Friday, September 26, 2014

Subculture(s) #007: Να 'ταν τα νιάτα δυό φορές/back to the 90's



Όλα ξεκίνησαν σε μια κουβέντα που είχα για το πως περνάνε τώρα τα αγόρια την εφηβεία σε σχέση με την εποχή μας. Με βάση τη μουσική φυσικά. Καλά η κουβέντα ξεκίνησε από τελείως διαφορετική βάση αλλά έφτασε γρήγορα εκεί. Ντροπές, μαγκιές, μουσικό μπουλινγκ και άλλα ωραία. Θυμήθηκα 2 κασέτες (όταν είχα τα walkman μου) που ποτέ δεν τις εμφάνισα στο σχολείο. Εντάξει, μετά το '92 στο σχολείο έπαιζαν πολύ grunge, πολύ (αμερικάνικο) punk-rock, metall μέχρι θανάτου, indie (το πρώτο που θυμάμαι είναι το gish που είχε κάνει πολύ χαμό τότες), ναι και trance, techno αλλά είχα πρόβλημα με τα φούξια και τα παρακολουθούσα από μακρυά και φυσικά αρκετό ελληνικό ροκ και έντεχνο. Για να θέσουμε ίσια το δίσκο, που λένε και στο χωριό μου, εγώ άρχισα να ακούω μουσική και να καταλαβαίνω τι, πως, που και γιατί εκεί γύρω στο 93...στα 12 με 13 λοιπόν. Με αρκετό MTv να παίζει όλη μέρα αλλά και τσακωμους για να μπορέσω να παρακολουθήσω και τα 120 λεπτά (που αργότερα έγιναν alternative nation). Δεν τα κατάφερνα εύκολα. Τότε και χωρίς internet έκανες να βρεις την άκρη σε κάτι που σου άρεσε με πολύ, πολύ κόπο. Περιοδικά, κανας φίλος, ραδιόφωνο. Κάπως έτσι είχε πέσει στα χέρια μου, μια κασέτα των A-HA...
...αχα θα πει κάποιος. Να τη η πρώτη από τις κρυφές κασέτες. Πράγματι. Ντροπή να πω στους φίλους ότι όχι μόνο άκουγα aha αλλά και ότι μου άρεσαν κι όλας. Σε ποιούς; Στους μεταλλάδες, στους γκραντσάδες ή στους ιντάδες με το τουπέ του κουλτουριάρη (από τοοοοτε..); Η δεύτερη κασέτα ήταν ο πρώτος των puressence, στη δευτέρα λυκείου. Ήταν κι αυτή η φωνή του μοντρίσκι που μου χάλαγε τη μαγιά. Εντάξει, άντε να το παίξει κάποιος ιστορία με puressence. Εγώ όχι. Σχολείο λοιπόν άκουγα, πέρα από nirvana, pearl jam και oasis, αντίδραση, τρύπες, αρνάκια, χαοτικό τέλος και αλλά εξαιρετικά ελληνικά πράγματα. Κόμπλεξ αμέτρητο. ΑΑΑΑ και άσιμο...πολύ άσιμο.

Θα μου πει κάποιος και δικαίως, επειδή εσύ είσαι κομπλεξικός τι ζόρι πρέπει να τραβάμε εμείς;...και επειδή τα δίκια του καθενός βουνό, θα προσπαθήσω να καταλήξω εκεί που θέλω. Μέσα στο 90, βγήκαν πέντε έξι πράγματάκια, που ούτε πειραματικά ήταν ούτε περίεργα αλλά τουλάχιστον στους δικούς μου φίλους και γνωστούς ήταν και είναι άγνωστα. Για αυτούς λοιπόν αυτό το subculure. Ποπ πραγματάκια που τότε, αν τα ήξερα, μπορεί και να ντρεπόμουν να τα παίξω στο σχολείο. Ξέρω, θα παίξει πολύ αγγλία, ίσως και μόνο αγγλία αλλά τα λαντ -όπαιδα έβγαζαν τότες πολύ καλά πράγματα.



Marion
This World and Body (1996)
      Οι marion είναι αγγλικό συγκρότημα από τον Βορρά της. Έβγαλαν 2 δίσκους και ο this world and the body είναι ένας κλασσικός Brit pop δίσκος από την αρχή μέχρι το τέλος του. Με κομματάρες μέσα όπως το Sleep (αν δεν κάνω λάθος έφτασε το top20 σαν single), το Let's all go together με το ρεφραινάκι του να είναι απίστευτα κολλητικό: They don't understand/ your life's and exam/and you need something/ it's hard for you. Θα μπορούσαν να γίνουν σα τους muse. Είχαν τα riffs, είχαν τις μελωδίες (your body lies). Οι Marion δεν έγιναν ποτέ αυτό που λέμε γνωστοί - γνωστοί παρ΄όλο που κι ο δεύτερος δίσκος τους ήταν κι αυτός  αρκετά καλός, έχοντας στην παραγωγή το μεγάλο όνομα του μαρρ (εξαιρετικό το  what are we waiting for?).






Swervedriver
Juggernaut Rides '89-'98 (2005)
      Άντε τώρα να τους κατατάξεις. Ναι, σίγουρα οι swervedriver ανήκουν στη μεγάλη οικογένεια της creation και θεωρούνται shoegaze μπάντα. Σίγουρα επωφελήθηκαν του ταλέντου των Ride που όπως και να το κάνουμε ήρθαν και έκατσαν στον alan mcgee σα δωράκι. Δεν θα μιλήσω για τον πρώτο δίσκο των swerverdriver που είναι δυναμίτης (raised) αλλά ούτε και για τον δεύτερο (mezcal head), φυσικά ούτε και για το best που προτείνω. Και τι θα πω; Τα παληκάρια είναι από την οξφόρδη και γράφουν μουσική με μεγάλη ένταση. Το son of mustang, το rave down ή ακόμα και το sandblasted δείχνουν ότι πήραν στοιχεία από το shoegaze, έβαλαν αρκετά "αμερικάνικα" γκάζια και ουσιαστικά βρίσκονται να παίζουν στο όριο του shoegaze με το alternative που μας έμαθε η αμερική. Βάλτε μέσα και το Last train ή το Blowin cool από τον δεύτερο και είμαστε κομπλε.






The Field Mice
Where'd you Learn to Kiss that Way? (1998)
         Ας κάνουμε λίγο τα στραβά μάτια για ένα συγκρότημα που βγήκε το στα τελειώματα της δεκαετίας του ογδόντα. Ας του θεωρήσουμε μπάντα των 90΄s (αν και το 1991 διαλύθηκαν) και ας προχωρήσουμε. Συγκρότημα που κανονικά μόλις πω την εταιρια τους θα πρέπει και να σταματήσω τη κουβέντα. Sarah Records λοιπόν και το where'd you learn to kiss that way είναι ένας σούπερ compilation δίσκος με κάθε καλό κομμάτι της μπάντας αυτής. Το περίεργο της υπόθεσης, ότι αυτός ο δίσκος δεν είναι στη sarah...Το for keeps είναι όμως, και αξίζει κάποιος να το ακούσει. Ο τρίτος ουσιαστικά δίσκος τους και ο πιο ολοκληρομένος. DreamPop, λίγο από 80'ς, πρωτόλειο shoegaze και μελωδίες που θα ήθελαν να τις είχαν κλέψει από τους smiths συνθέτουν ένα κολάζ από μουσικές που κάνει τους field mice (αν φυσικά μπορεί κάποιος να αντέξει τη μουσική της sarah) ένα συγκρότημα που θα μπορούσε να κάνει πολλά περισσότερα από αυτά που τελικά κατάφερε.





Pale Saints
Fine Friend EP (1994)
       Φεύγουμε από την Sarah και την Creation και πάμε στην 4AD. Dream pop manual για ένα συγκρότημα με δύο πολύ καλούς δίσκους και πολλά Ep, ένα εκ των οποίων (fine friend) είναι από τα αγαπημένα μου. Με μέλη  των lush και των heart throbs στα τελειώματα οι pale saints κατάφεραν να φτιάξουν κομμάτια με όμορφα φωνητικά και μελωδιές. Το συγκρότημα ουσιαστικά άντεξε από το 1990 εώς και το 1994 βγάζοντας και δυνατά κομμάτια όπως πχ στο the comforts of madness (με παραγωγό τον john fryer) όπου ο ήχος τους είναι αρκετά πιο σκληρός και το αποτέλεσμα σε συνδυασμό με τα dreamy φωνητικά είναι εξαιρετικό. Μαζί με το fine friend για μένα ότι καλύτερο έβγαλαν στο σύνολο τους.






Curve
Doppelganger (1992)
       Για τους Curve τα πράγματα είναι απλά. Βάζεις το Doppelganger και μια φωτογραφία από τα 90'ς της Tori Halliday και την αράζεις στη καρέκλα σου. Κλασσική ομορφιά των 90's που εμείς που μεγαλώσαμε με τέτοια πρώτυπα ακόμα χτυπά η καρδούλα μας όταν βλέπουμε είτε την tori είτε ακόμα ακόμα -και δεν θα ντραπώ καθόλου για αυτό- την αλισια την σιλβερστοουν (το κορίτσι των εροσμιθ ντε). Ξεφυγα όμως, γιατί έχω ανοιχτή μια φωτογραφία της τορι αλλά επανέρχομαι για τους curve. Δύο δίσκους έχω από αυτούς. Το Doppelganger και το αμέσως επόμενο cuckoo. Αν υπάρχει ηλεκτρονικό shoegaze μαζί με λίγο απο industrial και ακόμα λιγότερο dream pop, τότε ναι, αυτό παίζουν οι δύο τους. Βάλτε το fait accompli ή το horror head






2 comments:

  1. αρνάκιααα <3. Ντάξει και ποιος δεν έχει ένοχες μουσικές απολαύσεις!

    ReplyDelete
  2. Μεγάλες καπσούρες όλα. Εντάξει, οι Marion όχι και τόσο.

    ReplyDelete