Grizzly Bear – Veckatimest

Grizzly Bear Veckatimest (Warp, 2009)

Απ’ ό,τι φαίνεται διανύουμε μία περίοδο αντεπίθεσης του αμερικάνικου indie rock! Δεν έφτανε ο υπέροχος νέος δίσκος των Wilco, έρχεται και το Veckatimest των Grizzly Bear να μας αποτελειώσει. Άντε να βγάλουν και οι Modest Mouse καλό δίσκο να τριτώσει! (χλωμό…)
Στο θέμα μας λοιπόν: τι εστί Veckatimest; Πριν προσπαθήσουμε να απαντήσουμε ας πάμε κάτι λιγότερο από τρία χρόνια πίσω, όταν οι Grizzly Bear κυκλοφόρησαν το Yellow House. Ήταν από εκείνους τους δίσκους για τους οποίους νοιώθεις ότι το συγκρότημα καταβάλει τεράστια προσπάθεια, έχει σκοτωθεί στη δουλειά, και τελικά υπερβαίνει τον εαυτό του. Συνήθως τέτοιοι δίσκοι δεν επαναλαμβάνονται. Πόσο μάλλον με τον αμέσως επόμενο δίσκο. Έλα όμως που για τους Grizzly Bear το μόνο που φαίνεται να έχει σημασία είναι το να υπερβαίνουν τον εαυτό τους! Είναι σχεδόν τρομακτική η φιλοδοξία που επιδεικνύουν με αυτή τους τη δουλειά. Σαν να θέλουν να κάνουν τα πάντα: πολύπλοκες ενορχηστρώσεις, chamber pop, αλλεπάλληλα layers φωνητικών, jazz περάσματα, αναλογικά όργανα, ηλεκτρονικοί ήχοι, πολυεπίπεδη παραγωγή… και ό,τι άλλο σκεφτείτε! Προσθέστε τώρα ότι όλα τα κομμάτια του δίσκου κινούνται σε χαμηλές έως πολύ χαμηλές ταχύτητες και πείτε μου τι πιθανότητες έχουμε να ακούσουμε μία παταγώδη αποτυχία; Σωστά, τεράστιες. Φευ! Οι τέσσερις κύριοι από το Brooklyn τα κάνουν όλα στην εντέλεια, και μάλιστα τα συνταιριάζουν μεταξύ τους κάνοντάς τα να φαίνονται ό,τι πιο φυσιολογικό και απλό στον κόσμο.
Με άλλα λόγια, το Veckatimest είναι υπέροχο! Από εκείνους του δίσκους που θα συνεχίσουμε να ακούμε για πολλά, πάρα πολλά χρόνια, χωρίς κανένα ίχνος κορεσμού. Και η αιτία; Ξεχάστε έννοιες όπως ταλέντο, έμπνευση και διάφορα άλλα τέτοιου τύπου δικαιολογητικά. Πίσω από το Veckatimest κρύβεται απλώς απίστευτη δουλειά. Δεν τολμώ να σκεφτώ πόσες ώρες έχουν αφιερώσει οι Grizzly Bear σε αυτή τους την προσπάθεια. Όσες χρειάζονται για να μπορέσουν να επεξεργαστούν την κάθε λεπτομέρεια, να μελετήσουν την κάθε νότα και τον κάθε ήχο και όλες τις πιθανές εκδοχές τους, και μετά άλλες τόσες ώρες ώστε να ξεπεράσουν τη φάση όπου ασχολούνται επι μέρους με το κάθε στοιχείο για να μπορέσουν να δουν την συνολική εικόνα και δώσουν κάτι που δεν θα ακούγεται αποστειρωμένο ή εξεζητημένο, αλλά θα μοιάζει σαν το πιο απλό και φυσιολογικό πράγμα που θα μπορούσαν να κάνουν. Δεν είναι βέβαια.

9.0

Those will burn: Two weeks, All we ask, While you wait for the others