one will burn

The Horrors Primary Colours (XL Recordings,2009)

Το εισαγωγικό “mirror's image” ξεκινάει ακριβώς όπως το “a new career in a new town” του Bowie. Έτσι και οι Horrors θα λέγαμε ότι ξεκινούν a new career in a new era. Αφήνουν πίσω το zombie garage του εξαιρετικού τους ντεμπούτου strange house, κλείνουν στο σεντούκι τις δρακουλιάρικες ενδυμασίες και επιστρέφουν με πιο “νέο κυματιστές” διαθέσεις. προσθήκη αιθέριων πλήκτρων, θορυβώδη τείχη ήχου, kraut rock ασκήσεις (αφού μπορούν οι Fujiyia,γιατί όχι αυτοί;) , λιγότερη οργή, μπόλικο α-λα Loveless reverb, αλλά πάντα πιστοί στον gothic rock ήχο.

Στο Primary colours οι Horrors προσθέτουν στο μαύρο χρώμα του προκατόχου του αποχρώσεις του γκρι. Η “love me or hate me” ευέξαπτη κακοφωνία του Faris Badwan καταλαγιάζει, οι οργισμένες ερμηνείες του “sheena is a parasite” και του “count in fives” αποτελούν παρελθόν και δίνουν τη θέση τους στη μελαγχολία του “who can say”, στις αχτίδες αισιοδοξίας που ξεπροβάλλουν στο “three decades” και στο νοσταλγικό “do you remember”,στην απόγνωση του “new ice age” που πλησιάζει περισσότερο το feeling του strange house και με το “sea within a sea” να κλείνει το άλμπουμ με τον ηλεκτρονικό τρόπο που το άνοιξε το “mirror's image”. Τα δαιμόνια εξαγνίζονται από το αγγελικό άγγιγμα του Geoff Barrow, των Portishead, στη κονσόλα, ενώ στη παραγωγή συμπράττει για πρώτη φορά στη καριέρα του ο θρυλικός σκηνοθέτης Chris Cunningham.

Όσο εύκολα κι αν μπορέσει κάποιος να εντοπίσει τις επιρροές από τις dark wave μπάντες των 80's, τους Joy division και φυσικά τους My bloody valentine, τόσο δύσκολα θα χαρακτηρίσει το αποτέλεσμα του primary colours προϊόν αντιγραφής. Πρώτον γιατί είναι ένας μεταβατικός δίσκος για τη μπάντα. Η μεταμόρφωση των Horrors δεν έχει συντελεστεί εξ ολοκλήρου. Δεύτερον και σημαντικότερον γιατί περιεχέι τραγούδια με καταραμένη γοητεία ικανά να σε φορτίσουν συναισθηματικά και κάποιες φορές να σε καθηλώσουν. Η δεύτερη δισκογραφική απόπειρα των μαυροφορεμένων πιτσιρικάδων σε συνεπαίρνει. Μια απλή αντιγραφή δεν θα καταφέρει να σε συνεπάρει, καταλαβαίνεις ότι κάτι δε πάει καλά.

Από την άλλη η καχύποπτη πλευρά μου, μου λέει πως τα κίνητρα της δημιουργίας του άλμπουμ αυτού, δεν είναι και τόσο αγνά. Τι εννοώ: Τρία χρονιά πριν, οι Horrors, παρέδωσαν σαφώς ένα πολύ καλό ντεμπούτο, φτιάχνοντας παράλληλα ένα καρικατουρίστικο ίματζ για τους ιδίους. Όταν κατάλαβαν ότι δε πιάνει αυτό το στυλάκι (χαμηλές θέσεις στα charts, ελάχιστα εξωφυλλα κλπ) αποφασίζουν να το αλλάξουν και επωφελούμενοι από την επιστροφή των bloody valentine και από τη νέα shoegaze τάση, υπό τις οδηγίες του παραγωγού τους, κατευθύνονται προς τα εκεί. Στο τέλος όμως οφείλεις και πάλι να τους παραδεχτείς, γιατί αν και περιδιαβαίνουν άγνωστα σε εκείνους ηχητικά χωράφια, το κάνουν καλά και δείχνουν να το κατέχουν το άθλημα και έπειτα ...είναι αυτές οι διαολεμένες συνθέσεις που σε πείθουν.

8.2

Those will burn:three decades, who can say, primary colours, sea within a sea