Peter Hook (Joy Division) and The Light - Gagarin 205 - 06.12.13

Είναι λίγα πράγματα που μπορείς να κάνεις τελικά όταν έρχεσαι μπροστά στα παιδικά σου/εφηβικά/τωρινά σου κολλήματα.

Για αυτό και μαζευτήκαμε παρέα να κατηφορίσουμε προς την Λιοσίων για να ακούσουμε, τον κατά την άποψη μου, καλύτερο δίσκο EVER...

Δεν είχα πολλές προσδοκίες, κυρίως γιατί φοβόμουν την φωνή του Hookie..

Αρκετός κόσμος μέσα στο Gagarin αλλά όπως πρέπει για να μπορείς να κουνηθείς και να χορέψεις...

(κι αυτό φάνηκε χρήσιμο στη συνέχεια...)

Πρώτο μισάωρο θα το ζήλευε ο worker...αρκετό movement και εκπληκτικές ερμηνείες (ναι ναι ακόμα κι απο τον hookie...χαρίζουμε σήμερα..). Δίπλα μου η παρέα χόρευε απο την πρώτη νότα και το βρώμικο μπάσο του γιου του....
Η διαλογή των κομματιών τέτοια για να ετοιμαστείς για το closer.

παύση με το Temptation.

Και ενώ περιμέναμε με ανυπομονησία τα τύμπανα του Atrocity Exhibition για να βυθιστούμε στο σκοτεινό closer σκάει το incubation σε ηλεκτρίζει απο πάνω μέχρι κάτω...κάπου έρχεται το dead souls 

That keep calling me, 

They keep calling me, Keep on calling me, They keep calling me

...Ακολουθούν 1 ή 2 κομμάτια που τα έχασα και κάπου εκείς σταμάτησε ο χρόνος για 45-50 λεπτά...
Isolation, A means to an end, Heart and Soul, Eternal και Decades μας έστειλαν μακρυά...

Ανατριχίλα να ακούς, έστω κι όχι απο την φωνή του Curtis, στίχους που σε έχουν σημαδέψει ...

και είχαμε και encore, δύο...με κομμάτια όπως τα Transmission, she lost control, shadow play κα και κλείσιμο με το love will tear us apart...

Ανατριχίλα να ακούς, έστω κι όχι απο την φωνή του Curtis, στίχους που σε έχουν σημαδέψει ...
ιδρώτας και ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά έμειναν να με συντορφεύουν στην έξοδο...
ο hookie δεν είχε έρθει για μια αρπαχτή.
Έφερε έστω και έτσι, έστω και τώρα κομμάτια απο το μαντσεστερ των 80'ς. Έστω και για μένα, να τα φυλάω όταν ξανακούω το δίσκο στο σπίτι...έστω και για μένα που είχα φοβηθεί να τον δω στο synch...