Salem - King Night

Salem King Night (IAMSOUND, 2010)

Ladies and gentlemen, we have a new genre. Please welcome to the stage... Witchouse. Or... drag. Or... whatever you like. Θα μου πείτε σιγά τα νέα. Η blog-ό-σφαιρα βράζει εδώ και κάμποσο καιρό. Τι να κάνουμε, τώρα μπήκα στον κόπο να ασχοληθώ, τώρα το γράφω. Και για να είμαι ειλικρινής, ψιλοκόλλησα. Κυρίως με αυτούς εδώ τους κυρίους αλλά και τον oOoOO. Αν δεν υπήρχε όλη αυτή η φιλολογία για το witchouse κτλ, και αυτό εδώ το δισκάκι μας ερχόταν μόνο του, εγώ θα τους χαρακτήριζα σαν νοσταλγικούς goths. Ο δίσκος μυρίζει από παντού Cocteau Twins και Dead Can Dance, από τους παλιούς, αλλά φέρνει στο μυαλό και πολλούς από τους '90 απογόνους τους (μου ήρθαν στο μυαλό οι Rosetta Stone, οι Fahrenheit 451 και γενικότερα ένα μεγάλο μέρος από το output της Cleopatra..). Οι goth αναφορές βέβαια είναι μόνο η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι το hip hop. Αυτά τα δύο έρχονται το ένα δίπλα στο άλλο και τα όριά τους καλύπτονται από μία παχιά noise ομίχλη, σε σημείο που να μην μπορείς να πεις τελικά αν τα drum machines υπηρετούν hip hop πειραματισμούς ή gothic/industrial ατμόσφαιρες. Και αυτό είναι μάλλον από τα ποιο ελκυστικά χαρακτηριστικά τους, το ότι θολώνουν τα όρια. Και οι ατμόσφαιρες που δημιουργούν βέβαια: Σκοτεινές και απόκοσμες, από τη μία αιθέριες από την άλλη υπόγειες. Και πάντα σε αργούς, σχεδόν βασανιστικούς ρυθμούς. Όμορφα, θα έλεγα εγώ. Σε πρώτο επίπεδο για αυτόν εδώ τον δίσκο. Τώρα για το αν υπάρχει λόγος και κοινή συνισταμένη για να μπουν όλα αυτά τα συγκροτήματα κάτω από το ίδιο πλαίσιο, θα δείξει. Πρέπει πρώτα να εμβαθύνουμε.

8.2

Those will burn: King Night, Frost