Muse - The resistance

Muse The Resistance (Warner Bros, 2009)

Μερικές φορές πιστεύεις ότι σου λένε οι φίλοι σου και θεωρείς τον εαυτό σου βλάκα και κολλημένο που δεν ξαναδοκιμάζεις να ακούσεις ενα συγκρότημα που το θεωρείς κακό...λες δεν μπορεί -άνθρωποι που τους εμπιστεύομαι-λένε το ίδιο πράγμα άρα μάλλον δίκιο θα έχουν...και έτσι μπαίνει το The resistance στο ipod και κάπου εκεί αρχίζεις να καταλαβαίνεις πως ακόμα και οι καλύτεροι σου φίλοι θέλουν να σε ξεκάνουν...Η αλήθεια είναι πως δεν το καταλαβαίνεις αμέσως...το εναρκτήριο uprising θυμίζει λίγο από τους καλούς muse του '99 ή του '01 και τα ενοχλητικά φαλτσέτα του κύριου Μπέλαμυ δένουν καλά με τη μουσική...και αυτό ήταν. Απο εκεί και πέρα ο δίσκος παλεύει με την υπομονή σου να τον κλείσεις. Γιατί τώρα που οι muse ξεπέρασαν το κόμπλεξ με τους radiohead βρήκαν κάτι άλλο να ασχοληθούν...Αφού τελειώνει και το resistance...πράγμα που σε χαροποιεί ιδιαίτερα έρχονται τα δύο επόμενα κόμματια που με ένα φοβερό τρόπο καταφέρνουν να ενώσουν την ενοχλητική μεριά της ποπ με τους Queen...μη με ρωτάτε πως και γιατί...Ειδικότερα το γιουναητεντ στεητ οφ ευρασία είναι ένα copy paste queen, κιθάρες-φωνητικά, λίγο ανατολίτικα ριφς και τα έχουμε όλα...Πέντε φορές προσπάθησα να ξεπεράσω αυτό το κομμάτι και κάθε φορά σταματούσα την ακρόαση...Κάτι βαρετά σόλο στο guiding light που θυμίζουν λίγο brian may λίγο slash και πολύ βαρεμάρα και ήδη έχεις φτάσει στο 6ο κομμάτι. Το Unnatural selection περνάει απαρατήρητο (πάλι λίγα μπουκομένα ριφς και λίγο queen εκει στο ξέσπασμα). Τα υπόλοιπα κομμάτια κατά την προσωπική μου άποψη είναι ΑΘΛΙΑ!!...Θυμίζουν κάτι γερασμένους μουσικούς που βγάζουν ένα δίσκο για να έχουν μια διακαιολογία για συναυλίες...(μηπως αυτό σας θυμίζει λίγο U2..???). Νομίζω ότι και μέσα από όλη αυτή την αυτοκρατορική διάθεση-που μεταφράζεται σε στίχους οι muse προσπαθούν να πάρουν λίγο από την δόξα των "επαναστατών" U2 και coldplay...Ένας βαρετά "προοδευτικός" δίσκος...(όπως σωστά παρατήρησε ο christo40k).

2.0

Those will burn: ...ίσως το 1ο....