Brakes - Touchdown

Brakes Touchdown (FatCat,2009)

O μασονικός και διεφθαρμένος κόσμος στον οποίο επιζεί μόνο η αληθινή αγάπη (don’t take me to space). Η μετενσάρκωση και η ιδέα της ανακύκλωσης τη ψυχής (eternal return). Τα μυστήρια που κανείς δε γνωρίζει αλλά όλοι θέλουν να μάθουν (ancient mysteries). Η πρo τετελεσμένη-επικείμενη καταστροφή (hey hey). Η συντροφική αγάπη που κρατάει για πάντα (oh forever). Ιδού μερικά από τα θέματα που καταπιάνονται οι Brakes (υπάρχουν και οι αμερικάνοι The Brakes, προσοχή μη τους μπερδέψετε ok?) στο τρίτο και καλύτερο τους δίσκο.
Δεν έχουν όμως σκοπό να σε προβληματίσουν και αυτό φαίνεται από το τρόπο που παρουσιάζουν τις σκέψεις τους και τα συμπεράσματα τους για τη ζωή. Συμπεράσματα που άλλοτε αποδεικνύονται δυσβάσταχτα, άλλοτε αποκαρδιωτικά αλλά στημένα δίχως μιζέρια και κατάθλιψη, αντιθέτως το Touchdown είναι από τους δίσκους που θα χαρακτήριζες «χαρούμενο» και παρόλο που το έμψυχο δυναμικό του είναι αποκλειστικά βρετανικό, ο ήχος και η διάθεση του είναι 100% αμερικανικός.
Η τετράδα από Brighton ανήκει στη σπάνια κατηγόρια αγγλικών συγκροτημάτων που προσπαθούν να μοιάσουν στα αμερικάνικα. Κάποια country περάσματα και κάτι σαν οι weezer να προσπαθούν να σμίξουν αρμονικά με τους Decemberists υπό το βλέμμα του Black Francis των Pixies (και με μια ιδέα απο Smiths να πλανάται στον αέρα). Για όσους βρίσκουν αυτούς τους υποτίθεται κατατοπιστικούς ως προς τον ήχο παραλληλισμούς, χαζούς και ανούσιους μπορούν να αρκεστούν στο χαρακτηρισμό της wikipedia που τους προσδίδει τον ορο indie, folk punk.
To Touchdown στηρίζεται αρκετά στην ερμηνευτική δεινότητα του frontman των Brakes, Eamon Hamilton (πρώην μέλος των British sea power στα keyboards) ο οποίος εξελίσσεται σε καταπληκτικό storyteller. Δεν έχουμε βέβαια να κάνουμε και με το νέο Morrissey η με τη νέα υπερ-μπαντα, αλλά αν αναλογιστούμε ότι οι Brakes θίγουν κάποιες πρώτο-μετά-εφηβικές ανησυχίες (“all I grew was disillusioned and a little bit older”(two shocks)) τότε έχουμε να κάνουμε με το γκρουπ που θα ήθελα να ακούει μανιωδώς το δεκαοκτάχρονο αδερφάκι μου και ενίοτε και εγώ.
Ένας μοντέρνος ροκ δίσκος με λόγο ύπαρξης.

7.0

Those will burn: two shocks, worry about it later, ancient mysteries