Ceres I Don’t Want To Be Anywhere But Here (Hobbledehoy, 2014) |
Άντε τώρα να ξεκινήσεις με καλά λόγια για μια μπάντα από την αυστραλία, η οποία παίζει κάτι σαν φλωρό emo και indie rock.
Και η αλήθεια είναι ότι πρέπει. Γιατί ο δίσκος ακούγεται ακούραστα από το πρώτο δευτερόλεπτο. Wait όμως. Να τα πάρουμε λίγο από την αρχη αρχή.
Τι βγάζεις αμα ενώσεις μια emo μπάντα με τους killers? ναι ναι ναι, τους ceres. Κολεγιακού τύπου μουσική (για νιάτα δηλαδής) η οποία έχει ρυθμό, εξυπνάδα και όλα τα κλισέ μιας καλής αμερικάνικης μπαντας που μπορεί και να γίνει το επομενο big thing..μπορεί? μπορεί κι ας μην είναι αμερικάνικη, κι ας είναι αυστραλέζικη. Εδώ έκανε καριέρα η fosters (η μπύρα έτσι;) την οποία και για να πλύνεις το αμάξι το σκέφτεσαι.
Εδώ δεν είναι έτσι. Η μουσική είναι καλή, και μακάρι να ήμουν στα 14 να πήγαινα σχολείο και να άκουγα στο repeat αυτή τη μπάντα. Το middle names, το i feel fine, i feel sick, το three times. Δυνατά φωνητικά, και μια (ναι ναι θα το πω) rock διάθεση από τα τέσσερα παληκάρια για να φτιάξουν κάτι δυνατό, χαρούμενο και indie..
Πόσα κλισέ χώρεσα στο κείμενο; Άλλα τόσα έχει ο δίσκος κι όμως αντίθετα από το γραπτό, πετάει νεράκι και ακούγεται μια χαρά τώρα που υποτίθεται ότι ανοίγει ο καιρός και τα κάμπριο βγαίνουν στους δρόμους.
Διότι τι χρειάζεται ένα καλό κάμπριο σήμερα αγαπητοί μου? Μια καλή γκόμενα με τα δερμάτινα της στο κάθισμα του συνοδηγού και 5 ακόρντα με μια γκαρίδα στα ηχεία..
όχι;
όχι αλλά ποιος δίνει σημασία;
_
7.5Και η αλήθεια είναι ότι πρέπει. Γιατί ο δίσκος ακούγεται ακούραστα από το πρώτο δευτερόλεπτο. Wait όμως. Να τα πάρουμε λίγο από την αρχη αρχή.
Τι βγάζεις αμα ενώσεις μια emo μπάντα με τους killers? ναι ναι ναι, τους ceres. Κολεγιακού τύπου μουσική (για νιάτα δηλαδής) η οποία έχει ρυθμό, εξυπνάδα και όλα τα κλισέ μιας καλής αμερικάνικης μπαντας που μπορεί και να γίνει το επομενο big thing..μπορεί? μπορεί κι ας μην είναι αμερικάνικη, κι ας είναι αυστραλέζικη. Εδώ έκανε καριέρα η fosters (η μπύρα έτσι;) την οποία και για να πλύνεις το αμάξι το σκέφτεσαι.
Εδώ δεν είναι έτσι. Η μουσική είναι καλή, και μακάρι να ήμουν στα 14 να πήγαινα σχολείο και να άκουγα στο repeat αυτή τη μπάντα. Το middle names, το i feel fine, i feel sick, το three times. Δυνατά φωνητικά, και μια (ναι ναι θα το πω) rock διάθεση από τα τέσσερα παληκάρια για να φτιάξουν κάτι δυνατό, χαρούμενο και indie..
Πόσα κλισέ χώρεσα στο κείμενο; Άλλα τόσα έχει ο δίσκος κι όμως αντίθετα από το γραπτό, πετάει νεράκι και ακούγεται μια χαρά τώρα που υποτίθεται ότι ανοίγει ο καιρός και τα κάμπριο βγαίνουν στους δρόμους.
Διότι τι χρειάζεται ένα καλό κάμπριο σήμερα αγαπητοί μου? Μια καλή γκόμενα με τα δερμάτινα της στο κάθισμα του συνοδηγού και 5 ακόρντα με μια γκαρίδα στα ηχεία..
όχι;
όχι αλλά ποιος δίνει σημασία;
_
Those will burn: Middle names, I feel fine I feel sick, Three times.
εμένα εκεί στο κάμπριο με τη γκόμενα με έπεισες. πλέον μου λείπει ένα κάμπριο και μια γκόμενα για να ζήσω τη σκηνή.
ReplyDelete