Έχει πλάκα τελικά πως τα πράγματα αλλάζουν όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος. Δηλάδη τι σημαίνει αλλάζει; και ποιός μεγαλώνει; Και στην τελική εδώ η patti η smith έκανε ένα πέρασμα από τη τελευταία σεζόν του killing, εγώ τι γκρινιάζω; Μέχρι ώρας δεν έχω πέσει τόσο χαμηλα. Εντάξει...δεν έχω γράψει και το Dancing Barefoot από την άλλη...
O...pro Bono χθες βγήκε με τη μπάντα του και έπαιξε live στην apple. Έδωσε και ένα free δίσκο, τον τελευταίο των U2, δωρεάν.
Ξέρω, ξέρω...who the fuck cares...οκ...μπορεί.
αλλά...
Τον κατέβασα.
Και τον άκουσα.
και δεν ακούγεται....
εκτός από ένα κομμάτι το οποίο μπορεί να συγκριθεί με τα καλύτερα των U2 (θα τολμήσω να πω ας πουμε ένα καινούργιο I will follow...).
To Raised by the wolves λοιπόν.
Ένα refrain που θα ζήλευε η siouxsie και ένα ρυθμικό κουπλέ αλά springsteen φάση με μια μαγευτική γέφυρα. Τώρα το ότι λέω καλά λόγια για τον γυαλάκια είναι κάτι που θα το βρω με τον εαυτό μου αργότερα.
Στα σοβαρότερα τώρα...
Το 5. Στο repeat από τους Interpol. Μέχρι να μην μπορεί να ξεκολλήσει η μελωδία. My blue supreme και για μένα τα 2 καλύτερα κομμάτια του '14.
Και το ancient ways είναι κομμάτι που αξίζει δεν λέω, αλλά όταν υπάρχει το 5 όλα τα άλλα σβήνουν.
btw καλός δίσκος.
για τον καινούργιο του tricky τα πράγματα είναι απλά. Υπάρχουν βράδια που μπορεί να σου κάνει απίστευτη παρέα. Αλλά θέλει να είσαι ήδη στο mood. Αν είσαι, σε ρουφάει, αν όχι πφφφφ θυμίζει το περσινό και προπέρσινο βαρετό δίσκο.
slowness kai lowtide ακολουθούν, αλλά το shoegaze θέλει κόπο και λιγότερο τρόπο. Μέχρι ώρας το πρώτο κομμάτι από slowness είναι εθιστικό: Mountain.
Posts
No comments:
Post a Comment