Marietta Fafouti - Homemade Joy / Neon - Κάθε Πραγματικότης, Αποκρουστική

Marietta Fafouti Homemade Joy (Inner Ear, 2012)

Neon                     Κάθε Πραγματικότης,                                                   Αποκρουστική                     (Inner Ear, 2012)

Όι δύο δίσκοι έφτασαν την ίδια μέρα στο σπίτι και έτυχε να τους ακούσω με την σωστή σειρά καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως είναι δύο δίσκοι σίγουρα πολύ διαφορετικοί, μα συνάμα συμπληρωματικοί με ένα τρόπο αρκετά εσωστρεφή.


Μαριέττα
Έβαλα λοιπόν την σπιτική χαρά σε μια παραλία, και ενώ τα ούζα ερχόνταν τον ένα μετά το άλλο. Και ξεκίνησε το καλοκαίρι από εκεί. Μελωδικό (αρκετά πιο ποπ από ότι νόμιζα ότι αντέχω), ρομαντικό μα και τόσο παιχνιδιάρικο, χαρούμενο. Το Εκπληκτικό kookoobadi ανοίγει τον δίσκο δείχνοντας σου τον ρυθμό που θα πρέπει να βρεις για να συνεχίσεις.

Όταν πριν λίγες μέρες ο worker είχε γράψει: "Μου ήρθαν σήμερα στο mail με το newsletter της inner ear. Δροσερά και επικίνδυνα ξέγνιαστα. Το ατού όμως είναι οι 60s/70s επιρροές. Θα μπορούσαν να τα είχαν γράψει οι Last Shadow Puppets." δεν περίμενα ότι όλος ο δίσκος θα μπορούσε να αντέξει συνολικά να είναι τόσο καλός και χαρούμενος(με τον δικό του τρόπο)...

Τραγούδια που σου φέρνουν στο μυαλό από λιλι αλεν και λαστ σαντοου μέχρι winehouse και χατζιδάκη...και σε μένα θύμησαν και λίγο girls (αλλά μάλλον είναι μόνο δικιά μου εικόνα). Ο δίσκος περνάει μέσα από κύμματα που γυαλίζουν, ζεστές παραλίες, μπύρες κάτω από ξαπλώστρες και γυναίκες με σιξτις μαγιό να χορεύουν.. Ο animalικός morricone είναι ένα θαυμάσιο κομμάτι που δείνει την θέση του στο στακάτο Get Up και εδώ μπαίνουν τρομπέτες και φωνητικά για να σε κάνουν να χορέψεις..(επίσης become the sun)και σκάει το home...αργόσυρτο, σε κάποιο σέπια σχολικό χορό. Παύση. Που μαζί με το june 2 (και ειδικότερα το ρεφρεν) είναι συγκινητικά και πανέμορφα.
Ο δίσκος κινείται με άνεση σε αυτά τα επίπεδα και μερικές φορές γίνεται λίγο πιο trip hop είτε λίγο πιο cocorosikos...με έναν καταδικό του τρόπο. Μοναδικό.


μετά ήρθαν οι neon...
η πρώτη μου ένσταση είχε να κάνει με τον καρυωτάκη. Γιατί; Τι παραπάνω μπορεί κάποιος να δώσει στον τρόπο που έχουμε διαβάσει και ακούσει τον καρυωτάκη τόσα χρόνια..; Διαβάζω τα ποιήματα και βλέπω δυο που τα ξέρω καλά. Κι αν έσβησε σαν ίσκιος και το εμβατήριο πένθιμο και κατακόρυφο. Διάφανα κρίνα το πρώτο, μωρά στη φωτιά το δεύτερο με τον ρυθμό του καθενός να μου έρχεται στο μυαλό μόλις διαβάζω τους στίχους..(τα ανδρείκελα δεν μου άρεσαν ποτέ από υπόγεια ρεύματα). Δύσκολο σκέφτηκα να παρακολουθήσω τον δίσκο.. πόσο λάθος.

Ο δίσκος είναι ονειρικός. Δυσκολοκατάβλυτος, περίεργος, μονόχνωτος μα καλοκαιρινός και επαναλαμβάνω ονειρικός.

Οι στίχοι πράγματι ταιριάζουν απόλυτα στην μουσική των Neon και στέκουν μπροστά χωρίς φαμφάρες. Βοηθούν και οι διαφορετικές φωνές, που μεταξύ απαγγελίας και τραγουδιού εναρμονίζονται απόλυτα με το όλο concept.
Ξεκίνημα με τον Μιχαλιό και τον the boy να δίνει ένα ιδιαίτερο στίγμα κι ακολουθεί η Εσπέρα με τον Lolek. Ακουστική κιθάρα, φωνή και μια τρομπέτα στο τέλος να απογειώνει το κομμάτι.

Όταν ο δίσκος φτάνει στο πρώτο "γνωστό" κομμάτι: κι αν έσβησε σαν ίσκιος, σε έχει κάνει να ξεχάσεις οποιαδήποτε αγωνία για το πως θα το ακούσεις, σαν μια ηλεκρονική βερσιόν της Δανάης η Etten καταφέρνει να σκαλίσει πάνω σου τους στίχους λέξη λέξη, εδραιώνοντας με άνεση την οπτική των neon για τον καρυωτάκη.

Ο the boy στην επιστροφή ντύνεται "ελληνικό ροκ" των 90'ς και δίνει για μενά ίσως την καλύτερη ερμηνεία του άλμπουμ και μια από τις καλύτερες δικές του.

Μετά την δεύτερη και την τρίτη φορά που έβαλα τον δίσκο για μένα ήταν σίγουρο πως το όλο εγχείρημα πέτυχε. Οι neon πράγματι πήραν την ποίηση του καρυωτάκη και έφτιαξαν μια συλλογή από κομμάτια τα οποία τα διαπερνά μια κοινή ιδέα, μια κοινή αρχή. Κομμάτια μοναδικά, πανέμορφα.


_

8.2 / 8.5

Those will burn: morricone, get up, stay, home / ο μιχαλιός, εσπέρα, κι αν έσβησε σαν ίσκιος, επιστροφή