...And The World Laughs With You VS Idioteque

Θυμάστε μία σκηνή από το Amadeus (το έργο για τη ζωή του Mozart) όπου ο Mozart πηγαίνει για ακρόαση με τον αυτοκράτορα? Ο αυτοκράτορας κάθετε στο πιάνο και παίζει μία σύνθεση που έχει γράψει ο Salieri (ο αντίζηλος του Mozart και παρών στη συνάντηση) με σκοπό να εντυπωσιάσει τον Mozart. Ο Mozart λοιπόν ακούει μία φορά το κομμάτι, κάθετε στο πιάνο και αφού το ξαναπαίζει εξ΄ακοής, αρχίζει να το διανθίζει μεταμορφώνοντάς το σε κάτι σαφώς πιο ‘εκλεπτυσμένο’ και δουλεμένο. Αυτή η σκηνή ήταν το πρώτο πράγμα μου ήρθε στο μυαλό όταν άκουσα το ...And the World Laughs with You από το cosmogramma, στο οποίο συμμετέχει ο Thom York. Φαντάζομαι τον Θωμά στο studio να ‘παίζει’ το idioteque ενώ περιμένει τον FlyLo, με σκοπό να δήξει στο αγαπημένο παιδί της Warp ότι κάτι ξέρει και αυτός από IDM. O FlyLo έρχεται, ακούει, και κάθεται αυτός στο… laptop και αρχίζει να παίζει το Idioteque το οποίο βέβαια σταδιακά το μεταμορφώνει στο ...And the World Laughs with You, με την τελείως περιττή φωνή του Thom κάπου εκεί στο τέλος. Αυτοκράτορα μάλλον δεν έχει αυτή η παραλλαγή. Και στην πραγματικότητα ο Thom και ο FlyLo είναι ‘φιλαράκια’, δεν είναι αντίζηλοι. Απλά η σύγκριση είναι αναπόφευκτη, και κάνει το κατά τ’ άλλα αγαπημένο idioteque να φαίνεται τόσο λίγο. Προφανώς βέβαια, τα δύο κομμάτια έχουν τελείως διαφορετικό σκοπό και στόχο. Το ένα ήταν η μαζικοποίηση και εκλαΐκευση μίας μουσικής κατεύθυνσης που έβγαινε σιγά σιγά από το underground. Το άλλο είναι ένα ταξίδι σε καινούργια μέρη, που όμως παίζει με το παρελθόν. Και η χρήση φωνητικών σε δύο συνθέσεις είναι το μόνο πράγμα που θα μπορούσε ίσως να λείπει από το Cosmogramma.