The Leisure Society - The Sleepers

The Leisure Society The Sleepers (Full time hobby,2009)

Χρειάστηκε να περάσει κοντά ένα εξάμηνο από την επίσημη κυκλοφορία του Sleeper για να μάθω την ύπαρξη του κι αυτό συνέβη μέσα από τη λίστα με τα κορυφαία της χρονιάς για την rough trade. Αυτό ήταν άραγε απόρροια κακής προώθησης του δίσκου? Της low profile πολιτικής της μπάντας? Τα Μ.Μ.Ε τους αγνόησαν? Dunno…Κι ας δήλωσε η αυτού εξοχότης Brian Eno γι’ αυτούς, ότι είναι η μονή μπάντα που ακούει τελευταία με ενθουσιασμό. Anyway…
Η μπάντα των Leisure Society έχει διπλή βάση το Brighton και το Λονδινο και απαρτίζεται από πρώην μέλη συγκροτημάτων όπως οι Telescopes, She talks too angels, Hope of the states και Lightspeed Champion.
Η βρετανική απάντηση στους Fleet foxes, όπως τα βρετανικά έντυπα τους πλάσαραν (αν και με λιγότερο βουκολική και περισσότερο ρομαντική-μοναχική διάθεση σε σχέση με τους τριχωτούς-μαλλιαρούς αμερικανούς), φέρνουν έντονα και σε Kingsbury manx. Ενώ έχουν συγκριθεί και με τους υπερτιμημένους Department of eagles αλλά καμία σχέση, οι L.s είναι κλάσης ανώτεροι.
Για αρχή λοιπόν να ξεκαθαρίσω πως το δισκάκι αυτό μάλλον απευθύνεται σε φίλους του συγκεκριμένου είδους. Δύσκολα θα κάτσουν να τους ακούσουν αυτοί που δεν είναι καν στη φάση των Fleet foxes. Η για να το θέσω κι αλλιώς, θα τους λατρέψουν οι αναγνώστες περιοδικών τύπου Uncut και Mojo.
To Sleepers θα μπορούσε να αποτελεί φόρο τιμής σε βρετανούς καλλιτέχνες που δεν ακούγονταν και τόσο βρετανοί όπως ο George Harrisson του Αll things must pass η στο ιστορικό Αstral weeks του Van Morrison αλλά και σε νεότερες προσπάθειες σαν αυτές των Teenage funclub η της σκοτσέζικης κολεκτίβας των reindeer section (μελή των belle and Sebastian, snow patrol, arab strap και mogwai) αν και στη περίπτωση των L.s οι προσανατολισμοί είναι κάπως πιο γιάνκικοι με την έννοια των Stills, Crosby, Nash and Young. Σας μπέρδεψα καθόλου? Ναι? Ωραία… Περί τίνος πρόκειται λοιπόν?
Φολκ ποπ αξιολάτρευτα κολλητικές τεμπέλικες μελωδίες που συνοδεύονται από μαγευτικά (ενίοτε) ενορχηστρωμένα έγχορδα δίχως υπερβολές και φανφαρονισμούς. Και με έξτρα ατού τη φωνή του Hemming από αυτές που χαϊδεύουν τα αυτιά σου.
Τα τραγούδια? Θα μπορούσες να τα παραληρήσεις με νιφάδες χιονιού που ενώ εκ πρώτης όψεως μοιάζουν ολόιδιες, αν τις κοιτάξεις προσεκτικότερα δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους.
Στο “a matter of time” θυμίζουν υπεραπλουστευμένους Grizzly Bear. To “the last of the melting snow” είναι τόσο υπέροχα ανάλαφρο και δικαιολογεί την υποψηφιότητα του στα Ivor Novello awards στη κατηγορία ‘Best Song Musically & Lyrically' (ναι, είναι ένα απ’ αυτά). Με το «come to your senses» θα μπορούσες να φανταστείς πως θα ακουόντουσαν οι Simon and Garfunkel αν μεγάλωναν στην Αγγλική εξοχή. Γενικά τιμούν τις επιρροές τους με το καλύτερο και πιο αξιοπρεπή τρόπο δίχως να αντιγράφουν ξεδιάντροπα.
Μπορεί να χρειάστηκε ένα εξάμηνο λοιπόν για να φτάσει στα αυτιά μου το Sleepers (ίσως και στα δικά σας) αλλά δε νιώθω άσχημα αφού η ζεστασιά που εκπέμπει είναι η κατάλληλη για τις κρύες μέρες που ακολουθούν.

8.1

Those will burn: Give your self a fighting chance, The sleeper, The last of the melting snow, Save it for someone who cares

Υ.γ: Τελικα ποσο απλο είναι να μετατρεψεις τον ηχο σου από βρετανικο σε αμερικανικο? Κοβεις το accent και προσθετεις ένα μπαντζο? Ετσι απλα?