Κ. Βήτα - Ένωση

Κ. Βήτα Ένωση (Lyra,2009)

Κι όμως είναι από τις λίγες φορές που "αναγκάζομαι" να γράψω γεμάτος ερωτηματικά και ενοχές απόρριψης. Για μένα ο Κ.Βήτα είναι ένα κομμάτι που με ακολουθεί είτε σαν nova είτε σκέτος πολύ καιρό. Η άγρια χλόη και το Θ, ακόμα και to movement κουβαλούσαν εικόνες μια πόλης που μεγάλωσα, εικόνες μιας εφηβείας που τέλειωσε πριν καιρό. Δεν έδωσα δεύτερη ευκαιρία στο 2 αλλά ούτε και στο αργος. Μου φάνηκαν έξω από την λογική μου. Ήθελαν να είναι κάτι που δεν μπορούσαν, άγρια χλόη. Και τώρα έρχεται η ένωση.

Προσπάθησα αλήθεια να δώσω και δεύτερη και τρίτη και τέταρτη ευκαιρία και δεν τα κατάφερα. 'Η μάλλον τα κατάφερα και απογοητεύτηκα. Η ερώτηση αρχικά ήταν το ποίος άλλαξε. Κάποιος έπρεπε γιατί αλλιώς δεν βγάζει νόημα όλο αυτό.Παραμένει ένας χαρακτηριστικός Κβήτα δίσκος, με την μελωδική και όμορφη κοινή φωνή και τις κλασικές μελωδικές γραμμές που κουβαλιούνται από την χλόη σαν παρακαταθήκη. Δεν είναι τυχαίο ότι τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου είναι και τα πιο μελωδικά. Ίσως πια δεν του (μου) πάνε τα αλα nova τραγούδια (μια ζεστή μέρα). Προτιμώ την ησυχία και την ζεστασιά που προσδίδουν τόσο οι στίχοι όσο και η μουσική στο Χρώμα του Ήλιου ή στο Δωμάτιο (πλέον κάθισε μαζί μας και ο μάνος) ή στη Διάνοια (ο boxer του 2009) παρά την όποια προσπάθεια για "χαρουμενιές", στις οποίες δεν βαστάνε ούτε οι στίχοι ούτε πολλές φορές κι η ίδια η μουσική (άκρο). Πολλές φορές απογοητευόμαστε από την δύναμη της προσμονής μας όμως εδώ έχει να κάνει και με το εν γένει αποτέλεσμα. άκουγα τον δίσκο όλο το βράδυ και ξύπνησα το πρωι με έντονη την επιθυμία να γράψω, να γράψω για όλα όσα δεν άκουγα κι όχι για αυτά που υπήρχαν εδώ. Σε αυτό το δίσκο ο βήτα είναι πιο ποπ από κάθε άλλη φορά. Ακόμα και κομμάτια με πολλές υποσχέσεις παραμένουν κολλημένα σε μια καθημερινότητα και στην επανάληψη(ο Δρόμος). Που κρύβονται οι υπομελωδίες παλιών δίσκων και που στίχοι που για μέρες τους έβλεπες σε ταμπέλες και οδούς;; Σταμάτησε να μυρίζει άνοιξη στη πόλη κάθε του τραγούδι; ρωτάς κι όμως βλέπεις, βλέπεις την αγωνία του ίδιου του βήτα (όχι για το αποτέλεσμα, μην παρεξηγηθώ) αναγνωρίζεις την ίδια ψυχή πίσω από κάθε άρπισμα, πίσω από κάθε μπλιμπλίκι.

Κι όμως εσύ άλλαξες είναι σα να σου λέει. Ο βήτα είναι εκεί, λίγο πιο "φτωχός" λίγο πιο "πλούσιος", αλλά είναι εκεί.

Το περίεργο είναι πως ακόμα και ένας κακός -για μένα- δίσκος του Κβήτα μπορεί να έχει τα αποτελέσματα που έπρεπε να έχει. Κοιτάς μέσα σου και αναρωτιέσαι. Από τα προάστια στην πόλη ο δρόμος είναι υποφωτισμένος, πέρα δώθε.

7.0

Those will burn: Διάνοια, Το χρώμα του ήλιου, Το δωμάτιο