Girls - Father, Son, Holy Ghost

Girls Father, Son, Holy Ghost (True Panther Sounds, 2011)

Όταν αρχίσει να στριφογυρίζει ο δίσκος είναι σχεδόν σίγουρο πως ο καθένας μας νοιώθει μια οικειότητα...τον έχεις ξανακούσει κάπου το δίσκο...ο worker πρόλαβε να "δηλητηριάσει" αυτή την χαρά μου, παρουσιάζοντας ένα από τα αγαπημένα τραγούδια του δίσκου να είναι παρόμοιο με κάποιο...oh!darlin από κάποιους beatles...φακ μη, και ποίοι είναι αυτοί είπα..και ξαναέβαλα το δίσκο από την αρχή..Σαν η αγία τριάδα για τους girls να είναι οι στίβες των δίσκων (φαδερ), τα αποκόμματα από τις συναυλίες (σαν) και όλες οι γκόμενες που πήγαν μια "βόλτα" (χολι γκοστ)...

Κι αυτός ο δίσκος περιστρέφεται γύρω από τον owens. Όχι όμως με την εγωκεντρικότητα που φανταζόμαστε αλλά με την βιωματική γραφή ώς μέσο επικοινωνίας. Φαντάζομαι πως το "αισθάνομαι όπως όλοι" μεταμορφώνεται σε τραγουδώ ότι αισθάνομαι γιατί είναι η μέση αλήθεια.
Έτσι κι η φωνή του. Ακολουθεί όλη αυτή τη λογική, χωρίς διακριτά όρια άλλοτε γίνεται σκληρή, άλλοτε ερωτική, αλλοτε παιδική...προσδίδοντας πόνο ή χαρά, ζωή ή θάνατο σε κάθε τραγούδι.

Αν και έχουν περάσει δύο καταπληκτικά τραγούδια (honey bunny, alex) το πρώτο repeat πατιέται στο DIE, ναι αρχίζει με ένα blacksabbath riff, ναι συνεχίζει με το δικό του highway star, ΑΛΛΑ υπάρχει για να γίνει έξοχο στο μετέπειτα ιντερλούδιο μέχρι το τέλος...ψυχεδέλεια, φλάουτα κάνουν αυτό το τραγούδι παλιακό με την όσο πιο καλή έννοια γίνεται..Στο "Saying I Love You" μεταμορφώνεται σε hugh grant με την στολή του elvis costelo και παίζει σε όποια ρομαντική κομεντι μπορείτε να φανταστείτε...ακολουθεί το ΜΥ MA όπου υπερισχύει η κιθάρα και οι δυνατοί στίχοι..Το Vomit, το πρώτο single είναι υπέροχο. Δεύτερο repeat, γιατί με την φωνή του καταφέρνει να δημιουργήσει μια δίνη..Η μουσική, οι στίχοι σε τραβάνε βαθιά..Τραγούδι για μπερμπον (όπως είχε πει ένας φίλος παλιά για το soldier of fortune) με το organ και τα φωνητικά στο τέλος να απογειώνουν την αίσθηση ότι οι pink floyd είναι κάπου κοντά...και μόνο η κλασική κιθάρα στο Just A Song είναι ικανή να δώσει την ένταση που χρειάζεται για να τραγουδίσει κάποιος Love, love, love, love,It's just a song και να θυμίζει τόσο έντονα την beth gibbons..Ξαφνικά μαζεύεται όλος ο κόσμος σαν σε μια μάλλινη μπάλα...χώνεται σε μια γωνιά για να έρθει η πιο ήσυχη μελωδία του δίσκου. Ησυχία και λύτρωση μέχρι το σόλο, Forgiveness...Love, Like A River ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ..από την κοφτή αλα elvis costello κιθάρα, τα γυναικεία φωνητικά, από την λιτή φυσαρμόνικά, το παλιομοδίτικο σόλο..τρίτο repeat...


είναι πράγματι ένας παλιομοδίτικος δίσκος, όχι επιτηδευμένα αλλά γιατί αυτό γνωρίζει να κάνει καλύτερα ο owens..Αξίζει προσοχής..είναι σαν να γυρνά κάποιος το νοτινγκ χιλ αλλά στη νέα υορκη με τon Hugh Laurie σαν William Thacker...xmm αυτό.

9.4

Those will burn: DIE, Vomit, Love, Like a River,Forgiveness