Black Lips - Underneath the Rainbow

	Black Lips Underneath the Rainbow (Vice Records, 2014)

Σκορπίσαμε λίγο, έπεσε δουλειά, βάζω και τα προσωπικά και καταλήξαμε να γράφουμε μια στη χάση μια στη φέξη. Είναι η χρονιά (μαζί με την περσινή-μην επαναλαμβάνομαι) που νοιώθω να ξαναγυρίζω πίσω, ακούγοντας δίσκους που είχα αφήσει για χρόνια, ξανα και ξανα ψάχνοντας να βρω, πέρα από το "τι σκατά πάει στραβά και δεν βγαίνουν κομματάρες", έναν οικείο ήχο/στίχο να αποθέσω λίγο από την γαμημένη καθημερινότητα.
Όχι ότι δεν είναι καλή και ότι είμαι δυστυχισμένος και άλλες τέτοιες μαλακίες. Όχι. Απλά αναζητώ οικειότητα.
Έτσι φέτος λίγοι δίσκοι έχουν πέσει στην αντίληψη μου, και λιγότεροι αξιζαν προσοχής. Οι black lips, πέρα από απωθημένο μου (ναι ρε θα τους δω φέτο στο πλισκεν) έβγαζαν τη μια δισκάρα μετά την άλλη. Προσοχή στο ρήμα. Έβγαζαν. Μέχρι πρόπερσι. Από το 2005 μέχρι το 2011, έμενες με το στόμα ανοιχτό.
Και έρχεται το φετινό και η συνεργασία με τον έναν εκ των black keys για να τους στείλει πίσω.
Υπάρχουν και ωραίες στιγμές. Δεν λέω. Boys in the wood, Waiting, Drive By Buddy.
Ετσι για να σπάει η ανία..Ουτε τη βάση δεν περνάνε.
Συνολικά όμως η βαρεμάρα που διαπερνά το δίσκο μου χτυπάει στα νεύρα. Λείπουν οι έξυπνες συνθέσεις, η ένταση που υπήρχε παλιότερα. Ρε μέχρι και Οffspring μου θύμησαν κάπου (dorner party)...
Το περίεργο για όσους ακούνε garage είναι ότι αυτός ο δίσκος ακούγεται τρομερά οικείος. Είναι όμως τόσο βαρετός, που νοιώθεις ότι είναι στη δισκοθήκη σου χρόνια και ότι έχει να παίξει ακόμα περισσότερα.
Ελπίζοντας σε ένα δυνατό live, βάζω το δίσκο στο mute και ρίχνω κάτι από το μακρινό '79 για να στρώσω.

5.0

Those will burn: Boys in the wood, Waiting, Drive By Buddy