 | The Men New Moon (Sacred Bones Records, 2013) |
Ο δίσκος των the men είναι κάτι που δεν περιμένεις. Κυρίως γιατί περιμένεις κάτι άλλο, εξίσου καλό και ξαφνικά "ανοίγει η πόρτα" σε ένα κόσμο φτιαγμένο με προσοχή. Τα 2 πρώτα κομμάτια του δίσκου θεωρώ πως είναι ο χάρτης ολόκληρου του project.
Ας αρχίσουμε από τα απλά. Αμερικάνικος ήχος που έχει ξεφύγει από την παλαιότερη βιασύνη και έξαψη του συγκροτήματος και κινείται σε πιο φολκ μονοπάτια, δομημένα και ελεγχόμενα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια τους. Φλωρεύουν ωρέ τα παληκάρια όμως??
Δεν ξέρω αληθεια. Εγώ που γερνάω και γίνομαι όλο πιο συναισθηματικός (φαντάζομαι το έχει η ηλικία) ξαφνιάστηκα χαρούμενα όταν άκουσα το open the door και καπάκι το half angel half light...Ροκ των 22-20's, ροκ εν ρολλ των BRMC, και έναν αέρα αμερικάνικης υπαίθρου...χιλμπιλι κι έτσι μερικές φορές....
γίνονται mainstream μου είπε κάποιος και δεν με ένοιαζε να διαφωνίσω, αφού ακούγοντας το seed και το I saw her face ανακάλυψα πως ακόμα μπορούν και γράφονται μπαλάντες (με την σημασία της λέξεις που δίναμε το '90) που γαμάνε μάνες...
Ακολουθεί το high and lonesome. Ορχηστρικό κομμάτι που χαιρετά το μισό αγγελικό κομμάτι του δίσκου και υποδέχεται το μισό φωτεινό. Με το brass και το electric να αλλάζουν ταχύτατα το ρυθμό του δίσκου. Σβελτάδα και ιδρώτας και βρώμικες κιθάρες και βρώμικες κιθάρες. Το αίμα νερό δεν γίνεται ακόμα κι αν παρατηρείς πως οι 2 πρώτοι δίσκοι πέρασαν πια και πάνε...
Το bird song με slide κιθάρες και φυσαρμόνικα σίγουρα θα παίζεται στα σαλουν κάποιας κιτρινισμένης από τον ήλιο πόλης της αμερικής..
Εξαιρετικός δίσκος με ποιότητες που δεν βρίσκεις σε φουριόζικά συγκροτήματα. Δίσκος που μέρα νύχτα κερδίζει τον ακροατή του όλο και περισσότερο.
Εντάξει, δεν είχα αμφιβολία ότι το live στο Αn θα μαζέψει κόσμο, όπως δεν είχα αμφιβολία ότι θα είναι τίγκα στην ενέργεια. Με το new moon θα απογειωθεί....
9,0Ας αρχίσουμε από τα απλά. Αμερικάνικος ήχος που έχει ξεφύγει από την παλαιότερη βιασύνη και έξαψη του συγκροτήματος και κινείται σε πιο φολκ μονοπάτια, δομημένα και ελεγχόμενα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια τους. Φλωρεύουν ωρέ τα παληκάρια όμως??
Δεν ξέρω αληθεια. Εγώ που γερνάω και γίνομαι όλο πιο συναισθηματικός (φαντάζομαι το έχει η ηλικία) ξαφνιάστηκα χαρούμενα όταν άκουσα το open the door και καπάκι το half angel half light...Ροκ των 22-20's, ροκ εν ρολλ των BRMC, και έναν αέρα αμερικάνικης υπαίθρου...χιλμπιλι κι έτσι μερικές φορές....
γίνονται mainstream μου είπε κάποιος και δεν με ένοιαζε να διαφωνίσω, αφού ακούγοντας το seed και το I saw her face ανακάλυψα πως ακόμα μπορούν και γράφονται μπαλάντες (με την σημασία της λέξεις που δίναμε το '90) που γαμάνε μάνες...
Ακολουθεί το high and lonesome. Ορχηστρικό κομμάτι που χαιρετά το μισό αγγελικό κομμάτι του δίσκου και υποδέχεται το μισό φωτεινό. Με το brass και το electric να αλλάζουν ταχύτατα το ρυθμό του δίσκου. Σβελτάδα και ιδρώτας και βρώμικες κιθάρες και βρώμικες κιθάρες. Το αίμα νερό δεν γίνεται ακόμα κι αν παρατηρείς πως οι 2 πρώτοι δίσκοι πέρασαν πια και πάνε...
Το bird song με slide κιθάρες και φυσαρμόνικα σίγουρα θα παίζεται στα σαλουν κάποιας κιτρινισμένης από τον ήλιο πόλης της αμερικής..
Εξαιρετικός δίσκος με ποιότητες που δεν βρίσκεις σε φουριόζικά συγκροτήματα. Δίσκος που μέρα νύχτα κερδίζει τον ακροατή του όλο και περισσότερο.
Εντάξει, δεν είχα αμφιβολία ότι το live στο Αn θα μαζέψει κόσμο, όπως δεν είχα αμφιβολία ότι θα είναι τίγκα στην ενέργεια. Με το new moon θα απογειωθεί....
Those will burn: The seeds, I saw her face, electric
Posts
No comments:
Post a Comment