Κόρε Ύδρο - Gagarin205 - 19.05.13

Κι ενώ ήταν στην πόλη και οι girls names, οι death grips αλλά και οι fucked up αποφάσισα να κατέβω προς το gagarin για να δω τους Κόρε Ύδρο....Μεγάλη απόφαση και πάρα πολύ σωστή.

Πριν 3 χρόνια, πάλι στο gagarin, είχα παρακολουθήσει για πρώτη φορά τα παληκάρια και είχα μαγευτεί. 

Έτσι μετά το πολύ όμορφο φετινό δίσκο σκεφτόμουν αν είναι δυνατό, να κάνουν μια συναυλία καλύτερη από την προηγούμενη.

Και έκαναν. 

Και εύκολα.

Η συναυλία ξεκίνησε λίγο παγωμένα  και έτσι τα δύο πρώτα τραγούδια (αν θυμάμαι καλά οι "τέκτονες", και "τα βράδια της κρίσης") ακούγονταν λίγο απόμακρα..όμως ξαφνικά στο "ποτέ δεν ήμουν μόνος τελικά" το πράγμα έστρωσε...και δεν ξαναχάλασε...μέχρι το τέλος...

Δεν θυμάμαι την σειρά των τραγουδιών αλλά θυμάμαι πολύ καλά τη Πρωινή Διερώτηση και το 1.000.000 χειμώνες όπου έσκαγαν και οι τελευταίοι που μιλούσαν για να ακούσουν...όπως και στο άλλη μια νύχτα σύγχυσης και γέλιου όπου έγινε πραγματικά ο κακός χαμός.

Θυμάμαι καλά τη δεύτερη φορά που έπαιξαν τα βράδια της κρίσης και ήταν

Ε Ξ Α Ι Ρ Ε Τ Ι Κ Α...θυμάμαι τους "εραστές του τίποτα" και το "καμιά χριστινά"...θυμάμαι τον "Σατανά της γειτονιάς" και την "παλαιότητα" , θυμάμαι να λείπει το "χωρίς επίκληση"...

θυμάμαι πολλά χωρίς να κρατάω σημειώσεις, χωρίς να προσπαθώ να σκεφτώ το πως και γιατί...

θυμάμαι τα stage diving (ακόμα κι από ανθρώπους που δεν το περιμένεις)...θυμάμαι τον "χωριστό βίο"

θυμάμαι να σκέφτομαι στο τέλος πως ο νέος δίσκος δοκιμάστηκε και στο live και πέτυχε...ενσωματώθηκε και είναι πια κομμάτι τους...σαν από παλιά...

οι κόρε ύδρο κάνουν απλά συναυλίες γιατί γουστάρουν. Γουστάρουν να παίζουν τα τραγούδια τους και γουστάρουν να έχουν την επαφή με το κοίνο (το είδαμε και στο τέλος με το πανέμορφο μουσικό αχταρμά του "μια νύχτα σύγχυσης και γέλιου")...μια φορά στα τρία χρόνια θα μου πεις...αλλά ναι, μια φορά στα τρία χρόνια και τους περιμένεις πως και πως....

το χτεσινό βράδυ θα μου μεινει αξέχαστο (μέχρι το επόμενο ελπίζω) γιατί ένοιωσα γεμάτος. Γιατί κάθε φορά που τους ακούω θέλω να τρέξω σπίτι και να ξαναβάλω έναν έναν τους δίσκους από την αρχή.

(worker 11811) και από εμένα που ζηλεύω και θα ήθελα να ήμουν εκεί: