The pains of being pure at heart Live Athens Gagarin 15/06/09

Πρώτα απ’ όλα ένα μπράβο στην εταιρία που έφερε μέσα σε δεκαπέντε μέρες δυο συγκροτήματα πάνω στα «φόρτε» τους. Δυο πολυσυζητημένα γκρουπ (the horrors,the pains of being pure at heart) για το 2009 ήρθαν στη χώρα μας μέσα σε 15 μέρες και με μέσο όρο εισιτηρίου 22,5€. Να λέμε και τα καλά, να μη κράζουμε μόνο. Αυτό που μου άρεσε και στις δυο συναυλίες αν και στη πρώτη δε πήγα αλλά έμαθα (bombier) ήταν η προσέλευση του κόσμου μέσα στο κατακαλόκαιρο και ειδικά μια μέρα όπως τη δευτέρα όπου απ’ότι κατάλαβα είναι ψόφια μέρα στην Αθήνα (δεν έχω την «τύχη»). Ο κόσμος λοιπόν ήταν άνω του αναμενόμενου αν και απ’ ότι κατάλαβα «έπαιξαν» καμιά 100ρια προσκλήσεις αν κρίνω από τη σχετική λίστα που άνοιξε σε κάποια φάση μπροστά μου στην είσοδο. Το ζητούμενο της βραδιάς όμως ήταν πως θα μπορούσε ένα δευτεριάτικο live να ταρακουνήσει τους ταλαιπωρημένους, μετά από synch και διαφόρων άλλων εκδηλώσεων του σαβ/κου, αθηναίους (και όχι μονό). Η προσέλευση έδειξε μια καλή διάθεση (σίγουρα 300 άτομα/οι ποζεράδες έμειναν σπίτι, είχε καλό κόσμο Δημήτρη J ) αλλά ήταν στο χέρι των συγκροτημάτων να κάνουν τη διαφορά.

flakes

Οι «δεν χρειάζεται πια να τους χαρακτηρίζουμε υποσχόμενους γιατί είναι το παρόν.» Flakes άνοιξαν τη βραδιά και έδωσαν μια δυναμική παράσταση, με περίσσια ενέργεια, πάθος και αρκετό ιδρώτα. Αυτά τα στοιχεία αλλά και τα radio friendly χιτάκια τους μας έκαναν να χορέψουμε και να περάσουμε καλά. Αν και υπήρξαν θύματα της κακής παράδοσης του να τη πληρώνει το πρώτο γκρουπ με τον ήχο (εκεί προς το τέλος δεν άκουγες μπάσο πχ) τα παιδία τα «έσπασαν». Για τα καινούρια κομμάτια δε κατάφερα να βγάλω πολλά συμπεράσματα αλλά φανήκαν «υποσχόμενα». Τα “swinton”,“k2x” και φυσικά το “wish” έκλεψαν τη παράσταση (αν και πρέπει να ξαναμπεί το trashroot στη λίστα/είμαι φαν, τι να κάνουμε). Η Yodashe από την άλλη ήταν σε «φόρμα» και έκανε μια φανταστική performance. Έχοντας στο ενεργητικό τους ένα από τα καλύτερα ντεμπούτο άλμπουμ της εγχώριας σκηνής στην αγορά από τον Οκτώβριο, εμφανιστήκαν στη σκηνή του Gagarin για δεύτερη φορά μετά από το support στους puressence και όσο ανεβαίνουν σε «μεγάλες» σκηνές τόσο δείχνουν να «τό’χουν».

common sense

Έπειτα από 40 λεπτά χορού και κινητικότητας ακολούθησε η μπάντα που κατέλαβε τη πρωτιά στη λίστα μου με τις πιο βαρετές μπάντες που έχω δει ποτέ (μέχρι τους common sense την κορυφή κατείχαν οι das pop) και δεν θα ήθελα να σχολιάσω παραπέρα εκτός από το να πω πως ήταν εγκληματική σε βαθμό κακουργήματος η επιλογή τους

the pains of being pure at heart

Πάλι καλά ανέβηκαν σύντομα στη σκηνή οι νεοϋορκέζοι the pains of being pure at heart και ξεκίνησε το πάρτι…είπα πάρτι? Ε ναι, πάρτι ήταν αυτό, και δευτεριάτικα μάλιστα. Οι πρώτες σειρές γέμισαν αυτόματα ασφυκτικά και όλοι ξεχυθήκαμε σε ένα ασταμάτητο χορό 50 λεπτών, όσο και η διάρκεια του σετ τους.

Κλασσική περίπτωση: “beliεve the hype” συγκροτήματος, επικοινωνιακοί με τον κόσμο, έδειξαν να γουστάρουν, ίσως και περισσότερο απ΄ ότι εμείς. Έδειξαν αναμφισβήτητα ενθουσιασμένοι από τις αντιδράσεις του κόσμου. Είναι πολύ ενδιαφέρον συγκρότημα οι tpobpah αν αναλογιστείς και πιο background στοιχειά γι’ αυτούς από το γεγονός ότι ξεκίνησαν να περιοδεύουν αρχικά ολομόναχοι, με ένα βανάκι την Αμερική και με δικά τους έξοδα,ή η α-λα Belle and Sebastian αισθητική των εξώφυλλων και των clip τους μέχρι και το γεγονός ότι δεν χρησιμοποιούν ηχολήπτη στις συναυλίες τους. Είναι ξεχωριστοί γι΄ αυτό και περάσαμε μια ξεχωριστή (δευτεριάτικη το τονίζω) νύχτα μαζί τους. Έπαιξαν όλα τα κομμάτια από το ομώνυμο ντεμπούτο τους εκτός από το contender (μα γιατιιιι) και επιπλέον τρία καινούρια ενώ τους αποσπάσαμε όχι ένα, αλλά δυο encore. Όλα τα τραγούδια μας 'κάναν να αναπηδήσουμε και να ξεφωνίσουμε αλλά νομίζω πως αναμφισβήτητα τα «young adult fiction”,“everything with you”, το “teenager inlove” και το “come Saturday) έτυχαν τις καλύτερες των αντιδράσεων. Κατευθηνόμενος προς τη πόρτα, διακρίνω σε πολλούς ένα κρυφό-συγκρατημένο-συνομοτικό χαμόγελο. Κάποια πράγματα δεν γίνεται να παραμείνουν "κρυμμένα μυστικά".

Το χρειαζόμουν πολύ ένα τέτοιο live μετά την “animal collective experience” και το πήρα. Δεν ήταν η συναυλία της ζωής μου αλλά μια βράδια που θα τη θυμάμαι για αρκετό καιρό. Believe the hype λέμε!