The Boy - Ηλιοθεραπεία / Μαύρο Αίμα

The Boy Ηλιοθεραπεία / Μαύρο Αίμα (Inner Ear, 2011)

Έχουν περάσει 2.5 μήνες περίπου από την κυκλοφορία του Ηλιοθεραπεία / Μαύρο Αίμα. Είπα λοιπόν μετά από άπειρες και ως επί το πλείστο συνεχείς ακροάσεις να κάτσω να γράψω - ψύχραιμα πλέον, μακριά από αρχικούς ενθουσιασμούς. Κατ' αρχήν λοιπόν, το βιβλίο και το cd θα μπορούσε να τα δει κανείς και σαν ανεξάρτητες δουλειές· όχι επειδή δεν έχει σχέση το ένα με το άλλο, αλλά γιατί μπορεί το καθένα να σταθεί από μόνο του (το cd λίγο καλύτερα από το βιβλίο). Αλλά η συνύπαρξή τους δίνει μία συνολικότερη εικόνα. Ειδικότερα για εμένα το Μαύρο Αίμα λειτούργησε κατά μία έννοια ως μια οπτική γωνία από την οποία μπορώ να κατανοήσω την ηλιοθεραπεία με έναν (λίγο πιο) συγκεκριμένο τρόπο. Συνιστώ λοιπόν, να αγοράσετε όλο το bundle (φαντάζομαι ότι βιβλίο δεν υπάρχει online).
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Και επειδή η εμπειρία ακρόασης ή ανάγνωσης του The Boy είναι νομίζω πάντα πολύ προσωπική, θα μιλήσω κι εγώ για τη δική μου προσωπική ακρόαση/ανάγνωση. Το Μαύρο Αίμα λοιπόν, με γύρισε πίσω πολλά χρόνια, όταν σε (σχετικά) τρυφερή ηλικία ψαχούλευα στο υπόγειο του σπιτιού μας μέσα σε κούτες διάφορα περιοδικά και βιβλία του πατέρα μου (ναι, έχει και ψυχαναλυτικές προεκτάσεις το κείμενο). Εκεί κάπου λοιπόν ανακάλυψα και κάποια από τα πρώτα τεύχη της Ανοικτής Πόλης (αυτής για τα περάσματα που δεν βρέθηκαν ποτέ). Δεν ξέρω πόσα καταλάβαινα από αυτά που διάβαζα τότε, αλλά το σίγουρο είναι ότι το Μαύρο Αίμα μου μοιάζει σαν να βγήκε κατευθείαν μέσα από τις σελίδες του underground τύπου των αρχών των '80s - θα μπορούσε να είναι ένα από τα διηγήματα που βρίσκονταν εκεί. Οπότε, η οικειοποίηση του υλικού (του The Boy) έγινε άμεσα και εύκολα - οι συσχετισμοί μπορεί να είναι μόνο δικοί μου προφανώς, αλλά δεν έχει και μεγάλη σημασία αυτό, το να νοιώσεις οικεία ως προς κάτι είναι σημαντικό βήμα στην προσπάθεια να μπορέσεις να το καταλάβεις και να το αφομοιώσεις. Το Μαύρο αίμα λοιπόν περιγράφει τις περιπέτειες της Σιωπηλής, μίας κοπέλας που μου φαίνεται αρκετά συμπαθητική, παρόλο που κύρια ασχολία της είναι να 'βασανίζει' γόνους πλούσιων οικογενειών των βορείων προαστίων και στη συνέχεια να δημοσιοποιεί τα ντοκουμέντα στο περιοδικό που εκδίδει (οπότε, η παραπάνω σύνδεση με τον underground τύπο ίσως να μην είναι μόνο δικό μου θέμα τελικά...). Η Σιωπηλή αποτελεί και την πιο άμεση σύνδεση με τα το cd. Το ομώνυμο κομμάτι που βρίσκεται στη μέση του δίσκου, είναι μάλλον και το πιο κομβικό, τόσο εννοιολογικά, όσο και μουσικά. Οπότε φτάνουμε και στη μουσική (όχι ότι εξαντλήσαμε το κείμενο, αλλά μάλλον περισσότερο κάποιους δικούς μου συνειρμούς γράφω εδώ). Ο στίχος μπορεί να παραμένει ελληνικός, αλλά η μουσική έχει αρκετά λιγότερες αναφορές από το κουστουμάκι στους έλληνες 'κλασσικούς' (χεχε). Το 'διάλειμμα για ανάγνωση' και το 'παγωμένο' για παράδειγμα μου θυμίζει με έναν περίεργο τρόπο... Savatage. Ίσως να είναι απλά το πιάνο, ίσως πάλι απλά κάνω συνεχείς αναγωγές στο δικό μου παρελθόν. Το πιάνο πάντως, κυριαρχεί παντού, όλος ο δίσκος είναι βασισμένος πάνω του, πολλές φορές στα όριά του - κυρίως τα κάτω όρια.
Αλλά επειδή αυτά που γράφω είναι μάλλον πολύ αποσπασματικά, ας τα πω πιο απλά: δυσκολεύομαι να περιγράψω το δίσκο στο σύνολό του, γιατί είναι ό,τι πιο όμορφο έχω ακούσει εδώ και πολύ, πολύ, πολύ καιρό. Ναι, καλύτερο από τα δύο προηγούμενα του The Boy, και επί της ουσίας καλύτερο από ο,τιδήποτε μπορώ να σκεφτώ αυτή τη στιγμή. Πάρτε για παράδειγμα το 'άνθρωπος': έχοντας ξεπεράσει κατά πολύ τις 100 ακροάσεις, συνεχίζει να μου προκαλεί την ίδια έκπληξη, ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί με τόσο απλό τρόπο να δημιουργεί κάτι τόσο συγκλονιστικό. Επίσης, και αυτό που θα γράψω μου ακούγεται και εμένα παράδοξο, ο δίσκος είναι χαρούμενος, γεμάτος φως και ήλιο. Τουλάχιστον αυτό εισπράττω εγώ παρ' όλους τους δυσοίωνους ήχους/στίχους/εικόνες. Αντικειμενικά, ο στίχος για παράδειγμα "φασιστράκια, θα σας κόψω με ξυράφι το χαμόγελο" σίγουρα δεν είναι ο ορισμός της χαράς, αλλά εγώ δεν μπορώ παρά να χαμογελάω σαν χαζός κάθε φορά που τον ακούω. Όπως και το "κανένας δεν διασκέδασε με τη μουσική μου", εμένα με διασκεδάζει απίστευτα... Συνοψίζοντας: Προσευχηθείτε για την Σιωπηλή, και να είστε σίγουροι, θα προσευχύσει και αυτή για σας.

10

Those will burn: Άνθρωπος, Σιωπηλή, Ξαπλώστρες Φέρετρα.