Κυκλοφόρησαν και τα δύο την περασμένη βδομάδα.
Το πολυσυζητημένο live των Nirvana στο Reading Festival του 1992. Εδώ κολλάει η κλισέ φράση "ιστορικό ντοκουμέντο". Η ανάδειξη του ως μια απο τις καλύτερες συναυλίες όλων των εποχών, (όχι μόνο) απο τα αγγλικά έντυπα, οδήγησε στην κυκλοφορία του σε μορφή dvd. Οι φανς βέβαια το έχουν παρακολουθήσει προ πολλού στο Youtube, οι πιο σκληροπυρηνικοί νιρβανικοί (αυτοί εκ των οποίων θα διαθέσουν το cash εν μέσω της δύσκολης οικονομικής περιόδου που διανύουμε) παίζει και να το αγοράσουν και να ενθαρρύνουν (άθελα τους(?)) την εκμετάλλευση του μακαρίτη Kurt Cobain. Αξίζει πάντως να το δείτε στο Youtube. Αν το βαθμολογούσα θα του έβαζα ένα δεκαράκι.
Τρία χρόνια μετά το (σχετικά) ενδιαφέρον "The Us vs John Lennon" κυκλοφορεί το Nowhere boy απο τον πρωτοεμφανιζόμενο Sam Taylor Wood και... "μυρίζει πατάτα". Τα παιδικά χρόνια του Lennon, εφηβεία, ενηλικίωση, η δύσκολη σχέση με τη μητέρα του, η γνωριμία με τον Paul, τα πρώτα χρόνια των Beatles κλπ κλπ. Φοβάμαι πως η ταινία δε θα τα καταφέρει και τόσο εμπορικά μιας και έχει περάσει η μόδα των κινηματογραφικών μεταφορών των βιογραφιών γνωστών pop-rock star. Θυμηθείτε τη περίοδο 2004-2006 μεταξύ των άλλων είχαν κάνει πρεμιέρα ταινίες όπως το "Walk the line"(Johnny Cash), "Ray" (Ray Charles), "Dreamgirls" (παρέπεμπε σε Supremes,Shirelles κλπ) και φυσικά το "Last days" (Kurt Cobain).
To Nowhere boy θα το κατεβάσω κάποια στιγμή, το trailer με ξενέρωσε κάπως αλλά πρέπει να ικανοποιήσω την περιέργεια μου.
No comments:
Post a Comment