σανλάητ:
ξεπερνώντας τη ρομποτική εξαγγελία ο δίσκος ξεκινά με το δυναμικό και πανέμορφο Balkan nigger. Εδώ έχουμε να κάνουμε με 14 ισάξια κομμάτια και τa Agenta και Strange too, που στο συνολο τους παρουσιάζουν μια φοβερή δυναμική. Κομμάτια αρκετά σκοτεινά για να βρίσκονται στο σανλάητ όπως το Let It Go. Τα κομμάτια εδώ φαίνονται πιο δομημένα και η σχέση μεταξύ τους είναι ιδανική. Το ίδιο και οι ενορχηστρώσεις. Όπου τα βιολιά, τα πνευστά δένονται με τις βαριές κιθάρες και τα στακάτα τύμπανα. Πολλές φορές ένοιωσα άνετα ακούγοντας τα κομμάτια. Σα να ξαναέβαζα ένα παλιό δίσκο και να ανακάλυπτα ξανά και ξανά τα κομμάτια του (Radiance).


Κάθε φορά ο δίσκος μου άφηνε την αίσθηση της εγκατάληψης. Σα να ήταν το soundtrack μιας ταινίας όπου στο κόσμο έχουν υπάρχουν 30 άνθρωποι και παλεύουν να επιβιώσουν ...(Respect the brightness of our souls). Και η αίσθηση αυτή μεγαλώνει κάθε φορά που τον ακούω.

Σε γενικές γραμμές είναι ένας πολύ καλός δίσκος. Ξεκάθαρος, απλός (όχι απλοϊκός). Τα 32 κομμάτια όπως είπα και στην αρχή είναι υπερβολή. Θεωρώ πως με μια πιο σκληρή διαλογή θα είχαν μείνει πχ 20 κομματάρες...

sunlight 8.9, moonlight 6.5

Those will burn: Lover, Let it Go, Lost Pictures, Respect the brightness of our souls, Radiance

edit: Μόλις ήρθε το πακέτο με το cd με το καταπληκτικό κομικ του πανπαν και την ιστορία του Κ. Απίστευτη και καλαίσθητη δουλειά.