 | Spoon They want my soul (Loma Vista, 2014) |
Είναι τέτοια η αδυναμία μας να βρούμε κάποια αξιόλογη καινούργια κυκλοφορία για να γράψουμε που έχουμε αρχίσει να ψάχνουμε σε διάφορα περίεργα μέρη. Μόνο έτσι μπορώ να εξηγήσω το πως φτάνουμε στον καινούργιο δίσκο των Spoon. Πάει καιρός από τότε που άκουγα τα Kill the Moonlight και Ga Ga Ga Ga Ga (είναι 5? οκ). Για να είμαι ειλικρινής ούτε που θυμάμαι τι γίνεται ακριβώς εκεί μέσα, και κάνει πολύ ζέστη για να ψάξω να τα βρω και να τα ξανακούσω. Θυμάμαι όμως ότι έπαιζαν μία μουσική που θεωρητικά έχει πεθάνει. Rock δηλαδή. Όχι punk, όχι post punk, όχι post rock. Rock σκέτο. Άντε και λίγο rock 'n' roll στα κέφια τους, από αυτό των Stones. Μπάσο και ντραμς, κιθάρα με ριφς, βραχνή φωνή. Μελωδίες, γέφυρες, ρεφραίν. Το ότι το rock έχει πεθάνει δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν zombies. Που συνεχίζουν να παίζουν. Το κακό με τους Spoon βέβαια, και με όλους αυτούς της αντίστοιχης γενιάς, είναι ότι είναι πολύ μικροί για να μπορέσουν να μετατραπούν σε κάτι σαν μουσειακό είδος (βλέπε από Rolling Stones και AC/DC μέχρι U2, REM και James (χαχαχα, κυνικό χιούμορ, αλλά οι περισσότεροι Έλληνες – και μόνο αυτοί – δεν μπορούν να πιάσουν το αστείο – ring the beeeeells), και πολύ μεγάλοι για να πιάσουν το πνεύμα της εποχής.
Όλα τα παραπάνω λοιπόν δεν δημιουργούσαν και τις καλύτερες συνθήκες για να ξεκινήσω την ακρόαση του They Want My Soul. Την ξεκίνησα πάραυτα όμως. Και μπαίνει το Rent I Pay: Ντραμς, 1,2,3, σκάει και το ριφ, πρώτα στα αριστερά, μετά και από δεξιά, μέχρι εδώ θα μπορούσε να είναι και Def Leppard. “I've been loosing sleep, just nodding sleep...”. Όχι ρε, λέω, δεν είναι δυνατόν στο 2014 να τα ακούω αυτά σε καινούργιο δίσκο. Αλλά το πόδι ανεξαρτητοποιείται και αρχίζει να πιάνει τον ρυθμό. Οκ, όχι από την πρώτη ακρόαση, αλλά στην δεύτερη σίγουρα. Άσε που το πρώτο τραγούδι είναι και από τα πιο αδύναμα (αλλά ιδανικό για τέτοια παλιομοδίτικη εισαγωγή). Έχει μετά Rainy Taxi, Do you, Knock Knock Knock (είναι 3? οκ). Ρυθμός και μελωδία, βραχνάδα κτλ. Το τελευταίο μέχρι και σφύριγμα έχει. Αλλά αν μπορέσετε να μην κινηθείτε ρυθμικά μάλλον έχετε γεννηθεί μετά το 1990. Και They Want My Soul, I Just Don't Understand, Let Me Be Mine. Και ριφς από εδώ και από εκεί. Περνάνε από μπροστά σου οι Stones φυσικά, οι REM, οι Minus 5 (ναι ξέρω, λίγο άκυρη αναφορά), μέχρι και τους Soundgarden θα δεις αν προσπαθήσεις (αρκετά). “Will you call me your babe, will you hold in my hand, but the way that you hurt me, I just don't understand...” με το απαραίτητο πιανάκι να κάνει την εμφάνισή του. Και πάλι, αν δεν μπορείτε να φανταστείτε ήδη τον τρόπο με τον οποίο εκφέρονται αυτοί οι στίχοι, έχετε γεννηθεί μετά το 1990 (να το κάνω 86-87?).
Όπως είπα δεν θυμάμαι και ακριβώς τους παλιότερους δίσκους τους, αλλά νομίζω τόσο καλοί δεν ήταν. Οπότε δεν ξέρω αν μπορούν να μπουν στην κατηγορία ζόμπι. Αλλά δεν με νοιάζει και ιδιαίτερα. Προς το παρόν βρήκα κάτι να ακούω.
_
8.0Όλα τα παραπάνω λοιπόν δεν δημιουργούσαν και τις καλύτερες συνθήκες για να ξεκινήσω την ακρόαση του They Want My Soul. Την ξεκίνησα πάραυτα όμως. Και μπαίνει το Rent I Pay: Ντραμς, 1,2,3, σκάει και το ριφ, πρώτα στα αριστερά, μετά και από δεξιά, μέχρι εδώ θα μπορούσε να είναι και Def Leppard. “I've been loosing sleep, just nodding sleep...”. Όχι ρε, λέω, δεν είναι δυνατόν στο 2014 να τα ακούω αυτά σε καινούργιο δίσκο. Αλλά το πόδι ανεξαρτητοποιείται και αρχίζει να πιάνει τον ρυθμό. Οκ, όχι από την πρώτη ακρόαση, αλλά στην δεύτερη σίγουρα. Άσε που το πρώτο τραγούδι είναι και από τα πιο αδύναμα (αλλά ιδανικό για τέτοια παλιομοδίτικη εισαγωγή). Έχει μετά Rainy Taxi, Do you, Knock Knock Knock (είναι 3? οκ). Ρυθμός και μελωδία, βραχνάδα κτλ. Το τελευταίο μέχρι και σφύριγμα έχει. Αλλά αν μπορέσετε να μην κινηθείτε ρυθμικά μάλλον έχετε γεννηθεί μετά το 1990. Και They Want My Soul, I Just Don't Understand, Let Me Be Mine. Και ριφς από εδώ και από εκεί. Περνάνε από μπροστά σου οι Stones φυσικά, οι REM, οι Minus 5 (ναι ξέρω, λίγο άκυρη αναφορά), μέχρι και τους Soundgarden θα δεις αν προσπαθήσεις (αρκετά). “Will you call me your babe, will you hold in my hand, but the way that you hurt me, I just don't understand...” με το απαραίτητο πιανάκι να κάνει την εμφάνισή του. Και πάλι, αν δεν μπορείτε να φανταστείτε ήδη τον τρόπο με τον οποίο εκφέρονται αυτοί οι στίχοι, έχετε γεννηθεί μετά το 1990 (να το κάνω 86-87?).
Όπως είπα δεν θυμάμαι και ακριβώς τους παλιότερους δίσκους τους, αλλά νομίζω τόσο καλοί δεν ήταν. Οπότε δεν ξέρω αν μπορούν να μπουν στην κατηγορία ζόμπι. Αλλά δεν με νοιάζει και ιδιαίτερα. Προς το παρόν βρήκα κάτι να ακούω.
_
Those will burn: Knock knock knock, They want my soul, Let me be mine.
Posts
No comments:
Post a Comment