Νικόλας Άσιμος - Μια παράσταση (Rodeo Club)

Νικόλας Άσιμος Μια παράσταση (Ζωντανή Ηχογράφηση στο Rodeo Club 26.02.1986 (Lyra,2009)

H λύρα μας παρέδωσε ένα live δίσκο του Nικόλα 'Ασιμου με τίτλο "Mια παράσταση" από μια βραδυά του (26.02.86) στο Ροντέο.
Σκοπός του κειμένου αυτού δεν είναι η κριτιική του δίσκου, αλλά η όποια αποτίμηση της αξίας του σαν πηγή πληροφοριών για τον ΄Aσιμο γιατί πέρα απο τις φαινομενικές δυσκολίες μιας καταγγραφής και αποτύπωσης του Nικόλα σε ζωντανή εμφάνιση εδώ γίνεται,εν μέρη, κατανοήτος ο τρόπος που ο ίδιος αντιλαμβανόταν την μουσική και ειδικότερα την μουσική του. ΄Eνα ατελείωτο χάπενινγκ με κέντρο την μοναδικότητα της σκέψης του. Δεν μπορεί να ξεφύγει από τον ευατό που έχει χαρίσει στον ευατό του και έτσι ενώ τα κομμάτια ακούγονται αρκετά πιστικά(σε σχέση με τις "πρωτότυπες" εκτελέσεις) καταφέρνει να ανακατέψει τους στίχους του με την πρόζα, να τους ανταλάξει με καινούργιους και στο τέλος να δημιουργήσει ένα καλά οργανωμένο χάος που σκοπό έχει να περάσει-να κοινωνικοποιήσει τις ιδέες του. Στήνει μια παράσταση -φαντάζομαι σαν αυτές που έστηνε και στο δρόμο-(βλ. Eίμαστε τρομοκράτες) και μας ρουφάει μέσα για τα καλά. Δεν είναι τρελός όπως θέλει να μας πείσει ο ίδιος (κάνει μια προσπάθεια στην εξήγηση του εσυ ξεφούσκωνες τα λάστιχα σε γράψαν στα κατάστιχα των τεντιμποιστων), ονειροπόλος είναι, καλά κρυμμένος μέσα του. Είναι αυτό που δεν έχει ενδόσει, όπως λέει και ο ίδιος.
Προσωπικά θεωρώ ένα μεγάλο λάθος της παραγωγής το τριμάρισμα στις πρόζες-μονόλογους-διάλογους. Μέσα από αυτές παρουσιάζεται ο ΄Aσιμος ξεγυμνωμένος, αληθινός: Καταννοεί την ύπαρξή του και υπάρχει εκεί γιατί βρίσκει τον ευατό του να κάνει πράγματα της πραγματικότητας. Άκουστε πχ. την Διεθνή ή το Κλάστε ελευθέρως, τις πρόζες στο δευτερο δίσκο που φαντάζουν απείραχτες χρονικά.
H αλήθεια είναι πως θα προτιμούσα μια πιο ισορροπημένη σχέση μεταξύ τραγουδιών και πρόζας ώστε να ακούσουμε και στοιχεία τα οποία δεν υπάρχουν στους δίσκους του. Για όσους από εμάς κάποια στιγμή ο ΄Aσιμος βρέθηκε να παίζει στο κασσετόφωνο, το διπλό αυτό δισκάκι δεν προσθέτει -κατά τη ταπεινή μου άποψη- πολλά στο μουσικό κομμάτι, αν και οι εκτελέσεις 4-5 κομματιών (Oυλαλούμ, Πανηγύρι, Ο εξερευνητής) είναι απίστευτες. Oμως παρουσιάζει κομμάτια από την "καλλιτεχνικότητα" του Nικόλα. Σπασμωδικά μεν αληθινά και άκρως ενημερωτικά αν έχει όρεξη κανείς να διαβάσει πίσω από τα λόγια και τις νότες (Ακούστε το Πανηγύρι με τους στίχους του Live).