Cee Lo Green - The Lady Killer

Cee Lo Green The Lady Killer ( Roadrunner, 2010)

Φέτος είναι απ' ό,τι φαίνεται η χρονιά επιστροφής των southern legends. Μετά τον Big Boi είναι η σειρά του Cee-Lo και της απίστευτης φωνής του. Εγώ, να ομολογήσω κατ' αρχήν πως ό,τι έχει κάνει μέχρι τώρα, από τους δίσκους των Goodie Mob και τους Gnarls Barkley μέχρι το παρανοϊκό '...his imperfections' και το τρομερό '...soul machine', επανέρχεται συχνά πυκνά στο 'set-list' μου. Οπότε περίμενα εδώ και καιρό αυτόν το δίσκο. Από την άλλη, μάλλον δεν περίμενα ακριβώς αυτό το περιεχόμενο. Βέβαια, το video για το Fuck You που δημιούργησε ένα σχετικό χαμό πρόσφατα στο youtube, θα έπρεπε να με είχε προετοιμάσει λίγο. Να με προετοιμάσει για το ότι αυτός ο δίσκος είναι μακράν ο πιο προσιτός και 'συμβατικός' που έχει κάνει μέχρι τώρα. Η γνωστή 'παράνοια' που χαρακτήριζε τις μέχρι τώρα δουλειές του, έχει περιοριστεί. Λίγο σαν να λέμε Cee-Lo με ψυχοφάρμακα. Αυτό σε πρώτο επίπεδο μάλλον δεν είναι καλό. Επίσης, ο δίσκος δεν έχει καμία σχέση με το hip-hop. Ο mr. green αρνείται πεισματικά να ραπάρει καθόλα τα 45 λεπτά του δίσκου. Οπότε έχουμε μοιραία ένα soul / r'n'b αποτέλεσμα.
Όλα τα παραπάνω είναι η πρώτη ανάγνωση. Αφού τον άκουσα αρκετές φορές, άρχισα να αναθεωρώ. Όχι ότι δεν ισχύουν όσα έγραψα. Ισχύουν. Απλά σιγά σιγά, και όσο περισσότερο ακούω το δίσκο, αλλάζει και η οπτική υπό την οποία τον κοιτάω. Γιατί τα κομμάτια είναι καλοφτιαγμένα και πολύ δουλεμένα. Γιατί ο Cee-Lo υποδύεται σε αυτό τον δίσκο έναν Casanova (when it comes to ladies... I am licensed to kill...) που εξιστορεί τις περιπέτειες του, και το humor που διαπερνάει τους στίχους του (εννίοτε και τη μουσική) είναι πρώτης τάξεως (they said that chivalry is dead, then why is her body in my bed, At sunrise, the morning paper's read, They found a body in my bed...). Γιατί το Bodies είναι κομματάρα. Γιατί η φωνή του παραμένει υπέροχη. Γιατί το Old Fashioned είναι ταυτόχρονα νοσταλγικό και κωμικό. Γιατί η cinematic, αλλά 007 ατμόσφαιρα λειτουργεί, σε σημείο που φέρνει στο μυαλό Barry Adamson. Γιατί πατάει πάνω στη χρυσή εποχή της Motown. Μπορεί να μην το ακούω από δω και πέρα τόσο συχνά όσο το soul machine ή το st. elsewhere. Αλλά που και που θα επενέρχεται.
A, και όσο αφορά το Fuck You, πλησιάζει τα 19.000.000 views στο youtube, μπορεί να μην είναι το καλύτερο κομμάτι του δίσκου, αλλά είναι το πρώτο hit μετά το Hey Ya! που επαναφέρει το νότο στο προσκήνιο. Και αυτό δεν είναι και εύκολο πράγμα...

8.0

Those will burn: Bodies, Bright Lights Bigger City, Love Gun

το έπος...:


και το χιτάκι...