Saturday, February 27, 2010

Larry Gus - Stitches

Larry Gus

Stitches

(Cast-A-Blast, 2009)


Διάβαζα πριν κάμποσο καιρό ένα ποστ του Λάρυγγα στο μπλογκ του, όπου έλεγε ότι αυτός και το ταλέντο δεν πρόκειται να βρεθούν ποτέ στο ίδιο δωμάτιο. Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω κανένα πρόβλημα να συμφωνήσω μαζί του. Πολύ πιθανά να μην έχει ταλέντο. Το θέμα όμως είναι, τι να το κάνει το ταλέντο? Πραγματικά πιστεύω ότι έννοιες όπως ταλέντο, έμπνευση κτλ χρησιμοποιούνται απλά ως άλλοθι για να δικαιολογήσουν την έλλειψη συστηματικής προσπάθειας, επιμονής και ‘δοσίματος’ στην δημιουργική διαδικασία. Το αντίθετο δηλαδή με αυτό που συμβαίνει στο stitches. Τα 36 κομμάτια / ιντερλούδια που το συγκροτούν φαίνεται ότι έχουν δουλευτεί, ξαναδουλευτεί, και μετά ξαναδουλευτεί μέχρι να φτάσουν στη μορφή που μας τα παραδίδει. Σίγουρα αν ψάξεις για επιρροές θα βρεις πολλές: από το hip hip, τον J Dilla και τα ντόνατς του, μέχρι τους animal collective (σε σημεία μέχρι και τους when του The Lobster Boys μου θύμισε – το ξέρω, τώρα προβάλω τα δικά μου κολλήματα…). Αλλά οι επιρροές μπορεί να φαίνονται, οι ήχοι όμως που βγαίνουν είναι δικοί του. Για να επανέλθω στα προηγούμενα, τα ταλέντα αντιγράφουν, οι υπομονετικοί δημιουργοί αφομοιώνουν και επαναδιαπραγματεύονται. Μέσα από τα δεκάδες samples και τους ήχους βγαίνει απλά (για εμάς που το ακούμε, φαντάζομαι όχι τόσο απλά για εκείνον που το φτιάχνει) όμορφη μουσική. Δεν ξέρω πως αλλιώς να το περιγράψω. Και ρε γαμώτο, είναι πολύ ωραίο να βλέπεις ότι άνθρωποι που βρίσκονται κάπου κοντά σου καταφέρνουν να δημιουργήσουν κάτι τόσο όμορφο μέσα στη μιζέρια που επικρατεί. Σου δίνει μια κάποια ώθηση να συνεχίσεις…

9.0

3 comments:

  1. Είναι λίγες οι φορές που διαφωνώ τόσο ριζικά. Σε 2 σημεία κυρίως:
    1. Τα ταλέντα δεν αντιγράφουν δημιουργούν (έχοντας αφομοιώσει ερεθίσματα).- Υπάρχουν δημιουργοί που έχουν ταλέντο και άλλοι που δεν έχουν...Νομίζω ότι το stiches έγινε δισκάρα κι όχι ένας καλός δίσκος επειδή πλασαρίστηκε πολύ καλά από διάφορους-εκτός λάρυγγα- (σαν το μεριγουεδερ ένα πράμα...)

    2. Ο δίσκος δεν είναι κακός προς Θεού. Σκέφτομαι όμως πόσο διαφορετικά θα μιλάγαμε όλοι αν δεν ήταν εγχώριας παραγωγής...σαν ένα δίσκο της σειράς και ούτε καν μπουκιά από το ντονατ δεν θα δαγκώναμε.
    Παίρνω το θάρρος να γράψω διότι μου δίνεις μια σούπερ ευκαιρία να πω τις σκέψεις μου για τον δίσκο γιατί από τότε που έβαλα το cd (πήγα και το αγόρασα μόλις βγήκε) δεν μπορώ να αποφασίσω τι σκατά δίσκος είναι. Τον γνωρίζω εξ όψεως από Βόλο και τον είχα δει σε κάποια λάηβ εκεί αλλά με μπάσο και τύμπανα...ίσως να έχω επηρεαστεί κι από εκεί...δεν ξέρω. Ξαναλέω πως ο δίσκος δεν είναι κακός.


    Αλλά άλλοτε θυμίζει λάουντζ καφετέριας και άλλοτε γίνεται γαμηστερός...Με την καφετέρια να κερδίζει στα σημεία.

    Αυτό που ξέρω είναι πως ο ντόρος που γίνεται για ένα δίσκο δημιουργεί προσδοκίες και είναι πολύ άσχημο το αποτέλεσμα να μην τις δικαιώνει...

    ReplyDelete
  2. ρε george, give it a second chance!
    αυτό με το ταλέντο, ήταν λίγο αφοριστικό, αλλά το πιστεύω. δεν νομίζω ότι τα ωραία πράγματα έρχονται λόγω κάποιου 'χαρίσματος' αλλά μέσα από την πολύ και συστηματική δουλειά, και την αγάπη για αυτό που κάνεις. και μου φαίνεται ότι αυτός ο δίσκος έχει πολύ δουλειά και αγάπη από πίσω του. Τώρα για το πλασάρισμα που λες, εγώ, ίσως επειδή είμαι εκτός αθήνας δεν το πολυ-έπιασα (εκτός κι αν εννοείς τον ιωσιφήδη, αυτός μου τον πλάσαρε ;-)) αλλά δυστυχώς για να μπορέσει να στηθεί μία σκηνή μάλλον πρέπει να υπάρχει και μία τέτοια τρεντοκατάσταση, που και εμένα συνήθως μου τη δίνει... Από την άλλη, ο δίσκος είναι χαρούμενος και αντι-μίζερος, οπότε περίμενα ότι ειδικά εσένα θα σου άρεσε!!!
    Και αυτό με το εγχώρια παραγωγής, δεν είναι έτσι ρε συ... προσωπικά δεν υπάρχει περίπτωση να κάτσω να ακούσω ένα δίσκο επειδή είναι ελληνικός. Αλλά τώρα τελευταία, με τους φανταστικούς ήχους, τον blend και τώρα τον Larry Gus βγήκαν μαζεμένα τρεις δίσκοι ελληνικής προέλευσης που στέκονται από μόνοι τους...

    ReplyDelete
  3. Δεν πήγαινε για σένα αυτό με την εγχώρια μουσική ρε συ... Πήρα από σένα αφορμή για να γράψω τις σκέψεις μου.

    Για όλα φταίει ο Ιωσηφίδης όμως...χεχε!!!

    Καλός δίσκος αλλά μέχρι εκεί. Εσύ είσαι έξω από αθήνα αλλά αν κάνεις μια βόλτα στα in blogs θα δεις ότι ίσως μιλάμε για τον δίσκο του αιώνα. Θα μου πεις και στον boy δεν υπάρχει τρεντ??Ναι θα σου πω και έχεις δίκιο. Δεν ξέρω. άκουσα τον δίσκο 500 φορές, τον πήρα ακόμα και μέσα στο αμάξι αλλά δδεν...

    Το ωραίο αρθράκι σου δεν ήταν παρά αφορμή για τις σκέψεις μου. Σου είχα στείλει και μεήλ που σου έλεγα ότι δεν με πήγαινε ο δίσκος....

    Μάλλον το λάθος είμαι εγώ...όπως και για τους χοτ τσιπσ αλλά και για τους ανιμαλ...χεεχεχε...κουφός σου λεώωωωω!!!!

    ReplyDelete