 | Animal Collective Centipede Hz (Domino, 2012) |
Ο θόρυβος γύρω από το Merriweather κόπασε, ο Panda Bear με το Tomboy δεν κατάφερε να δημιουργήσει ένα ακόμα αριστούργημα, και οι Animal Collective επιστρέφουν με τον καινούργιο δίσκο τους χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες, διθυράμβους από το Pitchfork και παραληρήματα στα διάφορα blogs. Άλλα συγκροτήματα ίσως να μην άντεχαν αυτό το 'ανεβοκατέβασμα'. Αλλά για τους Animal αυτός είναι ο 9ος δίσκος (χωρίς να υπολογίζουμε τα διάφορα eps), το Merriweather ήταν ο 8ος. Έχουν μάθει και σε πιο μοναχικές διαδικασίες. Οπότε στο Centipede Hz κατά μία έννοια ξανακλείνονται στον εαυτό τους. Η pop αμεσότητα (λέμε τώρα) του Merriweather χάνεται και δίνει τη θέση της σε πιο εσωτερικές συνθέσεις, ίσως και πιο αυτοαναφορικές, που αναπόφευκτα είναι και πιο 'δύσκολες'. Όχι βέβαια ότι η pop ευαισθησία έχει χαθεί· έτσι και αλλιώς στην καρδιά των κομματιών τους βρίσκονταν πάντα απλές pop μελωδίες. Έτσι το Today's Supernatural είναι τόσο catchy όσο μπορούν να γίνουν οι Animal. To Rosie Oh χτίζεται γύρω από μία καλά κριμένη υπερ-εύθραυστη μελωδία. Το Applesauce γαντζώνεται μέσα σου και μεγαλώνει με κάθε ακρόαση. To Father Time είναι από τα πιο όμορφα τραγούδια που έχουν γράψει. Το Mercury Man έχει εκεί στο βάθος, κάτω από τους τρελούς ρυθμούς μέχρι και μία 'γηπεδική ιαχή'.
Απλά όλα τα παραπάνω είναι κλεισμένα μέσα σε άπειρα και υπερβολικά πυκνά layers μουσικής πληροφορίας που δίνουν την εντύπωση κάποιες φορές ότι είναι αδιαπέραστα. Και αν αυτό γινόταν σε όλους τους δίσκους των Animal, εδώ γίνεται πολύ περισσότερο. Αλλά αδιαπέραστα δεν είναι. Ποτέ δεν ήταν. Συνεχείς ακροάσεις αποκαλύπτουν σιγά σιγά τις δομές των κομματιών και τις κρυμμένες μελωδίες, διαχωρίζουν τα διάφορα ρυθμικά layers και τονίζουν τους τρόπους με τους οποίους αυτά συνδέονται και τελικά φέρνουν στην επιφάνεια ένα τεράστιο πλήθος από υπέροχες λεπτομέρειες που αποτελούν και τον ουσιαστικό πλούτο του δίσκου. Αν πρέπει να συσχετιστεί με έναν μόνο δίσκο από το παρελθόν τους, αυτός είναι το Strawberry Jam· χωρίς να είναι ίδιο έχει κάτι από την παράνοιά του. Όσοι λοιπόν απολάμβαναν τους Animal και πριν αυτοί γίνουν trendy, δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα από το Centipede.
_
8.9Απλά όλα τα παραπάνω είναι κλεισμένα μέσα σε άπειρα και υπερβολικά πυκνά layers μουσικής πληροφορίας που δίνουν την εντύπωση κάποιες φορές ότι είναι αδιαπέραστα. Και αν αυτό γινόταν σε όλους τους δίσκους των Animal, εδώ γίνεται πολύ περισσότερο. Αλλά αδιαπέραστα δεν είναι. Ποτέ δεν ήταν. Συνεχείς ακροάσεις αποκαλύπτουν σιγά σιγά τις δομές των κομματιών και τις κρυμμένες μελωδίες, διαχωρίζουν τα διάφορα ρυθμικά layers και τονίζουν τους τρόπους με τους οποίους αυτά συνδέονται και τελικά φέρνουν στην επιφάνεια ένα τεράστιο πλήθος από υπέροχες λεπτομέρειες που αποτελούν και τον ουσιαστικό πλούτο του δίσκου. Αν πρέπει να συσχετιστεί με έναν μόνο δίσκο από το παρελθόν τους, αυτός είναι το Strawberry Jam· χωρίς να είναι ίδιο έχει κάτι από την παράνοιά του. Όσοι λοιπόν απολάμβαναν τους Animal και πριν αυτοί γίνουν trendy, δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα από το Centipede.
_
Those will burn: Father Time, Today's Supernatural, Applesauce
Posts
συμφωνώ απόλυτα με αυτό το ριβιού. ακριβώς τα ίδια νιώθω κι εγώ.
ReplyDeleteα! το tomboy ειναι αρίστουργημα πάντως :-P
ReplyDeleteκαλό είναι και το tomboy! απλά δεν πήρε το 'status' του Person Pitch ;-)
ReplyDeleteΘα τους μισώ για πάντα. :)
ReplyDeleteμαζί σου...θα τους μισώ για πάντα!!!!...μπέαρ
Deleteχαχα, ναι αυτό ξέχασα να το γράψω, όποιοι τους μισούσαν μπορούν να συνεχίσουν να το κάνουν ανενόχλητοι και μετά το Centipede.
ReplyDeleteαυτό που δεν μπορώ να καταλάβω όμως είναι το γιατί υπάρχουν τόσοι πολλοί που τους μισούν :-Ρ να μην τους αντέχεις το καταλαβαίνω, να σου είναι αδιάφοροι επίσης, αλλά όχι, οι animal μαζεύουν μίσος!!!