xiu - xiu - Dear God I hate myself

Xiu Xiu Dear God, I hate myself (Kill rock Stars, 2010)

Λίγες οι φορές που μπορείς να βρείς τόσους στίχους μαζεμένους να σε χτυπάν αλύπητα. Έτσι και το Gray Death σε "βαράει" κατ'επανάληψη. Αν ζητάς παρηγοριά θα τα πάρω κρανίο και το πρώτο κομμάτι ωμό, άλλοτε θυμίζει cocney rebels και καθώς στριφογυρίζουν τα βιολιά γίνεσαι ένα με τον jimmy...To chocolate makes you happy είναι ίσως το μοναδικό κομμάτι που μπορεί να σε κοιτάξει και να σου χαμογελάσει. Ηλεκτρονικα μπλιμπλικομπιτάκια (νομίζω nintendo ds)και στίχοι για μια κρυφή αλήθεια...Το τρίτο κομμάτι δεν έχω καταλάβει για ποιό κόμικ(?) αναφέρεται αλλά είναι τόσο γλυκό και η μουσική του σαν τρυπάνι υπόκοφη και σουβλερη καταφέρνει να σε έχει σε εγρήγορση...μαρτύριο του παιδιού η όψη, σαν ηλεκτρονικό παιχνίδι. Το House of sparrow σε μεταφέρει εκεί που δεν θές να είσαι. Με καταπληκτικά γυρίσματα στην μουσική και ένα ρεφραίν που εναλλάσσεται καταφέρνει να σε στείλει μακρύα να βρεις την ησυχία σου από ότι κυνηγά εσένα....(προσοχή στα ονόματα και στις περιοχές...). Το Hyunhye's Theme μπλέκει τα κιθαριστικά αρπίσματα με μια goth ηχητική αισθητική και ήχους με synths και βιολιά που χτυπάν ανελέητα και μια καταπληκτική ιστορία. Μαγευτικό μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο....Το ομώνυμο κομμάτι μεταφέρει τόση αλήθεια μέσα του που αρχικά το πέρασα 3-4 φορές μέχρι να ακούσω την μουσική του αλήθεια...Οι στίχοι με είχαν συνεπάρει...Από τα μισά και μετά το κομμάτι δέχεται καταιγισμό από ηλεκτρονικούς ήχους που "καταστρέφουν" την ομαλότητα του και δημιουργούν τελικά δύο και τρία επίπεδα για να εξελιχθεί το στόρυ. Τo secret motel ανεμίζει την σημαία της διαφάνειας πίσω από το κρυφό. Καταφέρνει να μεταφέρει ηλεκτρονικούς παλμούς σε όλα μου τα κύτταρα κάθε φορά που το ακούω. Μπλιμπλίκια που συνθέτουν ένα διαφορετικό χάρτη.Μοναδικό. Το Falkland Rd. κουβαλά όλες τις επιρροές από την post-punk σκηνή μεταφέρεσαι κάπου στην αγγλία για λίγο. Σκοτάδι. Στο The Fabrizio Palumbo Retaliation καταφέρνουν να πάρουν ένα nintendo και μια χορωδία και να κάνουν ένα κομμάτι που μοιάζει με τα καλύτερα τον arcade fire. Τόσο σε ρυθμό όσο και σε δυναμική. Στο επόμενο κομμάτι (cumberland Gap) συμπυκνώνεται και όλη η λογική των xiu xiu. Ένα μπάντζο και μια κάντρυ μελωδία χάνονται και έχουν την κατάλληλη καθοδήγηση και γίνονται τόσο ποπ όσο και γκοθ, ροκ ηλεκτρο..αλλά και τίποτα απ' όλα αυτά. Το This too shall pass away ίσως το πιο αδύναμο κομμάτι του δίσκου χωρίς να είναι καθόλου κακό και τέλος το Impossible Feeling κλείνει το δίσκο με τον καλύτερο τρόπο. Είναι τόσο κλειστό κομμάτι με μια αίσθηση θορύβου που άλλοτε γίνεται μελωδικός με κάτι σαν τσέλο μέχρι να μπουν μέσα ήχοι και "εικόνες". Ο δίσκος δεν είναι εύκολος. Και φαντάζομαι ότι είναι πολύ εύκολο να τον πετάξει κάποιος στα σκουπίδια γρήγορα γρήγορα. αν δεν είχα κολλήσει με τους στίχους τόσο πολύ ισως να μην είχα την υπομονή να ακούσω και την μουσική. Η οποία θέλει την δικιά της υπομονή. Πλέκεις γύρω της και αυτή γύρω από σένα... Όμως είναι σαν αυτά που περιγράφει μέσα. Όσο επιμένεις τόσο πράγματα σου αποκαλύπτονται και γλυτώνεις ή στοιχειώνεσαι....

9.0

Those will burn: Gray Death, House Sparrow, Dear God, I hate myself, Hyunhye's Theme

Edit: Ίσως ένα από τα πιο ενοχλητικά βίντεο που έχω δει...
καλύτερα να μην το δείτε αν τρώτε....